Οι ποδοσφαιρόφιλοι λένε πολλές φορές τη γνωστή φράση: “Ομάδα χωρίς καλό τερματοφύλακα δεν γίνεται”. Και άλλη μία φορά, αυτή η φράση επιβεβαιώνεται. Βγαίνει αληθινή. Αυτό το καλοκαίρι, στο Euro 2020, συνέβη άλλο ένα αξιοσημείωτο γεγονός. Εμφανίστηκε ένας τύπος που μας έκανε να ασχοληθούμε λίγο με τον τερματοφύλακα και όχι πάντα με τους επιθετικούς. Και αυτός είναι, ο Γιαν Ζόμερ.
Βλέπετε, σε μια χαμένη ευκαιρία, όλοι ασχολούμαστε με τον παίκτη που αστόχησε. Είτε είναι τετ α τετ, είτε είναι πέναλτι. Οι φίλαθλοι, οι δημοσιογράφοι, οι κάμερες. Άπαντες εστιάζουν στο…”παλτό” που το έχασε. Και αυτό μάλλον δεν θα αλλάξει ποτέ. Κανείς δεν νοιάζεται, αν ο γκολκίπερ έκανε μια εντυπωσιακή επέμβαση. Γιατί; Γιατί η δουλειά του είναι να εμποδίζει το θέαμα. Να λέει “όχι” στη πεμπτουσία του ποδοσφαίρου, το γκολ.
Πώς θα πέσουν οι “προβολείς” επάνω του λοιπόν;
Ε ο Ζόμερ τα κατάφερε. Έκανε στην άκρη όλα αυτά που είπαμε. Μας “έβαλε τα γυαλιά” και μας είπε: “Εδώ είμαι και εγώ, και είμαι πρωταγωνιστής”. Μας ανάγκασε να πούμε: “Τι έβγαλε ο άνθρωπος” και όχι: “Τι έχασε ο άνθρωπος”. Αυτό του το κατόρθωμα, είναι κομβικό. Τόσο για τον ίδιο, αλλά και για την ομάδα του. Γιατί στη τελική, αυτήν πήρε από το χέρι και την οδήγησε στα προημιτελικά της διοργάνωσης. Οι Ελβετοί, είχαν τη τύχη να τον έχουν στο σύνολο τους, και αυτός τους έκανε μάγκες.
Δεν είναι μόνο αυτός βέβαια. Οποία μεγάλη ομάδα και αν φέρετε στο μυαλό σας, σίγουρα διαθέτει ή διέθετε έναν μεγάλο τερματοφύλακα. Είναι δεδομένο πλέον. Χωρίς καλό “άσσο” δεν πας πουθενά. Θα τον χρειαστείς σε λίγες περιπτώσεις, αλλά όταν πρέπει θα είναι εκεί για να σου δώσει μεγάλες νίκες, προκρίσεις.
Στην μαγευτική ιστορία της Ελβετίας που σταμάτησε στους “8” του Euro, δεν ισχύουν αυτά όμως. Εάν οι πρωταγωνίστριες ομάδες θέλουν ένα καλό τέρμα, η κακομοίρη η Ελβετία ήθελε έναν σούπερ μαν. Δεν είναι “μεγάλη” ομάδα η Ελβετία. Ούτε θα γίνει λογικά. Δεν είναι στο επίπεδο ούτε της Γαλλίας (που απέκλεισε), ούτε της Ισπανίας (που “τις έβγαλε το λάδι” στα πέναλτι). Δεν δέχθηκε λίγες φάσεις. Δεν είχε την κατοχή της μπάλας. Άρα, ο εκλεκτός της που ήταν κάτω από τα δοκάρια δεν έπρεπε να ήταν απλά ένας καλός τερματοφύλακας. Επιβαλλόταν να ήταν κορυφαίος, για να υπάρξουν ελπίδες. Και πράγματι. Και είναι κορυφαίος ο Ζόμερ και η Ελβετία έφτασε ψηλά.
Ο Ζόμερ, ήταν ένας καλός τερματοφύλακας στη γερμανική Bundesliga. Βασικός και αναντικατάστατος εδώ και 7 χρόνια στη Γκλάντμπαχ με 229 συμμετοχές. Τώρα όμως, δεν είναι απλά καλός. Ανέβηκε επίπεδο. Έφτασε τη κορυφή. Πλέον, είναι από τους κορυφαίους τερματοφύλακας στην Ευρώπη και σίγουρα αποτελεί δέλεαρ για πολλούς “γίγαντες” συλλόγους αυτές τις ημέρες.
Ξέρετε, ο Ζόμερ έχει και δύο χαρακτηριστικό που δεν είναι πολύ συνηθισμένα. Αρχικά, είναι “πεναλτάκιας”. Και αν δεν το πιστεύετε και δεν έχετε πειστεί από τις τόσες αποκρούσεις πέναλτι που έκανε κόντρα σε Γαλλία και Ισπανία, ρωτήστε και τον φίλος μας τον Εμπαπέ. Σίγουρα θα το θυμάται για πολύ καιρό αυτό που του συνέβη.
Επιπλέον, με τη μπάλα στα πόδια είναι εξαιρετικός. Κάτι σαν τον Νόιερ που είναι ειδικός σε αυτόν τον τομέα. Και αυτό έχει την εξήγηση του βέβαια. Ο Ζόμερ, σε δηλώσεις που είχε κάνει παλαιότερα είχε πει: «Όταν ήμουν πιτσιρικάς στη Βασιλεία, ήμουν πάντα… μέσα! Σοβαρά, δεν καθόμουν ποτέ στο τέρμα! Ήθελα να μπαίνω μέσα και να βάζω γκολ. Είχα ένα ή δύο χρόνια όταν ήμουν ο Νο. 3 τερματοφύλακας, όπου έπαιζα συχνά δεξί μπακ ή χαφ στην προπόνηση και έμαθα πάρα πολλά από αυτό, παίζοντας εναντίον του Σακίρι και του Πέτριτς»
«Είναι ένας από τους πιο υποτιμημένους τερματοφύλακες στην Ευρώπη. Όχι ο μεγαλύτερος, αλλά δείτε πώς παίζει με την μπάλα στα πόδια του. Δεν το κάνουν πολλοί τερματοφύλακες αυτό», είχε πει ο “σοφός” Πέτερ Σμάιχελ για τον Ζόμερ.
Πλέον όμως, η πρώτη φράση του Σμάιχελ, δεν ισχύει. Ανήκει στο παρελθόν. Ο Ζόμερ είναι ένας πρώην υποτιμημένος τερματοφύλακας. Τώρα, ανήκει στην elit, είναι κορυφαίος.
