Ο Τζον Φαν’ Σχιπ έθεσε τις βάσεις. Η ομάδα άρχισε να γίνεται και πάλι ομάδα και οι παίκτες να “μεγαλώνουν” μαζί μέσα από μια εξελεκτική διαδικασία δύσβατη, με πολλούς ανασταλτικούς παράγοντες κυρίως εξωγενείς. Μεγαλύτερο επίτευγμα του γκουπ είναι τα στεγανά που δημιούργησε. Η “ασπίδα” προστασίας των παικτών μεταξύ τους για τον κάθε ένα ξεχωριστά αλλά και για το σύνολο.
Τί έλειπε; Τα αποτελέσματα. Όταν ανέλαβε ο Πογέτ ο στόχος ήταν ξεκάθαρος. Η πρώτη θέση στο Nations League. Αυτό σήμαινε “νίκες με όλους τους ισοϋψείς και χαμηλότερους από μας αντιπάλους. Η Ελλάδα το κατάφερε. Βήμα-βήμα. Άνοιξε μια “πόρτα” για τη Γερμανία. Ο δεύτερος στόχος ήταν η επιστροφή σε μια μεγάλη διοργάνωση και τα play off του Nations League μπορούν να περιμένουν.
Η κλήρωση για τα Προκριματικά του EURO έφερε μπροστά μας την Γαλλία, την Ολλανδία, την Ιρλανδία και το Γιβραλτάρ. Εκ προοιμίου “χαμένη” υπόθεση. Ο (νέος) στόχος ήταν ο εξής. Πάμε οπωσδήποτε να νικήσουμε την Ιρλανδία και το Γιβραλτάρ στα τέσσερα παιχνίδια και βλέπουμε. Το κατάφερε κι αυτί η ομάδα. Και μάλιστα η νίκη στην Ιρλανδία είναι η πιο σημαντική από τότε που ανέλαβε ο Πογέτ. Η “γαλανόλευκη” έχει κερδίσει όλα τα must win παιχνίδια. Παλιότερα δεν το έκανε. Και την περίμεναν στη γωνία. Και τώρα την περιμέναν στη γωνία. Γιατί για κάποιο λόγο είναι πολλοί Έλληνες που αρέσκονται στο να “πυροβολούν” αυτή την ομάδα.
Οι Έλληνες την Εθνική Ελλάδο; δεν την βλέπουν σαν την επίσημη αγαημένη. Την βλέπουν σαν την ευκαιρία να βγάλουν τα απωθημένα τους. Δεν μπορούν να τη στηρίξουν στις λύπες της. Θέλουν να την αποθεώνουν στις χαρές της. Φυσικά πρέπει να γίνεται να κριτική και ως προς την αγωνιστική της εικόνα και ως προς τις επιλογές του προπονητή. Οι αφορισμοί είναι που προκαλούν. Τέλος πάντων η Ελλάδα παιχνίδι με το παιχνίδι “μεγάλώνει” και μπορεί και αποβάλλει την τοξικότητα.
Η νίκη στην Ιρλανδία ανεβάζει κι άλλο τον πήχυ αλλά διώχνει και το άγχος. Δε μπορεί κανείς να ζητήσει και τα ρέστα αν δεν βάλει από κάτω την Ολλανδία. Γιατί να γίνει αυτό θα πρέπει η Ελλάδα και να κερδίσει την Ολλανδία αλλά και να πάρει βαθμό από τη Γαλλία. Αυτά τα δύο ματς γιορτή στην “Αγιά Σοφιά” θα πρέπει να τα χαρεί. Θα πρέπει πρωτίστως να τα χαρούν οι ίδιοι για τον εαυτό τους και να νιώθουν περήφανοι για όσα έχουν πετύχει και εν συνεχεία όλοι οι φίλαθλοι της ομάδας, που θα πρέπει να τη στηριξουν με όλη τους την ψυχή σε αυτά τα δύο παιχνίδια και αν χρειαστεί και σε εκείνα του Μαρτίου.
Άλλωστε τα ματς με την Ολλανδία και τη Γαλλία δεν έχουν μέσα τους το “must”. Θα το έχουν τα ματς με τον Καζακστάν και τη Γεωργία την άνοιξη. Αν χρειαστούν!
