Σύμφωνοι, όλα ξεκινούσαν από την άμυνα. Αυτή έφερε deflections, κλεψίματα, ανοιχτό γήπεδο, διάθεση και ευκαιρίες για πάσες, βροχή τριπόντων, φαντασία και διασκέδαση στο παρκέ και στην κερκίδα. Όμως η ξεκάθαρη διάθεση των παικτών του Μπαρτζώκα να επιτεθούν από τη στιγμή που είχαν κατοχή ήταν κάτι που έχω την εντύπωση πως το Ειρήνης και Φιλίας είδε φέτος για πρώτη φορά, τουλάχιστον σε αυτή την ένταση και συχνότητα. Οι ερυθρόλευκοι είχαν ταχύτητα, πείσμα, σβελτάδα και καθαρό μυαλό ώστε κατάφερναν να τρυπώσουν στην πρώτη ρωγμή της άμυνας και να πιέσουν την πληγή με διαδοχικές πάσες μέχρι που η οπισθοφυλακή κατέρρεε και τα ελεύθερα σουτ έβγαιναν το ένα μετά το άλλο.
Σε αυτό το φαντασμαγορικό πρώτο δεκάλεπτο του 35-8 και του ολοκληρωτικού μπάσκετ είδαμε, μπορεί και για πρώτη φορά, μια αλλαγή στον τρόπο διαχείρισης του rotation από πλευράς Γιώργου Μπαρτζώκα. Ντόρσεϊ και Βεζένκοφ πήγαν στον πάγκο σαν πρώτοι σκόρερ, ο Σλούκας δεν χρειάστηκε να περιμένει τη δεύτερη περίοδο για να πατήσει παρκέ. Μπορεί να ήταν ειδική διαχείριση για το δεύτερο παιχνίδι υψηλών απαιτήσεων μετά από 48 ώρες, όμως στα δικά μου μάτια έμοιαζε με μια προσαρμογή με ξεκάθαρο ρόλο να κρατηθεί ο δείκτης ενέργειας ψηλά, κάτι φύσει αδύνατον να συμβεί για τους βασικούς στο δαιμονιώδες τέμπο που παιζόταν το ματς. Ουδείς μπορεί να πει με βεβαιότητα αν η διαφοροποίηση θα συνεχιστεί, σε κάθε περίπτωση όμως ήταν μια ευχάριστη έκπληξη από πλευράς του ερυθρόλευκου πάγκου.
Στην απέναντι πλευρά η Μακάμπι είδε το ρεζερβουάρ της αυτοπεποίθησης να αδειάζει μονομιάς και βάλθηκε να χάνει ελεύθερα σουτ, είτε τρίποντα είτε γύρω από τη στεφάνη, λες και κάποιος θεός του μπάσκετ είχε βαλθεί να επιφυλάξει στον Σφαιρόπουλο την μοίρα του Ολυμπιακού στην τέταρτη περίοδο της Πόλης. Συμβαίνει, αλλά τόσο σπάνια που βγαίνει από την σφαίρα του φυσιολογικού, ένα freak accident από το οποίο σηκώνεσαι, βλέπεις πως είσαι αρτιμελής και προχωράς.
Ο Σάσα Βεζένκοφ πιστοποίησε την αγωνιστική του επιστροφή με δεύτερο καλό παιχνίδι την ίδια εβδομάδα, ο Τάιλερ Ντόρσεϊ χρησιμοποίησε σωστά τον πληγωμένο εγωισμό από το σφυροκόπημα του Μπομπουά και μετέτρεψε σε καύσιμο το ραντεβού με την πρώην, οι Γουόκαπ – Σλούκας έδωσαν ρυθμό ο καθένας με τον δικό του τρόπο.
Αλλά κανείς πλησίασε καν το εκθαμβωτικό παιχνίδι του Μουστάφα Φαλ.
Όντας ο καλύτερος ερυθρόλευκος και τρεις μέρες πριν στην Πόλη, o Γάλλος ανέδειξε για πρώτη φορά φέτος την ικανότητα του στην πάσα, τουλάχιστον σε αυτόν τον πληθωρικό βαθμό. Έκπληξη δεν ήταν, γιατί όποιος τον είχε παρακολουθήσει προσεκτικά πέρσι με την Βιλερμπάν ήξερε πως πρόκειται για έναν άνω του μετρίου πασέρ από το low post. Όμως η αλματώδης και για πολλούς, μεταξύ των οποίων και για τον γράφοντα, απροσδόκητη ικανότητα του στην άμυνα με αλλαγές είναι κερασάκι στην τούρτα ενός παίκτη 218 εκατοστών που δείχνει ικανός να παίξει δέκα σερί αγωνιστικά λεπτά σε υψηλό επίπεδο, πράγμα ανήκουστο για τα σύγχρονα δεδομένα του μπάσκετ. Με 11 ασίστ σε 10 παιχνίδια είναι φανερό πως ο Ολυμπιακός δεν είχε βρει ακόμη τρόπο να τον εκμεταλλευτεί όσο θα μπορούσε, πράγμα που μπορεί να αποδειχθεί κομβικής σημασίας για τον επιθετικό πλουραλισμό της ομάδας στο σετ παιχνίδι. Σε αυτό φυσικά προστίθεται ένα credit στον προπονητή, ο οποίος ως τώρα δεν ήταν ακριβώς θιασώτης του παιχνιδιού με πλάτη στο καλάθι και της δημιουργίας από το low post με πολλές off ball δράσεις.
Ο Ολυμπιακός δικαιούται να αισιοδοξεί με τα ως τώρα πεπραγμένα του, όχι μόνο σε επίπεδο αποτελεσμάτων, αλλά και με βάσει της εικόνας του στο παρκέ που ενθουσίασε και τον ρούκι στο γήπεδο Εμμανουήλ Καραλή. Οι προσδοκίες των φιλάθλων του αυγατίζουν δικαιολογημένα με κάθε υπέρ-θεαματικό δεκάλεπτο όπως το χθεσινό, όμως και οι πιο υπερφίαλοι ξέρουν πως το ναδίρ από το ζενίθ στην Ευρωλίγκα μπορεί να απέχουν ένα δεκάλεπτο μεταξύ τους.
Και αν δεν το ήξεραν, το έμαθαν αυτή την εβδομάδα, ακόμα και αν το είδαν σε διαφορετικά παιχνίδια.
Αντί επιλόγου, μία κουβέντα του Σιμόν Μιζράχι, πιθανότατα του πιο σημαντικού εν ζωή παράγοντα του ευρωπαϊκού μπάσκετ, όταν τον ρωτήσαμε για τις εξελίξεις στην Ευρωλίγκα και το ευρωπαϊκό μπάσκετ. «Είμαστε σε μια κατάσταση στην οποία πολλά πράγματα μπορεί να πάνε στραβά. Οι 11 ομάδες που έχουν Licence A είναι στο 6-5. Δεν μπορούμε να “τρέξουμε” τη διοργάνωση με τέτοιο διχασμό, πολλά πράγματα μπορούν να πάνε άσχημα. Κατά τη γνώμη μου πρέπει να βρεθεί μια λύση άμεσα, γιατί όλα μποροΕίναι σημαντικό να βρεθεί μια συνολική λύση τόσο ανάμεσα στις ομάδες όσο και με την FIBA, δεν γίνεται να έχουμε αγώνες εθνικών ομάδων την επόμενη εβδομάδα και αγώνες Ευρωλίγκας την ίδια στιγμή».
Όταν ο Μιζράχι μιλάει, οι υπόλοιποι ακούμε.
