Πριν από 43 χρόνια, στις 23 Αυγούστου του 1978, ο Οσβάλντο Άρντιλες και ο Ρικάρντο Βίγια εμφανίστηκαν στο White Hart Lane με ένα ποσό της τάξεως των 750.000 λιρών, αγνοώντας ότι υπέγραφαν σε μια ομάδα που μόλις είχε επιστρέψει στη πρώτη κατηγορία εξαιτίας της διαφοράς τερμάτων. Μετά από μόλις τέσσερα παιχνίδια, με αποκορύφωμα το 7-0 στο Λίβερπουλ, ο Αρντίλες αναρωτήθηκε για τι πράγμα είχε αφήσει τον εαυτό του να μπει σε αυτήν την διαδικασία…Τέσσερις δεκαετίες μετά από τη συμφωνία που αποδείχθηκε ένα τρέιλερ για την ξένη εισβολή στο αγγλικό ποδόσφαιρο, ο Αρντίλες απόλαυσε την «περιπέτεια» δύο πολιτιστικών προσκολλημένων από την Αργεντινή τόσο πολύ που εξακολουθεί να ζει στο Χέρτφορντσαϊρ.
Ο Άρντιλες είχε πει: «Συμφώνησα με την Τότεναμ πολύ γρήγορα και αφού υπογράφηκαν όλα, του είπα:« Φίλε μου, είπα στον κόουτς, είναι επίσης διαθέσιμος ο Ρικάρντο Βίγια”. Ο προπονητής, Keith Burkinshaw ρώτησε: “Πού παίζει; ” Εξήγησα ότι ο Ρίκι ήταν ένας μέσος που έπαιζε στην εθνική ομάδα για τρία χρόνια και ήταν ο συγκάτοικος μου στο δωμάτιο. Έψαχνε για έναν άλλο χαφ, έτσι έφυγε, το κοίταξε και επέστρεψε με την έγκριση του διοικητικού συμβουλίου“
“Το σχέδιο ήταν να έρθω, να απολαύσω μια νέα κουλτούρα, να μείνω για δύο ή τρία χρόνια και μετά να επιστρέψω στην Αργεντινή – αλλά εδώ είμαστε και αυτό είναι ακόμα το σπίτι μου. Ήθελα πάντα να παίξω στην Ευρώπη και πίστευα ότι πιθανότατα θα ήταν στην Ισπανία ή την Ιταλία. Τότε ήρθε η ευκαιρία να παίξω στην Αγγλία, για έναν σύλλογο του Λονδίνου και μου άρεσε η ιδέα – αλλά υπήρχαν πολλά πράγματα για την Τότεναμ που δεν ήξερα”.
«Μια μέρα μετά την προπόνηση, ο Ρίκι ήθελε να μιλήσει μαζί μου και ήταν λίγο ταραγμένος. Είπε: «Όσι, αυτή η ομάδα είναι πολύ κακή»-χρησιμοποίησε μια πιο αγενή λέξη-και για να είμαστε δίκαιοι προς τον Κέιτ, ήταν ένα καλό επίτευγμα για την Τότεναμ να τερματίσει στη μέση του πίνακα, όταν είχε φτάσει στην τρίτη θέση την προηγούμενη σεζόν. .. “
«Ξεκινήσαμε με ισοπαλία 1-1 στο Νότιγχαμ Φόρεστ, που ήταν πρωταθλητές, και ο κόσμος έλεγε:« Πω πω, αυτοί οι παίκτες από την Αργεντινή είναι μαγικοί »-αλλά μετά χάσαμε 4-1 εντός έδρας από την Άστον Βίλα και το τέταρτο παιχνίδι μας ήταν στο Λίβερπουλ και όταν χάνεις 7-0 αναρωτιέσαι τι έχεις κάνει. Ήταν πολύ ντροπιαστικό”.
Ο Βίγια αργότερα παραδέχτηκε ότι η αμεσότητα του αγγλικού ποδοσφαίρου απαιτεί σημαντική προσαρμογή, λέγοντας: «Ήταν δύσκολο για μένα, όλες οι μακρινές μπάλες. Πάντα ήθελα να είμαι σκεπτικός μέσος και είχα πολύ χρόνο να σκεφτώ ενώ η μπάλα ήταν στον αέρα”.
Ενώ ο Βίγια δυσκολευόταν να προσαρμοστεί, ο Άρντιλες, τώρα 66 ετών, και ο Γκλεν Χοντλ σφυρηλάτησαν μία από τις πιο εξωτικές συνεργασίες της μεσαίας γραμμής της γενιάς τους. Οι αγγλικοί σύλλογοι δεν μπορούσαν πλέον να παραβλέψουν την αφθονία των ταλέντων που ήταν τώρα διαθέσιμα σε αυτούς, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και σε όλο τον κόσμο – και δεν άργησε να γίνει ένας από τους κορυφαίους που έκαναν την πρώτη κίνηση.
Και ενώ ο Βίγια τελικά έφυγε για την Αμερική το 1983, ο Αρντίλες έκανε την πρωτεύουσα το δεύτερο σπίτι του, δημιουργώντας μια τρομερή σχέση με τον Γκλεν Χοντλ και επιβεβαιώνοντας για πάντα τη θέση του ως θρύλος των Σπερς. Μέλος της αξέχαστης νίκης του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 1984 επί της Άντερλεχτ και παρέμεινε στο σύλλογο μέχρι το 1988, κάνοντας 238 εμφανίσεις πριν επιστρέψει στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν για μια άτυχη περίοδο ως προπονητής το 1993. Μεταξύ τους, Αρντίλες και Βίγια συνδυάστηκαν για να σπάσουν τα εμπόδια που υπήρχαν για τους ξένους παίκτες που επιθυμούσαν να παίξουν στη Βρετανία στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ενώ εδραίωσε επίσης την ιδιαίτερη σχέση μεταξύ των Αργεντινών σταρ και της Τότεναμ, η οποία εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι σήμερα.
