ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο «Ευρωκόουτς» Κώστας Πολίτης θυμήθηκε τις μεγάλες στιγμές του 1987.
Ο προπονητής του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος στην προ τριακονταετίας θρίαμβο του Eυρωμπάσκετ, μίλησε για εκείνες τις ημέρες στον Arena FM. Αναλυτικά:
Για τον θρίαμβο του 1987:«30 χρόνια πέρασαν, αλλά το ότι παραμένει στην επικαιρότητα αυτή η κατάκτηση, δείχνει πόσο μεγάλη ανταπόκριση είχε στους Έλληνες. Ήρθε και άλλο το 2005, αλλά αυτό ήταν το πρώτο και τόσο ανέλπιστο. Η Ελλάδα ήταν μια δύναμη μεμονωμένη με καλούς παίκτες, αλλά δεν αλλάζαμε μπαλιές που έλεγε και ο Πορτοκάλογλου. Τα παιδιά αυτά είχαν στόχους υψηλούς και τα κατάφεραν. Πάντα είχα μια αρχή. Αυτός που διστάζει, χάνει. Να σεβόμαστε τον αντίπαλο αλλά να μη φοβόμαστε. Κι ας υπήρχαν απέναντί μας υπερδυνάμεις».
Για τους στόχους που είχε η Εθνική τότε: «Βλέπαμε πάντα ότι θέλουμε να πάμε πιο ψηλά. Στόχος αρχικά ήταν η τετράδα. Όταν ξεκίνησε η προετοιμασία με γιατρούς, ψυχολόγους, επιστήμονες έπρεπε να αντέξουμε τη μεγάλη διάρκεια των 8 αγώνων. Δεν ήταν φάιναλ φορ, ήταν πολλά τα ματς. Αντέξαμε και από παιχνίδι σε παιχνίδι ήμασταν καλύτεροι. Ήμασταν και σωματικά και ψυχολογικά σκληροί».
Για τους παίκτες του: «Δεν ήμασταν ψηλωμένοι. Μέναμε σε ένα απλό ξενοδοχείο, ήμασταν προσγειωμένοι. Θέλαμε να φτιάξουμε ένα όνομα σαν ομάδα και μετά να ζητάμε. Ήταν και καλοί σαν χαρακτήρες οι παίκτες. Ήταν κόσμιοι, σαν αθλητές, σαν χαρακτήρες. Πέρα από το πώς βάζεις την μπάλα στο καλάθι, είναι και το πως συμπεριφέρεσαι. Όλοι και οι 12 παίκτες είχαν ρόλους. Ποιος είναι ο οργανωτής, ο σουτέρ κλπ. Όλα τα παιδιά βρεθήκανε σε τοπ φόρμα».
Για την στήριξη του κόσμου: «Άμα πιστεύεις σε κάτι τα ξεπερνάς όλα. Ήταν από τις σπάνιες φορές που ήμασταν όλοι ενωμένοι. Όπως μου είπε ένας πολιτικός σταμάτησαν να ασχολούνται μαζί μας και τους ένοιαζε μόνο η Εθνική. Η μεγαλύτερη αποδοχή ήταν του κόσμου. Φεύγαμε από το ξενοδοχείο και στα πεζοδρόμια ήταν τόσος κόσμος με ελληνικές σημαίες. Μπαίνανε τα παιδιά και δεν υπολόγιζαν τίποτα. Είχαν τρομερή ψυχολογία. Το κάθε παιδάκι που ερχόταν για το αυτόγραφο έδινε ψυχολογία».
Για την προετοιμασία των αγώνων: «Ήξερα ότι όταν κάθεσαι μέσα σε τέσσερις τοίχους και σκέφτεσαι το παιχνίδι δεν μπορείς. Αν είσαι ελεύθερος τότε μπορείς. Η μίζερη κατάσταση μακριά από τον κόσμο δε βοηθάει».
Για την σημερινή εκδήλωση: «Ελπίζω να έρθουν όλοι στην εκδήλωση που θα γίνει. Νομίζω ότι θα είναι η τελευταία, αφού πέρασαν 30 χρόνια πλέον. Αν και θα ήθελα μια πανελλήνια εκδήλωση γιατί όλος ο κόσμος ακόμα θυμάται αυτό που έγινε».
Για τα στοιχεία που χρειάζονται για την επιτυχία: «Για να πετύχεις πρέπει να υπάρχουν και οι τέσσερις πυλώνες, οι παίκτες, η διοίκηση, ο κόσμος και ο προπονητής. Το 1987 πετύχαμε είχαμε μια βάση ένα πρόγραμμα από το 1982. Ένα πρόγραμμα ανάπτυξης, να βρω μέχρι την Ξάνθη στην Κομοτηνή στην Κρήτη παιδιά να μπούνε στο χώρο. Το βασικότερο είναι όμως ότι το μπάσκετ παίζεται σε μικρό χώρο και σε γρήγορο χρόνο. Άρα πρέπει να έχεις τη γρήγορη αντίδραση για να πάρεις το αποτέλεσμα. Αυτό είναι χαρακτηριστικό του Έλληνα. Αν δεν κάνεις προγραμματισμό δεν κάνεις τίποτα. Το ποδόσφαιρο δεν είχε αυτές τις βάσεις και γι’ αυτό δεν έγινε κάτι ανάλογο μετά το Euro του 2004».
