Έχουν περάσει 39 χρόνια από το καλοκαίρι του ΄83, όταν ο Πανιώνιος ζήτησε από την Δάφνη, τον Φάνη Χριστοδούλου. Οι αείμνηστοι, πλέον, Ανδρέας Βαρίκας, Παύλος Κορκίδης, Μάκης Δενδρινός, Ελένη Παυλάκου, είχαν πάει στα γηπεδάκια της Γυμναστικής Ακαδημίας, στην γειτονική Δάφνη και πρόσφεραν 7 παίκτες της εφηβικής ομάδας μαζί με την προπονητική καθοδήγηση του «Βούδα» στον πρώτο προπονητή του «μπέμπη», Φώντα Κρέστο που είχε αποδεχτεί την πρόταση, αντί του Παναθηναϊκού που δεν είχε δείξει ότι ενδιαφερόταν με…θέρμη.
Ο Φάνης Χριστοδούλου άλλαξε τον ρου της ιστορίας του Ιστορικού. Έπαιξε για 13 χρόνια στους «κυανέρυθρους». Έφτασε τον Πανιώνιο όσο ψηλότερα μπορούσε. «Ξύπνησε» και «ξενύχτησε» όλη την Νέα Σμύρνη. Το ένα και μοναδικό τρόπαιο της ομάδας μπάσκετ, το Κύπελλο του ’91, δεν ήταν η μοναδική «κληρονομιά» που άφησε στο τρόπαιο. Ήταν οι εικόνες μπάσκετ που άφησε σε προπονήσεις και αγώνες. Ευλογημένοι όσοι τον είδαν και τον έζησαν. Όσοι τον είδαμε και τον ζήσαμε.
Έκανε φίλους στην πλατεία. Έγινε «παιδί» της πλατείας. Του άρεσε η πόλη που είχε και δεν είχε πλέον, φυσιογνωμία και διαφορετικότητα. Υπήρχε η ομάδα «Φάνης» που ήταν κάθε μέρα, δίπλα του στο «Άδωνις», στο «Γιώργος». Το χαμόγελο του «μπέμπη» ήταν το σήμα κατατεθέν της πόλης. Το αστείρευτο ταλέντο του ήταν η ευτυχής ιστορική συγκυρία του Πανιωνίου να γράψει ιστορία, με τον μεγαλύτερο αθλητή όλων των αθλημάτων του προσφυγικού και μακροβιότερου ελληνικού συλλόγου. Και ορθώς, όπως αποδείχτηκε στο πέρασμα του χρόνου και καταγράφτηκε ιστορικά, εκείνη η ομάδα «Φάνης» πίεσε την διοίκηση Βεντούρη και υπογράφτηκε το 5ετές συμβόλαιο. Γιατί, ο Πανιώνιος όσο και αν «μάτωσε» οικονομικά ως σύλλογος για να έχει τον Φάνη στην ομάδα μπάσκετ, μόνο κέρδος είχε. Ο ίδιος ο Φάνης, ίσως και όχι, γιατί στην δεκαετία του ’90, σε όποια ομάδα και αν πήγαινε να παίξει, θα δημιουργούσε «δυναστεία» με τίτλους και διακρίσεις…
Έχουν περάσει 26 χρόνια από τον Μάϊο του ’96, όταν ο Φάνης Χριστοδούλου έφυγε από τον Πανιώνιο. Σε εκείνη την «αυτοκαταστροφική» χρονιά της Ευρωλίγκα, έσωσε τον Πανιώνιο από τον υποβιβασμό και δακρυσμένος στα αποδυτήρια της έδρας του Απόλλωνα Πάτρας, είπε το «αντίο».
‘Εχουν περάσει 24 χρόνια από το «κρέμασμα» της φανέλας του Φάνη στο ελληνικό μπάσκετ. Σαν να έριξε «μαύρη πέτρα» πίσω του, θέλησε να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο από το άθλημα που δοξάστηκε με την Εθνική ομάδα και τον Πανιώνιο. Επιλογή του. Με εξαίρεση μια επιδερμική συνεργασία που είχε με το αναπτυξιακό πρόγραμμα της ΕΟΚ, ο Φάνης έμεινε απομακρυσμένος από το μπάσκετ. Επανεμφανίσθηκε στις προηγούμενες εκλογές της ομοσπονδίας και επειδή είναι απολύτως άφθαρτος στον χώρο και έχει μόνο συμπάθειες, εκλέχτηκε σύμβουλος στους τρείς που «έβγαλε» η παράταξη του Φασούλα στο Δ.Σ της ΕΟΚ.
Πάμε στο παρόν. Οι εποχές έχουν αλλάξει. Ο Φάνης Χριστοδούλου επαναδραστηροποιείται στον σύλλογο που λατρεύτηκε και θα λατρεύεται πάντα. Ο μόνιμος κάτοικος της Νάουσας Πάρου, επιστρέφει στα «κυανέρυθρα», αποδεχόμενος την πρόταση που του έγινε διά ζώσης από τους νέους επενδυτές της ανδρικής ομάδας, κ. Μικρόπουλο και Ηλιάδη, για τους οποίους, η είσοδος τους στον αγωνιστικό χώρο του «Ανδρέας Βαρίκας» αρχίζει με «κάρφωμα» με μια από τις διαβόητες ασίστ του «μπέμπη». Γιατί, δεν θα μπορούσε να υπάρξει άλλος «σημαιοφόρος» από τον Φάνη, στην προσπάθεια της ομάδας να επιστρέψει σταδιακά στην θέση που αξίζει να έχει στο ελληνικό μπάσκετ.
Ο σχεδιασμός της ομάδας ανήκει στην αρμοδιότητα του Περικλή Ταυροπούλου, ενώ ο Φάνης δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι διακοσμητικός και αφού μάθει την κατηγορία της Β’ Εθνικής, να μην πει τη γνώμη του για όσα βλέπει στην ομάδα. Αν ρωτιόταν κάθε Πανιώνιος φίλαθλος κάθε ηλικίας που είτε τον είχε δει και τον γνώριζε, είτε είχε μάθει για αυτόν, με ποιόν θα ήθελε να πάει στον «πόλεμο» ανόδου από την Β’ Εθνική μέχρι την Basket League και μέχρι το κόψιμο της κορδέλας των εγκαινίων του νέου κλειστού της Αρτάκης (όταν…ανεργεθεί) και για το οποίο δεν υπάρχει άλλο… όνομα να δοθεί, αυτός θα ήταν ο Φάνης Χριστοδούλου.
Μπαίνοντας στο «Βαρίκας», εκατοντάδες χέρια θα τον χειροκροτήσουν και στόματα θα φωνάξουν το όνομα του, αλλά ο «μπέμπης» δεν είναι πια παίκτης και ο ίδιος θα δείξει την ομάδα που πρέπει να τύχει απόλυτης στήριξης και ενότητας.
Όπως και η ομάδα και οι συντελεστές της δεν μπορούν να έχουν άλλο στόχο από την άνοδο στην Α2. Με την οικονομική δυνατότητα των δυο συγκεκριμένων επενδυτών που δεν υπήρχε στο πρόσφατο παρελθόν, τον Φάνη Χριστοδούλου ξανά ενεργό εκτός των 4 γραμμών και το βάρος της φανέλας, δεν υπάρχει τίποτα λιγότερο από την πρώτη θέση.
