Ο Νικ Κύργιος έστειλε ελπιδοφόρα μηνύματα ενηλικίωσης στη Μελβούρνη κάνοντας άπαντες να ασχοληθούν μαζί του

Στο τένις υπάρχουν πολλοί αθλητές που μαγνητίζουν την προσοχή και την εκτίμηση των φίλων του αθλήματος. Μετά την αποχώρηση των αδερφών Μπράιαν, ενδεχομένως δεν υπάρχει άλλος που να παρασύρει σε αντιδράσεις ενθουσιασμού το κοινό στις κερκίδες, περισσότερο από τον Νικ Κύργιο. 
Χοροπηδούν μπροστά στις θέσεις τους, κάνουν «high five», ακολουθούν το ρυθμό και το στυλ του Αυστραλού. 

Στο ματς με τον Ντόμινικ Τιμ στην «John Crain Arena» οι φίλοι του αθλήματος αντιλήφθηκαν πόσο είχαν λείψει οι παραστάσεις του, τους τελευταίους δέκα μήνες. Πόσο είχαν λείψει οι παραστάσεις του με τη ρακέτα, όχι εκείνες που παρέπεμπαν σε κακομαθημένο έφηβο. 

«Η συναισθηματική του ωρίμανση έρχεται σε δόσεις κι είχε καθυστερήσει», σχολίασε η Μαρτίνα Ναβρατίλοβα ακούγοντας τις δηλώσεις του 25χρονου Αυστραλού μετά το τέλος του ματς με τον Αυστριακό. 
Ήταν σχόλιο θετικό, αλλά με την εξηγήσιμη επιφύλαξη που δημιουργεί το παρελθόν του Κύργιου. Είναι πολλές οι φορές που όλος ο κόσμος ένιωσε ότι αντίκριζε τις πρώτες ενδείξεις ωρίμανσης, τις οποίες «κλωτσούσε» σύντομα ο ίδιος. 

Σε αυτές τις δηλώσεις μπορούσε να διακρίνει κανείς έναν «σοφό» 25χρονο, που έβλεπε τον εαυτό του ως θύμα αλλά και ως ευλογημένο του σπάνιου ταλέντου του.

«…προσπάθησα πολύ να αποκρούσω αυτόν τον χαρακτήρα μου. Τώρα είμαι 25 χρόνων, πιο ώριμος και τα καταφέρνω καλύτερα. Δεν είναι εύκολο όμως», δήλωσε ενώ το κοινό τον επευφημούσε.  

Ο Κύργιος είχε «εξορίσει» τους τελευταίους δέκα μήνες τον εαυτό του από τα κορτ, τονίζοντας ότι η αντιμετώπιση της πανδημίας πρέπει να είναι πάνω από το τένις.  Θα συνεχίσει και μετά το Αυστραλιανό Όπεν όπως αποσαφήνισε, καθώς δεν είναι διατεθειμένος να περνάει τη διαδικασία της καραντίνας για να αγωνιστεί μπροστά σε άδειες κερκίδες. 

Το θέμα είναι όταν οι κερκίδες γεμίσουν ξανά , ποιες παραστάσεις του Νικ θα παρακολουθήσει το κοινό. Αυτές που υπενθύμισε στη Μελβούρνη στέλνοντας ελπιδοφόρο μήνυμα -έστω και καθυστερημένης- ενηλικίωσης, ή εκείνες που θέλουν όλοι να ξεχάσουν…;