Η εικόνα του Ολυμπιακού σε όλα του τα ματς ήταν προβληματική. Από το ματς με την Ομόνοια στο Καραϊσκάκης, μέχρι το τελευταίο στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ με αντίπαλο την Πόρτο.
Το βράδυ της Τετάρτης οι Πορτογάλοι παρουσιάστηκαν εξαιτίας της εμφάνισης των παικτών του Ολυμπιακού, ως η καλύτερη ομάδα που έχει περάσει από την έδρα των Πειραιωτών. Αφού ακόμη και ομάδες όπως η Παρί και η Μπάγερν, αν και επικράτησαν,
ο Ολυμπιακός είχε πολύ καλύτερη και ανταγωνιστική εικόνα απέναντί τους.
Όμως είναι ξεκάθαρο πως πλέον υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στον Ολυμπιακό της περσινής σεζόν με αυτόν της τρέχουσας. Οι διαφορές στο αγωνιστικό κομμάτι είναι τόσες που δεν σου δίνει τη δυνατότητα να σκεφτείς αισιόδοξα για το μέλλον.
Η μεγαλύτερη, η πιο χτυπητή διαφορά με την ομάδα που άλωσε το Έμιρεϊτς, είναι η ταχύτητα και η δημιουργία από τα μπακ.
Οι Ομάρ και Τσιμίκας έδιναν στον Ολυμπιακό μία τρομερή δυναμική που ερχόταν από πίσω κι έσπρωχνε όλη την ομάδα προς την επίθεση. Πλέον αυτό έχει… πεθάνει στον Ολυμπιακό, αφού ούτε ο Ραφίνια μπορεί να το κάνει, ούτε όμως και ο Χολέμπας.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να γυρίζει σχεδόν να μην φεύγει ανάμεσα από τα σέντερ μπακ ο Εμβιλά για να ψάξει τη μεγάλη διαγώνια πάσα, το οποίο ως αλυσιδωτή αντίδραση, φέρνει τον Μπουχαλάκη στην δύσκολη θέση να πρέπει να τρέχει και για τους δύο στον χώρου του κέντρου και να τα… ακούει κιόλας, από εκείνους που απλά ξέρουν πως η μπάλα είναι στρογγυλή.
Ραφίνια και Χολέμπας μαζί και στα 90 λεπτά βγάζουν όσες σέντρες έβγαζε ο Τσιμίκας στο πρώτο 15λεπτο του αγώνα, διότι ο Βραζιλιάνος δεν φτάνει σχεδόν ποτέ στην αντίπαλη περιοχή, ενώ ο Χολέμπας φτάνει και τις περισσότερες φορές ψάχνει την μικρή διαγώνια πάσα εσωτερικά και όχι μία καλή σέντρα.
Η ομάδα του Μαρτίνς έχει χάσει την ταυτότητά της. Έχει χάσει τον τρόπο παιχνιδιού της και αδυνατεί να τον βρει ξανά κι αυτό γιατί όπως λέει και ο λαός “αυτά τα υλικά έχεις, τέτοια ομελέτα θα φτιάξεις”.
Το σκεπτικό της απόκτησης των Ραφίνια – Χολέμπας δεν ήταν λάθος. Όταν υπέγραψαν ο Ολυμπιακός, όπως άλλωστε όλες οι ομάδες, ζούσαν πρωτόγνωρες συνθήκες εξαιτίας του Covid19, χωρίς προετοιμασία και με παιχνίδια κολλητά το ένας στο άλλο και με τεράστια σημασία. Προκριματικά Τσάμπιονς Λιγκ, τελικός Κυπέλλου, έναρξη πρωταθλήματος.
Ο Μαρτίνς ήθελε δύο μπακ να μπουν να παίξουν αμέσως, να έχουν παραστάσεις και να είναι, όπως είχα γράψει και τότε, μπαρουτοκαπνισμένα.
Στη συνέχεια θα αποκτούσε τα μπακ που θα έπαιζαν “πιστά” τον ρόλο των Ομάρ και Τσιμίκα.
Στην λογική αυτήν αποκτήθηκαν οι Ντρέγκερ και Βινάγκρε κι αν τον πρώτο τον ήξεραν ελάχιστοι, η απόκτηση του δεύτερου έφερε ενθουσιασμό, έστω κι ως δανεικός.
Όμως τα πράγματα δεν πάνε πάντα όπως τα σχεδιάζεις.
Ο Ντρέγκερ έχει δείξει στοιχεία που θέλει ο Μαρτίνς, όμως η ατυχία του δεν έχει προηγούμενο, με δύο σχεδόν κολλητούς τραυματισμούς.
Ο Βινάγκρε από την άλλη, ενώ ήρθε με τεράστιες περγαμηνές και με σχόλια κάτι παραπάνω από θετικά και από την Αγγλία και από την Πορτογαλία (Εθνική Κ23), παρουσιάζει ένα ανεξήγητο πρόσωπο. Ίσως το μόνο που μπορεί να σκεφτεί κανείς, αλλά ίσως να τον αδικήσει, είναι το αν και το κατά πόσο ήθελε να έρθει στην Ελλάδα.
Σε όλα αυτά βάλτε και το ότι ο Ολυμπιακός απέτυχε, οτιδήποτε άλλο είναι χάιδεμα στα αφτιά, να βρει παίκτη για την θέση του ακραίου χαφ που άφησε ορφανή ο Ποντένσε.
Ο Μπρούμα ήρθε, αλλά από την ημέρα εκείνη, έχει καταφέρει να παίξει ένα 20λεπτο στην Κρήτη με τον ΟΦΗ.
Αρχικά εκτός κλίματος ομάδας και μετά τραυματισμοί. Απογοητευτική εξέλιξη και μείον μία λύση για τον Μαρτίνς.
Κορωνοϊός, τραυματισμοί και λάθη έχουν δημιουργήσει μία προβληματική εικόνα για τους νταμπλούχους Ελλάδος, την οποία καλούνται να την διορθώσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται. Το καλό για εκείνους είναι πως αυτή η αλλαγή θα γίνει τουλάχιστον με την ηρεμία που δίνει η πρόκριση στους “32” του Γιουρόπα Λιγκ, διότι σίγουρα τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά αν οι ερυθρόλευκοι είχαν αποκλειστεί από τις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Σε τέτοιες περιπτώσεις ο καθρέπτης είναι εκείνος που δείχνει τον δρόμο, εκεί που θα πρέπει να κοιταχτούν άπαντες στο ποδοσφαιρικό τμήμα, να κάνουν την αυτοκριτική τους και να σχεδιάσουν με ηρεμία πλέον την ανάταση της ομάδας.
Για να δει κανείς τις τεράστιες διαφορές που έχει ο Ολυμπιακός της τρέχουσας σεζόν με εκείνον της περσινής, μπορεί να δει τα παρακάτω στοιχεία σύγκρισης του τί παρουσίασαν οι παίκτες του Μαρτίνς στα εντός έδρας ματς τις δύο περιόδους.
2019/20
Ολυμπιακός – Τότεναμ (2-2)
17 τελικές 5 στον στόχο
455 πάσες με 85% ευστοχία
Ολυμπιακός – Ερυθρός Αστέρας (1-0)
27 τελικές 9 στον στόχο
539 πάσες με 83% ευστοχία
Ολυμπιακός – Μπάγερν Μονάχου 2-3
10 τελικές 3 στον στόχο
401 πάσες με 78% ευστοχία
Συνολικά και στα τρία ματς στον Πειραιά ο Ολυμπιακός έφτιαξε 54 τελικές με τις 17 να βρίσκουν στόχο, ενώ σκόραρε 5 γκολ.
2020/21
Ολυμπιακός – Μαρσέιγ (1-0)
11 τελικές 3 στον στόχο
452 πάσες με 80% ευχτοχία
Ολυμπιακός – Μάντσεστερ Σίτι (0-1)
2 τελικές καμία στον στόχο
465 πάσες με 78% ευχτοχία
Ολυμπιακός – Πόρτο (0-2)
7 τελικές 1 στον στόχο
490 πάσες με 81% ευστοχία
Συνολικά φέτος έκανε μόλις 20 (!!!) τελικές, δηλαδή, 7 λιγότερες από το ματς κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα, 3 περισσότερες από το ματς με την Τότεναμ και τις διπλάσιες από το ματς με την Μπάγερν, ενώ πέτυχε μόλις 1 γκολ. Νούμερα το δίχως άλλο απογοητευτικά.
