Τα φώτα στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης είχαν χαμηλώσει… Για την ακρίβεια είχαν χαμηλώσει περισσότερο από τα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης όταν το πρόβλημα στον πυλώνα φωτισμού είχε δημιουργήσει σκηνικό … ρομαντικό!
Ανάλογο του ρομαντισμού με τον οποίο περιβάλλεται η σχέση του Πανιωνίου κι όσων φορούν (ή έχουν φορέσει) τη φανέλα του…
Σχέση πάθους, σαν κι αυτό που έβγαλαν – μετά από 97 ημέρες αγωνιστικής απραξίας – οι παίκτες του Λεωνίδα Βόκολου στο πρώτο ματς της τελικής δοκιμασίας για την παραμονή…
Της δοκιμασίας που απαιτεί αποφασιστικότητα και προσήλωση, σαν κι αυτές που έβγαλαν στο γήπεδο οι «κυανέρυθροι» μετά την απώλεια του πρώτου σκόρερ Μπατσάνα Αραμπούλι στα μέσα του πρώτου μέρους. Υπολόγισαν και ακολούθησαν τα δεδομένα, προσαρμόστηκαν σε αυτά και έφτασαν στο επιδιωκόμενο. Να μη δεχθούν και να πετύχουν ένα γκολ…
Με αυτή την ψυχρή λογική των αριθμών, αναμεμειγμένη με τα στοιχεία του πάθους και της αποφασιστικότητας, εμφανίστηκαν μετά το τέλος του 90λεπτου όταν οι σφυγμοί είχαν αρχίσει να υποχωρούν, να μιλούν για ό,τι είχε συμβεί και για τη συνέχεια…
Λόγια που έστελναν σαφές μήνυμα κοινής προσπάθειας «ή ταν ή επί τας»…
Σαφώς και δεν αυτό κόντρα στο Βόλο δεν ήταν ένα παιχνίδι με ποιότητα, πάνω στο οποίο θα «χτίσουν» εκείνο ή εκείνα που ακολουθούν. Ουδείς άλλωστε μίλησε έτσι.
Δεν υπάρχει όμως αυτή τη στιγμή η πολυτέλεια της ποιότητας.
Πρόκειται για «μάχη» που διέπεται μόνο από δύο γεγονότα. Πόσο έδαφος καλύπτεις και με πόσο αέρα γεμίζεις τα πανιά της ψυχολογίας σου για να σηκώσεις πάλι την «ασπίδα» και να υπερασπιστείς ότι κέρδισες… και ξανά το ίδιο και ξανά το ίδιο, χωρίς να ρωτάς που θα σε βγάλει. Στο τέλος θα δεις…!
