Ο Κολοσσός νόμιζε πως κέρδισε το απόγευμα του Σαββάτου τον Απόλλωνα. Το απόγευμα της Παρασκευής ο Απόλλωνας είδε την ένσταση του να δικαιώνεται και να παίρνει αυτός τους δύο βαθμούς της νίκης. Οι Ροδίτες, που πέρασαν από την Κηφισιά και έστω μία εβδομάδα αργότερα σφράγισαν την παραμονή τους στην κατηγορία, κατέφυγαν στο Ανώτατο Συμβούλιο Επίλυσης Αθλητικών Διαφορών με την ελπίδα ότι θα ανατρέψουν την απόφαση.
Πρώτα, τα γεγονότα. Οι Πατρινοί στηρίχτηκαν στο δεδικασμενο του 2008, όταν η ΑΕΚ είχε δικαιωθεί σε αγώνα με τον Πανιώνιο. Σε εκείνο το ματς, ο Γιάννης Καλαμπόκης είχε ισοφαρίσει σε 73-73 με δύο βολές από φάουλ του Νίκου Χατζή και στην παράταση πήρε το ματς. Η Ένωση δικαιώθηκε για το λόγο ότι το φάουλ θεωρήθηκε εκπρόθεσμο και πήρε το ροζ φύλλο με σκορ 73-71. Ακριβώς ίδια περίπτωση δηλαδή. Δεν υπάρχει το παραμικρό νομικό παραθυράκι: ο Απόλλωνας κυνήγησε την υπόθεση όπως ακριβώς θα έκανε οποιαδήποτε ομάδα στη θέση του.
Τι φταίει όμως το άμοιρο το μπασκετάκι;
Στην εποχή της τεχνολογίας, οι διαιτητές έχουν στη διάθεση τους τα μέσα για να πάρουν τη σωστή απόφαση όταν το παιχνίδι είναι στο όριο. Από τη στιγμή που ως και ο παραδοσιοκρατικός κόσμος του ποδοσφαίρου αποδέχτηκε την goal-line technology ως αναγκαιότητα, δεν υπάρχει λόγος να συζητάμε για το αν η τεχνολογία θα έπρεπε ή όχι να ανακαταεύεται στο αγωνιστικό κομμάτι. Έτσι είναι, και καλώς δηλαδή. Εδώ έχουν ξεκινήσει να το συζητάνε στο πλέον αρτηριοσκληρωτικό άθλημα στον κόσμο, το baseball.
Υπάρχει, ωστόσο, μια υπαρκτή διαφορά. Η τεχνολογία χρησιμοποιείται για την αποσαφήνιση των αμφισβητούμενων στιγμών ενός αγώνα μπάσκετ εντός γηπέδου. Όποια διαθέσιμη τεχνολογία υπάρχει. Hawk-eye στο τένις, αποκαλυπτικά replays για τα 3rd down και τα touchdowns στο american football, goal-line technology στο ποδόσφαιρο, και λοιπά, και λοιπά. Η τηλεοπτική κάμερα και οι λοιπές τεχνικές βοηθούν τους διαιτητές να αποφασίσουν όσο βρίσκονται εντός γηπέδου. Η τελική απόφαση ανήκει, όπως πάντα, σε αυτούς.
Στην περίπτωση της Basketleague, συμβαίνει το εξής παράδοξο: δεν δίνουμε τη δυνατότητα στους διαιτητές τη δυνατότητα του instant replay (όπως στους αγώνες της Ευρωλίγκας), περιμένουμε το ανθρωπίνως δυνατόν (γιατί δεν είναι δυνατόν να ζητά κανείς τα ρέστα σε φάσεις που μετριούνται σε υποδιαιρέσεις του δευτερολέπτου) και ταυτόχρονα επιτρέπουμε σε ένα δικαιοδοτικό όργανο να αλλάζει τις αποφάσεις ενός αγώνα.
Όλα αυτά δεν αφαιρούν από το εκάστοτε διαιτητικό τρίο την ευθύνη να εξαντλούνται τα υπάρχοντα τεχνολογικά μέσα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το παιχνίδι Τρίκαλα – ΚΑΟΔ, όταν ο Σώμος συμβουλεύτηκε την κάμερα των καναλιών Novasports, χωρίς να έχει ούτε καν πλήρη οθόνη (από την μικρή ενσωματωμένη στη συσκευή), προκειμένου να πάρει τη (σωστή) απόφαση. Μάλιστα, η ενέργειά του έγινε στο πνεύμα της ανεπίσημης οδηγίας της ΚΕΔ και του ΕΣΑΚΕ (από τον περασμένο Σεπτέμβριο) και η πρωτοβουλία επικροτήθηκε. Αν το διαιτητικό τρίο του αγώνα του Βενετοκλείου είχε εκμεταλλευτεί την πλήρη τηλεοπτική μετάδοση του αγώνα, αναψηλαφώντας τη φάση καρέ-καρέ, δεν θα υπήρχε καμία έφεση, κανένα ΑΣΕΑΔ, απολύτως τίποτα, καθώς δεν θα υπήρχε δικαίωμα έφεσης τη στιγμή που θα είχαν γνωμοδοτήσει οι άρχοντες του αγώνα.
Σχωράτε με, αλλά τα παιχνίδια τελειώνουν στο γήπεδο. Όλα τα παιχνίδια, σε όλα τα αθλήματα, παντού. Μόνο σε περιπτώσεις συμμετοχής παικτών χωρίς το σχετικό δικαίωμα μπορεί να αλλάξει το αποτέλεσμα. Σε κάθε άλλη περίπτωση, η διαφοροποίηση του νικητή σε χώρους γραφείων πληγεί την εικόνα του ίδιου του αθλήματος στο όνομα ενός δικαίου που δεν υπάρχει στην ίδια την ουσία του αθλητισμού.
Από τη στιγμή που η κρίση των διαιτητών επηρεάζει, φύσει και θέσει, το αποτέλεσμα ενός αγώνα και αφού δεν έχουν εφευρεθεί ακόμα cyborg που θα κάνουν τη δουλειά αλάνθαστα, οφείλει κάθε διοργανώτρια αρχή, εν προκειμένω ο ΕΣΑΚΕ, να αποδέχεται και να προσμετρά την πιθανότητα του ανθρώπινου σφάλματος. Από τη στιγμή που δεν είναι, μέχρι τώρα, σε θέση να εξασφαλίζει στους διαιτητές την τεχνολογία που θα εξασφαλίσει την σωστότερη δυνατή απόφαση, είναι προτιμότερο να μην μπορεί να επηρεάζει την επί τόπου διαιτητική απόφαση. Μπορεί κάλλιστα να το κάνει σε περιπτώσεις πειθαρχικών παραπτωμάτων που ξέφυγαν από την προσοχή των γκρίζων και να επιβάλλει τις ανάλογες ποινές. Να εξεταστεί το βίντεο ενός αγώνα σε περίπτωση επεισοδίων για να ταυτοποιηθούν οι ένοχοι (χο,χο,χο) ή να τιμωρηθεί με τον αρμόζοντα τρόπο μια ομάδα.
Αλλά να χαρείτε, σταματήστε αυτή την ιστορία. Κάνει κακό στο άθλημα, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Όταν οι θεατές φεύγουν από το γήπεδο, πρέπει να ξέρουν ποιος κέρδισε και ποιος έχασε, στα σίγουρα, χωρίς παραθυράκια, ενστάσεις, όργανα, ορχήστρες, δικηγόρους και συμβούλια.
ΥΓ. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων: στη θέση των Κολοσσού και Απόλλωνα θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε ομάδα. Το ευτυχές της υπόθεσης είναι πως το συμβάν έγινε σε αγώνα που τελικά δεν θα επηρεάσει ιδιαίτερα τις τύχες καμίας εκ των δύο. Ο Κολοσσός θα σωθεί, ο Απόλλωνας θα παίξει πλέι-οφ. Όμως δεν θα αργήσει η μέρα που κάτι τέτοιο θα συμβεί σε αγώνα σωτηρίας, πρωταθλήματος και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Και τότε θα παίζουμε μπάσκετ πάλι στους αθλητικούς δικαστές, στο Α.Σ.Ε.Α.Δ, στις ανακοινώσεις και δεν ξέρω και εγώ που αλλού. Πλιζ, όχι.
