Με “οδηγό” (προς αποφυγή) το ματς του Αϊντχόφεν, η Ελλάδα του Γκουστάβο Πογέτ θα μπει απόψε στο χορτάρι της “Αγιάς Σοφιάς” με σκοπό να κάνει την υπέρβαση απέναντι στους “Οράνιε” του Ρόναλντ Κούμαν. Ένα ματς προσομοίωση του EURO. Αν θέλει η εθνική μας ομάδα να επιστρέψει σε μεγάλη διοργάνωση και να μην έχει τον ρόλο του κομπάρσου, το ματς με την Ολλανδία είναι η ευκαιρία να “μετρήσει” τις δυνάμεις της.
Το έκανε και με τη Γαλλία. Δεν το έκανε με την Ολλανδία στο Αϊντχόφεν. Εκεί είχε κάνει όλα τα λάθη μαζεμένα. Υπερεκτίμησε τις δυνάμεις της η ομάδα μετά την σπουδαία εμφάνιση στο Σταντ ντε Φρανς. Μπήκε στο ματς με σκοπό να πιέση ψηλά την Ολλανδία. Αυτό όμως προϋπέθετε πως θα γίνει με συνολική ανασταλτική λειτουργία ψηλά στο γήπεδο και δεν έπρεπε να επιτρέψουν στον αντίπαλο να κρατήσει τη μπάλα στα δικά του πόδια.
Οι αποστάσεις “χάλασαν” μετά την πρώτη άμυνα των επιθετικών της “γαλανόλευκης” και οι ποιοτικότεροι αντίπαλοί μας φάνηκε σα να κάνουν πάρτι στη μεσαία γραμμή, όπου ήταν και δυνατότεροι και πιο γρήγοροι και καλύτεροι τεχνικά. Μπορεί η Εθνική ομάδα να αντιμετωπίσει αυτή την ομάδα; Η απάντηση είναι “ναι”. Έχοντας μάθει από τα δικά της λάθη, θα πρέπει να βασιστεί πάνω στα δικά της χαρακτηριστικά και να αναγκάσει τον αντίπαλο να “κατέβει” ένα επίπεδο.
Δείτε τα σττιγμιοτυπα της πρώτης αναμέτρησης με την Ολλανδία που “έμαθε” πολλά στον Πογέτ και τους παίκτες του:
Ο έλεγχος του ρυθμού του αγώνα είναι βασικό ζητούμενο. Δεν θα πρέπει να επηρεαστούν από τον ενθουσιασμό που θα μεταφέρει η εξέδρα. Θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν αυτή την ενέργεια από τον κόσμο στην πίεση που θα ασκήσουν στους Ολλανδούς, στα μαρκαρίσματά τους, σε όλες τις δεύτερες μπάλες και τις μονομαχίες, ώστε να μην επιτρέψουν στην “πορτοκαλί” ομάδα να παρουσιαστεί κυριαρχική στο γήπεδο. Αυτό θα είναι πρόβλημα.
Το βασικό συστατικό για να έρθει μια καλή εμφάνιση που θα αυξήσει τις πιθανότητες για μία νίκη είναι το καθαρό μυαλό και η απόλυτη συγκέντρωση στο πλάνο του Πογετ από το πρώτο ως το τελευταίο δευτερόλεπτο. Να κοιτούν συνεχώς που είναι ο διπλανός τους και να είναι ο ένας δίπλα στον άλλον, αλλά και οι γραμμές κοντά. Να μειώσουν τελείως τα κενά στο γήπεδο και με διαγώνιες καλύψεις να “κλείσουν” όλους τους πιθανούς διαδρόμους στους “δαιμόνιους” αντιπάλους τους.
Ένα τέτοιο παιχνίδι είναι ένα παιχνίδι EURO. Και για να πας στο EURO χρειάζεται μια υπέρβαση. Και μπορεί να μην είναι και αρκετή. Αλλά εντάξει, one step at a time” που λέμε και στα χωριά μας. Ας έρθει η νίκη με την Ολλανδία και μετά βλάπουμε. Ακόμα και στα προκριματικά του Μαρτίου να πάμε, είναι αλλιώς να πάμε έχοντας κερδίσει μια φορά την Ολλανδία και αλλιώς να πάμε χωρίς καμία μεγάλη νίκη απέναντι στους “μεγάλους” του ομίλου μας.
