Η ελληνική ποδοσφαιρική καθημερινότητα έχεις μεγενθυντικές τάσεις, είτε για καλό, είτε για κακό. Όλοι διανύουν την απόσταση από “ήρωας” σε “άχρηστος” μέσα σε λίγα 24ωρα και αναζητείται η ψυχρή ποδοσφαιρική κριτική και ανάλυση. Το χθεσινό ντέρμπι και το αποτέλεσμα δημιούργησε ένα “τσουνάμι” κριτικής για τον Ολυμπιακό και κυρίως για την αγωνιστική συμπεριφορά ορισμένων παικτών. Η κοινή γνώμη κάνει ένα λάθος. Αντιμετωπίζει κάθε παιχνίδι ξεχωριστά, όπως τους παροτρύνουν με το γνωστό κλισέ ποδοσφαριστές και προπονητές. Όμως ο φίλαθλος πρέπει να διακρύνει τα θετικά και τα αρνητικά μιας σεζόν στην ολότητα της. Ο φετινός Ολυμπιακός είναι γεμάτος αντιφάσεις.
Είναι μια ομάδα χωρίς αγωνιστικό προσανατολισμό και φιλοσοφία και αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στη συμπεριφορά της σε πολλά ματς. Η νίκη επί του ΠΑΟΚ απογείωσε το κοινό και το ντέρμπι της εικοσαετίας με τον Παναθηναϊκό φάνταζε σαν ένα ματσάκι της σειράς, πριν τις δοκιμασίες με την ΑΕΚ. Μάλιστα η “φούρια” του Ολυμπιακού είχε επηρεάσει αρκετούς και στο “πράσινο” στρατόπεδο, που θεωρούσαν πως οι Πειραιώτες θα έκαναν κουμάντο στη Λεωφόρο. Στο ντέρμπι της Κυριακής τα πράγματα πήραν άλλη τροπή. Οι ομάδες διεκδίκησαν το παιχνίδι για 45 λεπτά. Ο Παναθηναϊκός ως όφειλε ήταν πιεστικός στο ξεκίνημα και ο Ολυμπιακός παρά τις “χοντράδες” στα ατομικά λάθη, διαχειριζόταν χωρίς μεγάλα προβλήματα τη διάθεση του “τριφυλλιού”.
Ο Ολυμπιακός βρέθηκε πίσω στο σκορ από ένα μεγάλο λάθος του Παπασταθόπουλου και το αυτογκόλ του Ελ Αραμπί, έκανε πολύ δύσκολη τη διαχείριση του ματς απ΄τον Ανιγκό. Απ’ την άλλη ο Γιοβάνοβιτς θυσίασε τα 45 λεπτά του δευτέρου ημιχρόνου σε έναν ενεργητικά παθητικό ρόλο, που βραχυκύκλωσε τον Ολυμπιακό και τον κράτησε μακριά απ΄την εστία του Μπρινιόλι. Συνολικά ούτε ο Παναθηναϊκός έπαιξε την “μπαλάρα”, ούτε ο Ολυμπιακός ήταν κάτι πολύ χειρότερο από άλλες βαρδιές στο αμυντικό σκέλος. Θα ήταν σωστό μετά τη χθεσινή ήττα στο “Απόστολος Νικολαϊδης”, να τελείωνε και η αυταπάτη της διεκδίκησης του φετινού τίτλου, καθώς ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να έχει άλλες προτεραιότητες. Το πρωτάθλημα βέβαια έχει τόσο ασταθή εικόνα και δεν θα τη χαρακτήριζα ακριβώς ανταγωνιστική, που ο Ολυμπιακός με στοιχειώδη σοβαρότητα θα μπορούσε να έχει διαφορά απ’ τον δεύτερο. Έτσι παραμένει ακόμα κα τώρα… βασανιστικά στο παιχνίδι του τίτλου.
Η συγκεκριμένη αδυναμία των υπόλοιπων διειδκικητών τάισε τις αυταπάτες του Ολυμπιακού και θα το κάνει μέχρι την τελική έκβαση της φετινής κούρσας. Ακόμα και αν ο Ολυμπιακός κατακτήσει το πρωτάθλημα, δεν αλλάζει πως πρόκειται για μια ομάδα με τεράστια προβλήματα στην αμυντική λειτουργία που χαρίζουν σε κάθε -μα κάθε- αντίπαλο 2-3 σημαντικές ευκαιρίες σε κάθε ματς.
ΥΓ. Ο Ανιγκό λογικά θεώρησε πως μετά το τρικ “Βαλμπουενά” με τον ΠΑΟΚ, κάθε του έμπνευση θα τον οδηγούσε σε μεγάλες νίκες. Εκ του αποτελέσματος η ενδεκάδα που κατέβασε στη Λεωφόρο ήταν μακριά απ’ την ποδοσφαιρική λογική. Με λίγα λόγια πήγε αδιάβαστος στο ντέρμπι. Η εξήγηση πως ο Μπακαμπού ήταν κουρασμένος είναι προφανώς δεκτή, αφού βγαίνει απ’ τα χείλη επαγγελματία τεχνικού, αλλά δημιουργεί ερωτηματικά για την προσέγγιση ενός τόσο σημαντικού ντέρμπι. Την ίδια ώρα ο Χάμες δεν είναι ο παίκτης που “ερωτεύτηκε ξανά το ποδόσφαιρο” λόγω του Ολυμπιακού. Εδώ και αρκετούς μήνες ο Κολομβιανός προσφέρει ελάχιστα πράγματα και όπως έχουμε πρόσφατα τονίσει, μάλλον επιβραδύνει τον ρυθμό ανάπτυξης της ομάδας, παρά τον επιταχύνει.
