Το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή το βράδυ της Κυριακής στην κατάμεστη Λεωφόρο βρήκε τον ΠΑΟΚ θριαμβευτή επί του Παναθηναϊκού με 3-0 (44’ αυτ. Πέρεθ, 46’ Ζίβκοβιτς, 52’ Κωνσταντέλιας) στο πλαίσιο της 19ης αγωνιστικής για τη Super League.
Άρωμα τελικού
Ήταν ένα ματς με άρωμα…. τελικού, όχι επειδή έδινε κάποιο τίτλο αλλά λόγω του ότι έδειχνε ικανό να «σφραγίσει» με το αποτέλεσμά του το υπόλοιπο της πορείας της κάθε ομάδας σε δύο διοργανώσεις, Πρωτάθλημα και Κύπελλο. Κι αν η λέξη «σφραγίσει» φαντάζει υπερβολική τότε να την επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό. Για τον μεν Παναθηναϊκό η πορεία πρωταθλητισμού που κάνει εξ αρχής στη φετινή σεζόν δεν επιτρέπει εναλλακτικά σενάρια αλλά για τον ΠΑΟΚ που είχε πολύ δύσκολο κι ασταθές ξεκίνημα αλλά μετά την ήττα στην πρότελευταια ημέρα του Οκτωβρίου, τράβηξε μια γραμμή και ξεκίνησε μια αντεπίθεση διαρκείας με όλα τα καλά και τα κακά που τον χαρακτηρίζουν ως αγωνιστικά ιδιώματα.
Η συγκεκριμένη νίκη ενισχύει την αυτοπεποίθηση και χαλκεύει τον χαρακτήρα μιας νέας ομάδας, προσδίδει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον στη μάχη του Πρωταθλήματος, μα πάνω απ’ όλα κέρδισε με το «σπαθί» του το δικαίωμα επαναπροσδιορισμού ως προς τη θέση του, τις βλέψεις του και το τί ψάχνει και θέτει ως στόχους από εδώ και στο εξής. Κι όλα αυτά έχοντας καταγράψει έξι ισοπαλίες απέναντι σε ομάδες που οι αντίπαλοί του στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας πήραν τους τρεις βαθμούς.
Ταξίδι στο χρόνο
«Στόχος μας είναι η δημιουργία ενός βασικού κορμού για την επόμενη σεζόν», είπε, λέει και θα συνεχίσει να λέει ο Ραζβάν Λουτσέσκου σε κάθε δημόσια τοποθέτησή του, ασχέτως του τί – πραγματικά – έχει μέσα στο μυαλό του. Αν μη τί άλλο, ο Ρουμάνος τεχνικός, που αμφισβητήθηκε στο ξεκίνημα της σεζόν, αποδεικνύει πλέον στην πράξη τη δουλειά που κάνει με τους συνεργάτες του και τους ποδοσφαιριστές του σε καθημερινή βάση.
Δώδεκα αγώνες, σε Πρωτάθλημα και Κύπελλο, με παθητικό ένα γκολ και παρά τη διαρκή αλλαγή – σχεδόν – όλων των προσώπων στην αμυντική γραμμή, δεν είναι κάτι τυχαίο. Η εικόνα της ομάδας που πιέζει ασφυκτικά ψηλά, πασχίζει για την άμεση ανάκτηση της μπάλας και δημιουργεί πληθώρα φάσεων δεν εμφανίστηκε ξαφνικά μια μέρα από το πουθενά, δίχως κανείς να κάνει τίποτα. Όπως και την πρώτη του σεζόν στην ομάδα, είχε αμφισβητηθεί μέχρις εσχάτων ακούγοντας τα μύρια όσα μέχρι να φτάσει σε ανάλογο χρονικό σημείο, τότε ήταν το γκολ του Μάτος στη Νέα Σμύρνη για το 2-2 από το οποίο είχε ξεκινήσει η αντίδραση διαρκείας.
Το ρίσκο κι η δικαίωση
Μόλις την περασμένη Τετάρτη, τέσσερις ημέρες μετά την – εντός έδρας – «λευκή» ισοπαλία με τον ΟΦΗ, επικράτησε στον 1ο προημιτελικό του Κυπέλλου του «Τριφυλλιού» με 2-0. Ένα τετραήμερο μετά και χωρίς να επιστρέψει κανείς από τους επτά ποδοσφαιριστές που βρίσκονται στο ιατρικό δελτίο τον τελευταίο καιρό, πέρασε εμφατικά από τη Λεωφόρο κόντρα στον πρωτοπόρο του Πρωταθλήματος με 0-3. Κι αν ήταν λίγο πιο προσεκτικός ή τυχερός ενδεχομένως να είχε πανηγυρίσει μια νίκη μεγαλύτερων διαστάσεων.
Έχοντας λοιπόν συγκεκριμένο αριθμό ποδοσφαιριστών στη διάθεσή της η τεχνική ηγεσία κατέληξε σε μια λογική διαχείρισης σ’ αυτά τα διαδοχικά ματς, σύμφωνα με την οποία Ντάντας και Τόμας επωμίστηκαν την πρώτη ώρα στο ματς του Κυπέλλου, κάτι που συνιστούσε ρίσκο για τα – μέχρι πρότινος – δεδομένα της ομάδας. Ρίσκαρε και δικαιώθηκε …. Προσέγγισε το δεύτερο ματς, το χθεσινό αντιστρέφοντας τα δεδομένα, ήτοι βασικοί και πάλι Σβαμπ κι Ολιβέιρα. Απόντως του τιμωρημένου Κουρμπέλη, ο Παναθηναϊκός έδειξε να αιφνιδιάζεται από το ορμητικό ξεκίνημα του ΠΑΟΚ, σχεδόν όπως ακριβώς συνέβη και στο δεύτερο ημίχρονο του πρώτου αγώνα, όταν είχαν αντικατασταθεί Κουρμπέλης και Μπερνάρ.
Με ποδοσφαιριστές ως σημεία αναφοράς στον κορμό τους Ίνγκασον, Ντόουγκλας, Κωνσταντέλια κι Ολιβέιρα κυριάρχησε, πίεσε κι απείλησε εξ αρχής, «θορύβησε» τους γηπεδούχους από νωρίς κλονίζοντας την πίστη τους από νωρίς. Κι όσο περνούσε η ώρα έχτιζε αυτοπεποίθηση και πίστη για το αποτέλεσμα. Αυτό που δεν έκανε ο Ολιβέιρα σε δύο περιπτώσεις, στο σουτ που σταμάτησε στη δεξιά δοκό του Μπρινιόλι έχοντας η μπάλα επαφή και με τον Σχένκενφελντ κι η κεφαλιά που πήρε ανενόχλητος ο Πορτογάλος επιθετικός στο γύρισμα του Σοάρες με τον …. ώμο, του το έδωσε η τύχη λίγο πριν από την ολοκλήρωση του Α’ ημιχρόνου, χάρη στην επιμονή και το αέναο κυνηγητό του – γι’ άλλη μια φορά – εκπληκτικού Κωνσταντέλια.
Ο 19χρονος διεθνής μεσοεπιθετικός συνεχίζει τις υψηλές «πτήσεις», είχε συμμετοχή και στα τρία γκολ ενώ από χθες πρόσθεσε στο ρεπερτόριό του και το γκολ καθώς ήταν αυτός που διαμόρφωσε το τελικό σκορ. Άκρως σημαντική κι η επιστροφή στα γκολ – έπειτα από καιρό – του Ζίβκοβιτς και μένει να φανεί αν θ’ αποδειχθεί αρκετό για να τον αφυπνίσει από τον αγωνιστικό λήθαργο που έχει περιέλθει τελευταία.
Τίποτα τυχαίο
Ένα σύνολο που έχοντας εδραιώσει την υπεροχή του με ξεκάθαρο προβάδισμα σκοράροντας τρις σε διάστημα οκτώ λεπτών, απορρόφησε την όποια προσπάθεια αντίδρασης του αντιπάλου της, άντεξε σε μια πολύ δύσκολη και κατάμεστη έδρα και πήγε σε μια λογική διαχείρισης στο υπόλοιπο ματς, έχοντας κατά νου και τον δεύτερο προημιτελικό του Κυπέλλου κόντρα στον ίδιο αντίπαλο, στο ίδιο γήπεδο την προσεχή Πέμπτη.
Μια αναμέτρηση το σύνθημα για την οποία έδωσε ο Ρουμάνος τεχνικός λίγα λεπτά μετά το τέλος του αγώνα. Σαφώς και θα είναι ένα εντελώς διαφορετικό ματς και από τα δύο που προηγήθηκαν, αδιαμφισβήτητα ο Παναθηναϊκός θέλει και θα επιδιώξει με όλες του τις δυνάμεις την άτυπη ρεβάνς για το χθεσινό ματς και την πρόκριση προκειμένου να υπερασπιστεί τα κεκτημένα στη διοργάνωση. Εν ολίγοις σκιαγράφησε και προϊδέασε για την τρίτη και πλέον δύσκολη – διαδοχική – αναμέτρηση των δύο ομάδων σ’ αυτό το διάστημα των οκτώ ημερών. Υπάρχει χρόνος μέχρι τότε όμως.
Τίποτα από τα παραπάνω δε σημαίνει πως αίφνης ο «Δικέφαλος» άλλαξε επίπεδο, έγινε υπερομάδα και στο εξής θα έχει μόνον νίκες κλπ Μπορεί να προκύψει κι άλλο στραβοπάτημα, μπορεί να έρθει-ουν κι άλλες δύσκολες βραδιές, όμως πλέον υπάρχουν απτές αποδείξεις του τί μπορεί αυτήν η ομάδα, τί δυνατότητες έχει και τί μπορεί να καταφέρει ειδικώς και γενικώς. Καλή εβδομάδα, καλή συνέχεια και καλή δύναμη ….
