Προφανώς και ένας αγώνας της ΑΕΚ με αντίπαλο ομάδα που μέχρι το περασμένο καλοκαίρι αγωνιζόταν στην τρίτη κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν είναι το καλύτερο κριτήριο για τους ποδοσφαιριστές, αλλά ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Με αυτούς κλήθηκαν να παίξουν, με αυτούς θα τους κρίνουμε ή επειδή δεν μου αρέσει αυτή η λέξη θα σχολιάσουμε την απόδοσή τους.
Άπαντες δήλωσαν παρών!
Ο Αργύρης Γιαννίκης επίλεξε μια ενδεκάδα από νέα πρόσωπα, από παίκτες που ούτε είχαν ξαναπαίξει μαζί (ενδεχομένως ούτε στην προπόνηση), αλλά και ούτε θα παίξουν ξανά πιθανότατα. Αυτό και μόνο δικαιολογεί πολλά πράγματα όπως η έλλειψη συνοχής και αυτοματισμών στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα με την Κηφισιά. Ίσως του μοναδικού αρνητικού στοιχείου (αν μπορούμε να το πούμε) στο παιχνίδι της ΑΕΚ. Γιατί από νοοτροπία, διάθεση, επιμονή, προσπάθεια και τρεξίματα δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει κανέναν από τους “κιτρινόμαυρους”.
Οι παίκτες της ΑΕΚ έδειξαν να αντιλαμβάνονται τη νέα τάξη πραγμάτων στην Ένωση. Τη νέα τάξη πραγμάτων που έφερε ο Γιαννίκης, ο οποίος όπως δήλωσε έμεινε ευχαριστημένος από την προσπάθεια των παικτών του. Δεν είναι το 4-0 και η βέβαιη πρόκριση στα προημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας, αλλά το γεγονός πως και ο Έλληνας τεχνικός είδε όλα αυτά που περίμενε να δει. Τους παίκτες του να μπαίνουν… μαχητές στο γήπεδο και να μη βλέπουν το ματς ως αγγαρεία.
Αντίθετα αποδείχθηκε πως το είδαν σαν μια ευκαιρία να αποδείξουν στον προπονητή τος πως είναι και αυτοί εδώ και πως δικαιούνται περισσότερο χρόνο στα πλάνα του. Η πρώτη ευκαιρία που τους δόθηκε από τον Αργύρη Γιαννίκη αξιοποιήθηκε στο μέγιστο που μπορούσε και πλέον θα περιμένουν την επόμενη, πιθανότατα σε πιο απαιτητικό παιχνίδι.
Γεβτιτς που ήταν ο κορυφαίος, Σάκχοφ, Λε Ταλέκ, Σβάρνας, Χατζισαφί, Τάνκοβιτς που είναι παίκτες που δεν έχουν πάρει πολύ χρόνο συμμετοχής από τον Γιαννίκη έδειξαν ότι μπορούν να παράσχουν σημαντικές βοήθειες και λύσεις.
Άπαντες πήραν το μήνυμα και την ευκαιρία του Γιαννίκη και με την εικόνα τους και την παρουσία τους έστειλαν το δικό τους στον Γιαννίκη: “Είμαστε και εμείς εδώ!”.
