“Μεγάλα λόγια μη μου λες” λέει ο στοίχος ενός τραγουδιού και ταιριάζει… γάντι σε κάποιους από τους παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η αποθέωση της προχειρότητας, της έλλειψης προγραμματισμού, σε κάποιες περιπτώσεις και των ασκήσεων… ενόργανης γυμναστικής.
Τέλος Μαρτίου και οι ομάδες χωρίς τηλεοπτική στέγη κάνουν ραντεβού με τον Βασιλειάδη (δηλαδή την πολιτεία). Εκεί τον προειδοποιούν, πως αν δεν τους βοηθήσει με την εύρεση χρημάτων για τηλεοπτικό συμβόλαιο θα μπλοκάρουν το πρωτάθλημα.
Λίγους μήνες μετά προκύπτει η είδηση ενδιαφέροντος τηλεοπτικού σταθμού για να πάρει κάποιες από τις ομάδες. Ξαφνικά η έκκληση για βοήθεια έγινε σκληρή αρνητική στάση στην πρόταση αναδιάρθρωσης και πενταετούς πλάνου.
Ο καθείς θέλει να σώσει το τομάρι του και όταν πέφτουν 6 σε μια σεζόν, άντε να το σώσεις. Οπότε λες όχι και ξεμπερδεύεις περιμένοντας τα χρήματα του ιδιωτικού καναλιού. Μιλάμε για επικό προγραμματισμό. Απαιτούν χρήματα και μάλιστα εκατομμύρια από τηλεοπτικούς σταθμούς, τη στιγμή που τέλη Ιουλίου δεν έχει γίνει καν κλήρωση πρωταθλήματος και με την έναρξή του να προγραμματίζεται για πολλοστή φορά για όποτε μας καπνίσει…
Σε αυτό το προϊόν απαιτούν να γίνεται αυτό που θέλουν και ταυτόχρονα να πάρουν βοήθεια τηλεοπτικής στέγης από την πολιτεία.
Και όταν ο Βασιλειάδης προτείνει να αλλάξει κάτι για να βελτιωθεί (σύμφωνα με τη δική του εκτίμηση) το προϊόν, τον απορρίπτουν!
Γι αυτό το ποδόσφαιρο και τη λογική του κάνω ότι γουστάρω και απαιτώ και χρήματα μιλάμε. Για το ποδόσφαιρο που πας σε γήπεδο και δεν έχει τουαλέτα. Κάνεις να ακουμπήσεις και σιχαίνεσαι από τη βρώμα. ζητάς παίκτη να μιλήσεις και σου κάνουν και χάρη. Λες και τον ζητάς για πάρτη σου και όχι για τον κόσμο.
Μπαίνει λοιπόν ο Αύγουστος. Οι ομάδες μας ξεκίνησαν ήδη να δίνουν ευρωπαϊκά παιχνίδια. Μας ρωτούσαν σε Βέλγιο και Ολλανδία πότε ξεκινά το πρωτάθλημα Ελλάδας… όπως καταλαβαίνεται κάναμε πιρουέτες… Σαν αυτές των παραγόντων ανά δέκα μέρες και ανάλογα από που και πως θα βολευτούν για να βγάλουν μια ακόμα σεζόν απλά και μόνο με ένα τηλεοπτικό συμβόλαιο. Γιατί ορισμένοι δε κάνουν και δε τους ενδιαφέρει κιόλας να κάνουν τίποτε άλλο για να ορίσουν τη μοίρα τους.
Στα ζόρια την ορίζει το κράτος από το οποίο ζητούν να μην επεμβαίνει στο αυτοδιοίκητο. Τρομάρα μας…
