Το Wimbledon αποπνέει διαφορετικό αέρα και όχι άδικα θεωρείται το κορυφαίο από τα 4 Grand Slam. Οι λευκές εμφανίσεις, ο σεβασμός στην παράδοση, η αυστηρότητα στην τήρηση των τύπων καθιστούν το διακεκριμένο αυτό τουρνουά ως το καλύτερο παγκοσμίως. Το 1993 όμως μας χάρισε μια στιγμή που έμεινε στην ιστορία, μια στιγμή που “αγνοήθηκε” το πρωτόκολλο υπό το βάρος και τη συγκίνηση της ήττας.
Η Γιάννα Νοβότνα, έχοντας αποκλείσει στον ημιτελικό την Ναβρατίλοβα, ήταν έτοιμη να αρπάξει το στέμμα της Γκραφ και να γίνει η νέα Βασίλισσα, εκτοπίζοντας τη Γερμανίδα μετά από 2 πρωταθλήματα στη σειρά. Η Τσέχα νούμερο 8 στην κατάταξη είχε ισοφαρίσει το προβάδισμα της Γκραφ με εκπληκτικό δεύτερο σετ (6-1), προηγείτο 4-1 στο τρίτο σερβίροντας για το 5-1. Στο 40-30 έκανε διπλό λάθος, η Γκραφ άρπαξε την ευκαιρία, πήρε το γκέιμ και άλλα 4 στη σειρά, για να πανηγυρίσει τον τρίτο συνεχόμενο τίτλο της στο Wimbledon.
Η Νοβότνα αναλογιζόμενη την τεράστια ευκαιρία που έχασε, ώστε να πανηγυρίσει το πρώτο της Grand Slam, δεν άντεξε στη διάρκεια της απονομής και ξέσπασε σε κλάματα. Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι η Δούκισσα του Κεντ άφησε στην άκρη το πρωτόκολλο και άνοιξε την αγκαλιά της για να παρηγορήσει τη στενοχωρημένη Νοβότνα, σε μια στιγμή που έμεινε στην ιστορία. Ήταν σαν να βρίσκεται σπίτι και να παρηγορεί το ίδιο της το παιδί.
Η Νοβότνα 5 χρόνια αργότερα στο ίδιο γήπεδο κατέκτησε το Wimbledon, που ήταν και ο μοναδικός της τίτλος σε Grand Slam μέχρι το τέλος της καριέρας της. Ποιος της απένειμε το κύπελλο; Μα φυσικά η Δούκισσα του Κεντ σε μια στιγμή που είχε δάκρυα χαράς πια και όχι λύπης
