Υπάρχουν πολλοί λόγοι να επισκεφτεί κάποιος το Άμστερνταμ ανεξάρτητα από το μορφωτικό του επίπεδο, την παρέα ή τις αγαπημένες του συνήθειες. Το σπουδαίο Κρατικό Μουσείο της ολλανδικής πρωτεύουσας, το Μουσείο Βαν Γκογκ, το Σπίτι της Άννας Φρανκ, τα ξεχωριστά κέρινα ομοιώματα της Μαντάμ Τισό είναι οι κυριότεροι απ’ αυτούς, για τους λάτρεις της ιστορίας, της λαογραφίας και των τεχνών. Η ξακουστή Red Light District, τα περίφημα Coffee Shops, το κεντρικό εργοστάσιο της Heineken και οι βόλτες στα ρομαντικά κανάλια του Άμστελ είναι βασικές αιτίες για μία διαφορετικού είδους επίσκεψη στην πόλη με τις περισσότερες εθνικότητες στον κόσμο.
Είναι άγνωστο πόσα και ποια από τα προαναφερόμενα θα απασχολήσουν τους οπαδούς της Τσέλσι και της Μπενφίκα που βρίσκονται ήδη στην καρδιά της Ολλανδίας. Το αξιοθέατο που θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρον τους δεν είναι άλλο από το “Άμστερνταμ Αρένα”. Το γήπεδο-στολίδι της πόλης, έδρα του Άγιαξ και των Άμστερνταμ Άντμιραλς του αμερικανικού ποδοσφαίρου. Εκεί που οι “μπλε” του Λονδίνου και οι “αετοί” της Λισαβόνας θα λύσουν απόψε τις διαφορές τους με φόντο το βαρύτιμο τρόπαιο του Γιουρόπα Λιγκ.
Το κατά τους οπαδούς του “Αίαντα”, “Ρίνους Μίχελς Στάντιον” -ονομασία που αρνήθηκε να δώσει στο γήπεδο η διοίκηση μετά τον θάνατο του προπονητή εμπνευστή του Total Football το 2005 και το σχετικό αίτημα των οπαδών (οι οποίοι όμως σε κάθε ματς αναρτούν ένα τεράστιο πανό με αυτή την “επωνυμία”)-, έχει χωρητικότητα 53.052 θέσεων. Αν και από το 1996 είναι το “σπίτι” του Άγιαξ που άφησε για χάρη του το θρυλικό “Ντε Μέερ”, ο λόγος του αρχικού πλάνου κατασκευής του δεν ήταν αυτός, αλλά η χρήση του ως κεντρικού σταδίου στην περίπτωση που οι Ολλανδοί έπαιρναν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992. Αυτοί βέβαια κατέληξαν στη Βαρκελώνη και τους Ισπανούς.
Το πρώτο παιχνίδι που φιλοξένησε το “Άμστερνταμ Αρένα” με την εντυπωσιακή εισελκόμενη οροφή ήταν το φιλικό ανάμεσα στον Άγιαξ και τη Μίλαν το 1996. Για την ιστορία, οι Ιταλοί νίκησαν με 3-0 και το πρώτο γκολ στον νέο ποδοσφαιρικό ναό της Ολλανδίας σημείωσε ο Ντέγιαν Σαβίτσεβιτς. Δύο χρόνια μετά, το 1998, εκεί διοργανώθηκε ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ μεταξύ Ρεάλ και Γιουβέντους, με νικητές του Ισπανούς με 1-0 και σκόρερ έναν άλλο Σέρβο, τον Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς. Στο “Αρένα” πραγματοποιήθηκαν φυσικά και ματς του Euro 2000, πέντε συνολικά, με κορυφαίο από άποψη σπουδαιότητας τον ημιτελικό της συνδιοργανώτριας Ολλανδίας με την Ιταλία.
Εκτός από αγώνες ποδοσφαίρου και αμερικανικού ποδοσφαίρου στο γήπεδο του Άγιαξ διεξάγονται συναυλίες και φεστιβάλ μουσικής, στα οποία μπορούν να δώσουν το “παρών” μέχρι και 68.000 επισκέπτες, αλλά και κάποια άλλα, άλλα λιγότερο, άλλα περισσότερο ιδιόρρυθμα events. Είναι προσβάσιμο με το μετρό και το τρένο από την καρδιά της πόλης (βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της), ενώ είναι το δεύτερο γήπεδο στη “χώρα της τουλίπας” με 5 αστέρια της ΟΥΕΦΑ μαζί με το “σπίτι” της μισητής αντιπάλου Φέγενορντ, “Ντε Κάιπ”.
