Ήταν η 7η Μαΐου εκείνης της χρονιάς, όταν οι «ρεντς» του Γιούργκεν Κλοπ υποδέχτηκαν την Μπαρτσελόνα του Ερνέστο Βαλβέρδε στην ημιτελική ρεβάνς του Τσάμπιονς Λιγκ.
Μία εβδομάδα νωρίτερα στο «Καμπ Νόου», η Μπάρτσα με ένα προσωπικό show του Μέσι κέρδισε 3-0 και έτσι ελάχιστοι έδιναν πιθανότητες ανατροπής στην ομάδα του Κλοπ, πόσο μάλλον χωρίς τους τραυματίες Μοχάμεντ Σαλάχ και Ρομπέρτο Φιρμίνο!
Μόνο η ανατροπή της Ρόμα επί της Μπαρτσελόνα μία χρονιά νωρίτερα στα προημιτελικά της διοργάνωσης, η «αύρα» του «Άνφιλντ» και η πίστη του Κλοπ άφηναν κάποιες αμυδρές ελπίδες στη Λίβερπουλ.
Αυτές αυξήθηκαν σημαντικά στο πρώτο δεκάλεπτο, όταν ο Ντιβόκ Οριγκί (από μηχανής Θεός των «κόκκινων» εκείνη τη σεζόν σε αρκετές περιπτώσεις) άνοιξε το σκορ από κοντά.
Οι ατυχίες συνεχίστηκαν για την ομάδα του Κλοπ, με τον Άντι Ρόμπερτσον να τραυματίζεται στο πρώτο ημίχρονο.
Η …κατάρα έγινε ευλογία όμως, καθώς ο αντικαταστάτης του Τζίνι Βαϊνάλντουμ με δύο γκολ σε 122 δευτερόλεπτα – σουτ μετά από πάσα του Αλεξάντερ – Άρνολντ το πρώτο, κεφαλιά μετά από σέντρα του Σακίρι το δεύτερο – ισοφάριζε το σκορ του πρώτου αγώνα μέσα σε πανδαιμόνιο!
Η παρέα του Μέσι έπαιζε σαν υπνωτισμένη και αυτό εκμεταλλεύτηκε στο 79ο λεπτό ο Τρεντ Αλεξάντερ – Άρνολντ, ο οποίος εκτέλεσε γρήγορα ένα κόρνερ την ώρα που οι αντίπαλοι…κοιτούσαν αλλού. Ο Οριγκί όμως είχε το νου του και σκόραρε από κοντά ολοκληρώνοντας μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές όλων των εποχών στα ευρωπαϊκά Κύπελλα.
Το «Άνφιλντ» έχει ζήσει μεγάλες βραδιές στη θρυλική ιστορία του, καμία όμως σαν κι αυτή.
Η ομάδα του Κλοπ, λίγες εβδομάδες αργότερα κέρδισε την Τότεναμ 2-0 κατακτώντας το Κύπελλο Πρωταθλητριών για έκτη φορά, ενώ η ώθηση που δημιιούργησε η ανατροπή επί της Μπάρτσα της έδωσε την πίστη για να φτάσει και στο ιερό δισκοπότηρο της κατάκτησης του πρωταθλήματος Αγγλίας ένα χρόνο αργότερα.
Θυμηθείτε τι είχε γίνει πριν δύο χρόνια:
