Σε αυτό το κομμάτι πονάει η ομάδα του τριφυλλιού, κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα στα δυο επίσημα ματς που έδωσε μέχρι στιγμής, με Σλάβια Πράγας και Ιωνικό.
Σίγουρα οι παράγοντες της αθηναϊκής ομάδας θέλουν να κάνουν την καλύτερη δυνατή επιλογή.
Είναι μάλιστα κατανοητό που καθυστερούν, αφού, όλοι γνωρίζουν ότι όσο πλησιάζουμε προς τη λήξη της μεταγραφικής περιόδου οι τιμές πέφτουν.
.
Οι μέρες, όμως, περνάνε και η ομάδα του Γιοβάνοβιτς, θα κληθεί να δώσει δυσκολότερα παιγνίδια.
Ακόμα και αν γίνουν οι ενδεδειγμένες επιλογές, θα χρειαστεί χρόνος ώστε οι νεοαποκτηθεντες ποδοσφαιριστές να εγκλιματιστούν και να δέσουν με την υπόλοιπη ομάδα.
Άρα εμπεριέχει κάποιο ρίσκο η τακτική της αναμονής, τη στιγμή που οι Πράσινοι έχουν ανεβάσει τον πήχη ψηλά και οι απώλειες βαθμών στο ξεκίνημα απαγορεύονται.
Βεβαίως ήρθε ο Μπερνάρ, ο οποίος είναι αποδεδειγμένα “παικταράς” ολκής, όμως, δεν είναι αυτό που λέμε κλασικό δεκάρι.
Με αυτό το σκεπτικό ο Παναθηναϊκός, ίσως πρέπει να αλλάξει τακτική και να κινήσει γρηγορότερα τις διαδικασίες, προκειμένου να γίνουν άμεσα οι μεταγραφές.
Είναι κρίμα ένα τόσο γεμάτο ρόστερ να πάει χαμένο.
Ίσως είναι η πρώτη φορά την τελευταία δεκαετία που η λαοφιλής ομάδα διαθέτει, τέσσερις ακραίους φωτιά, δυο αξιόπιστα σέντερ φορ, ικανότατους κεντρικούς αμυντικούς, δυο γκολκίπερ κλάσης και έναν εξαιρετικό προπονητή.
Όλα αυτά μαζί, συν το καλό κλίμα στην εξέδρα που στηρίζει, αποτελούν εγγύηση για μια καλή πορεία.
Με δυο παικταράδες στον άξονα η ομάδα της Αθήνας θα βγάλει μάτια και στην καλή της μέρα δεν θα παίζεται από κανένα αντίπαλο.
Αρκεί να είναι πραγματικά καλά χαφ, μρ υψηλή τεχνική, ικανότητα στο ένας εναντίον ενός και καλά στημένα.
Παίκτες που θα ντριπλάρουν τον αντίπαλο, θα βγάζουν κάθετες πάσες και θα δίνουν ρυθμό.
Αν είναι και από την Αργεντινή, ακόμη καλύτερα, γιατί αυτή η αγορά παραδοσιακά του ταιριάζει, (ο Παναθηναϊκός έβρισκε πάντοτε λαβράκια όπως οι Βερόν, Ρότσα, Έκι Γκονσάλες, Λέτο κλπ).
