“Ψυχρή” η Μίλαν συνέτριψε 5-0 την Αλεσάντρια με απίστευτα ποσοστά σκοραρίσματος και προκρίθηκε στον τελικό του Κυπέλλου Ιταλίας για πρώτη φορά μετά από 13 χρόνια. Το όνομα της αντιπάλου, η οποία αγωνίζεται στην τρίτη κατά σειρά κατηγορία του ποδοσφαίρου της γειτονικής χώρας, αλλά και το 1-0 υπέρ των “ροσονέρι” από τον πρώτο ημιτελικό δεν άφηναν και πολλά περιθώρια στους φιλοξενούμενους.
Δεν προκάλεσαν παράλληλα και καμιά… κοσμοσυρροή στο “Σαν Σίρο”, όπου μετά βίας βρέθηκαν 15.000 θεατές. Κι όμως, η Αλεσάντρια μπήκε στο παιχνίδι με διάθεση να παλέψει, έστω κι αν δεν άντεξε για περισσότερα από 20 λεπτά.
Χαμένες ευκαιρίες
Ο Χόντα στο 7′ έχασε την πρώτη ευκαιρία του ματς, καταφέρνοντας να πλασάρει άουτ σε κενή εστία, ενώ οι τρεις επόμενες φάσεις ήταν για τους φιλοξενούμενους. Ωστόσο, ούτε ο Φίσκναλερ στο 9′, ούτε ο Τσέλιακ στο 11′ μπόρεσαν να νικήσουν τον Αμπιάτι, ενώ ο Σίρι με κοντινή κεφαλιά στο 10′ έστειλε την μπάλα άουτ.
Και κάπως έτσι… όλα πήραν τον δρόμο τους. Το ημίχρονο έκλεισε με το σκορ στο 3-0 χάρη στα δύο γκολ του Μενέζ στο 20′ και το 39′, αλλά και αυτό του Ρομανιόλι στο 24′. Ο δεύτερος ξανασκόραρε στο 80′ με πανομοιότυπο τρόπο (κοντινό σουτ στο δεύτερο δοκάρι μετά από εκτέλεση κόρνερ), ενώ το τελικό αποτέλεσμα διαμόρφωσε ο Μπαλοτέλι στο 89′.
Αποδοκιμασίες
Ο “σούπερ Μάριο” αποδοκιμάστηκε, πάντως, νωρίτερα στο δεύτερο μέρος, καθώς ήταν πολύ κακός, ενώ οι οπαδοί των “ροσονέρι” δεν άφησαν… ασχολίαστη και τη νωθρή εικόνα της ομάδας τους όταν πια η υπόθεση-πρόκριση είχε τελειώσει. Χαρακτηριστικό είναι ότι η Μίλαν μετέτρεψε σε γκολ τις πέντε από τις συνολικά επτά κλασικές ευκαιρίες της, γεγονός που μπορεί, βέβαια, να διαβαστεί ανάποδα και σαν ιδανικό ποσοστό στα τελειώματα των φάσεων.
Η ομάδα του Μιχαΐλοβιτς θα μάθει την αντίπαλό της το βράδυ της Τετάρτης. Αυτή θα είναι πιθανότατα η κάτοχος του τίτλου Γιουβέντους που φιλοξενείται από την Ίντερ, την οποία είχε νικήσει 3-0 στο πρώτο ματς. Σε κάθε περίπτωση οι Μιλανέζοι επιστρέφουν στον τελικό της διοργάνωσης για πρώτη φορά μετά το 2003, όταν και κατέκτησαν την τελευταία από τις πέντε κούπες τους.
Όσο για την Αλεσάντρια; Θα μείνει με τις εντυπώσεις της γενικότερης πορείας της στον θεσμό και του πολύ καλού αποψινού δεύτερου ημιχρόνου, αλλά και τη γλυκόπικρη γεύση ότι έφτασε πιο κοντά από ποτέ στον δεύτερο τελικό της ιστορίας της μετά το μακρινό 1936.
Μίλαν (Σίνισα Μιχαΐλοβιτς): Αμπιάτι, Σαπάτα, Αντονέλι, Ντε Σίλιο, Ρομανιόλι, Μενέζ (76′ Μπάκα), Πόλι, Μποναβεντούρα (58′ Μπόατενγκ), Κούτσκα (46′ Μάουρι), Χόντα, Μπαλοτέλι
Αλεσάντρια (Άντζελο Γκρεγκούτσι): Βανούκι, Μορέρο, Τσέλιακ, Σαμπάτο, Σίρι, Λοβίζο (71′ Μετσαβίλα), Νίκο, Γιοκολάνο (62′ Μαρκόνι), Μπράνκα (83′ Μποκαλόν), Φίσκναλερ, Μάρας