Το ζήτημα εδώ είναι να παντρέψει κανείς την υποκειμενικότητα με τα στατιστικά και την πορεία της ομάδας. Για παράδειγμα ο Σβεντ είναι βάσει αξιολόγησης ο τρίτος πιο πολύτιμος παίκτης της φετινής Ευρωλίγκας, αλλά κανείς δεν διανοείται να τον συμπεριλάβει ούτε στην τέταρτη καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης ως επικεφαλής μιας ομάδας – τσίρκου.
Εν πάση περιπτώσει, οι επιλογές έγιναν και προφανώς πάντα κάποιος μένει παραπονούμενος. Ας τις δούμε.
Η καλύτερη πεντάδα
Μάικ Τζέιμς
27 αγώνες, 19.3 πόντοι, 51.1% δίπ, 35.4% τριπ, 5.7 ας, 1κλ, 2.9λ, 19.7PIR.
O Μάικ Τζέιμς είχε μαζί μια απολαυστική, ημιτελή και προβληματική χρονιά – μόνο ο συνδυασμός των παραπάνω χαρακτηριστικών φανερώνουν ότι τίποτα στην περίπτωση του δεν είναι απλό. Μπορεί φέτος στην Μόσχα να κατέφθασαν κοτζάμ Σενγκέλια και Μιλουτίνοφ, αλλά η ομάδα ήταν και πάλι δική του, ειδικά από τη στιγμή που ο Κλάιμπερν χτύπησε ξανά και δεν διεκδίκησε επί της ουσίας την αρχηγία. Αν κάτι αποδείχτηκε πέραν πάσης αμφιβολίας φέτος για τον Τζέιμς είναι πως το κιβώτιο ταχυτήτων του έχει μόνο μία ταχύτητα, για καλό ή για κακό. Από το ναδίρ του Βελιγραδίου την 5η αγωνιστική και την πρώτη διένεξη με τον κόουτς ως το ζενίθ του σόου κόντρα στη Ρεάλ και τη Χίμκι, ο 31χρονος γκαρντ δεν ήταν ποτέ βαρετός.
Το πρόβλημα είναι ότι το πράγμα παράγινε και η σχέση του με τον προπονητή ράγιζε συνεχώς, μέχρι που έσπασε οριστικά. Προφανώς το ζήτημα για τον Τζέιμς δεν είναι αν είναι στο αγωνιστικό επίπεδο που απαιτείται για να οδηγήσει μια ομάδα ως τον τίτλο: αυτό έχει απαντηθεί από καιρό. Αν όμως θέλεις να είσαι ο απόλυτος πρωταγωνιστής, θα πρέπει να αντέξεις να είσαι ο κύριος υπεύθυνος όταν κάτι πάει στραβά, ακόμη και αν αυτό σημαίνει να αναλαμβάνεις ευθύνες που δεν σου αναλογούν – είναι ένα κομμάτι του ρόλου του ηγέτη που στον εύθραυστο ψυχολογικά Τζέιμς φαίνεται πως είναι άγνωστο. Σε ένα καλοκαιρινό σεμινάριο του Συνδέσμου Ελλήνων Προπονητών Καλαθοσφαίρισης, ο Δημήτρης Ιτούδης είχε πει: «ο Ντε Κολό μπορεί να μην μου μίλαγε για δύο μήνες εξαιτίας της κριτικής που του έκανα, όμως αυτό βγήκε σε καλό της ομάδας». Δυστυχώς για τον ίδιο και την φετινή ΤΣΣΚΑ, ο Τζέιμς έχει για μότο το «εγώ απέναντι στον κόσμο».
Βάσα Μίτσιτς
16.4 πόντοι, 55.9% δίποντα, 35.3% τρίποντα, 5 ασίστ, 2.7 ριμπάουντ, 3 λάθη, 17.2 PIR
Ο Σέρβος υπέφερε μαζί με τον Εφές στο πρώτο κομμάτι της σεζόν, αφού το alter ego Λάρκιν ήταν αγνώριστο και μόνο ο βετεράνος Σίμον έδινε στην ομάδα την φλόγα που πέρσι την έκανε ανίκητη. Πιθανώς γιατί δεν φρόντισε το κορμί του κατά τη διάρκεια της παύσης εργασιών, ο Μίτσιτς είχε θεαματικές μεταπτώσεις στην απόδοση του για την πρώτη ντουζίνα αγώνων: μπορούσε να καψαλίσει τον Παναθηναϊκό (33π) και τον Ολυμπιακό (20π, 7ας) και την ίδια στιγμή να είναι εξαφανισμένος, γράφοντας 3/14 σουτ κόντρα στη Φενέρ και 3/15 σουτ στο Μόναχο απέναντι στη Μπάγερν. Ξεκινώντας από τα Χριστούγεννα όμως, ο 27χρονος πόιντ γκαρντ έγινε ξανά ο παίκτης που εφευρίσκει ένα πρόβλημα για κάθε λύση της αντίπαλης άμυνας. Πρωταγωνιστής στις δύο νίκες επί της Μπάρσα, απίθανη παράσταση 33π με 6/6 τρίποντα κόντρα στη Φενέρ, συμπαγής σαν τσιμέντο και στις δύο πλευρές του παρκέ. Κανείς δεν είναι πιο πλήρης από αυτόν στη θέση του.
Βλάντο Λούτσιτς
13.8 πόντοι, 60.2% δίποντα, 44.1% τρίποντα, 4.8 ριμπ, 1.3ας, 1κλ, 1.2 λ,17.6PIR.
Ο Σέρβος προειδοποίησε νωρίς, τελειώνοντας τον Οκτώβρη με 17.2 πόντους και 22.6 αξιολόγηση, σχεδόν χωρίς να χάνει σουτ. Η Μπάγερν άντεξε, τηρουμένων των αναλογιών, όταν έμεινε στα πιτς για 6 ματς, ενώ όταν έλλειψε για άλλα δύο (22η-23η) οι αμφιβολίες για την ικανότητα του να μείνει υγιής επέστρεψαν. Φευ: ο Λουτσιτς επέστρεψε σιδερένιος και έπαιξε 33 λεπτά μέσο όρο ως το φινάλε, φέρνοντας στο παρκέ μια αδιανότητα clutch παρουσία στο φινάλε των αναρίθμητών αγώνων που η Μπάγερν κέρδισε στο σουτ. Καθόλου τυχαία, ήταν αυτός που υπέγραψε και με τα δύο χέρια την πρόκριση στα πλέι-οφ κόντρα στη Ζάλγκιρις.
Νίκο Μίροτιτς
16.9 πόντοι, 65.2% δίποντο, 41.8% τρίποντο, 6.3ριμπ, 1.1 ασίστ, 1.2κλ, 1.7λ, 22PIR
O περσινός Μίροτιτς ήταν πιο λαμπερός. Είχε μεγαλύτερη παραγωγικότητα, ισχυρότερη βαρύτητα, buzzer beater με κάθε τρόπο. Η Μπάρσα εξαρτιόταν ξεκάθαρα από αυτόν. Ο Μαυροβούνιος ήρθε φανερά στην Ευρώπη από το ΝΒΑ για να θυμηθεί ξανά πως είναι ένα πολύπλευρο ταλέντο, όχι ο παίκτης που θα πιάσει στασίδι στο τρίποντο και θα μπουμπουνήσει 4-5 τρίποντα όταν η μπάλα έρθει στα χέρια του. Όμως ο ρόλος του ηγέτη δεν έρχεται με εγχειρίδιο χρήσης: μαθαίνεις παίζοντας και κυρίως χάνοντας. Η απώλεια του Copa Del Rey και του πρωταθλήματος φαίνεται πως δίδαξε στον 30χρνο πάουερ φόργουορντ σοφία. Αγκάλιασε φανερά την νοοτροπία του Σάρας, στήριξε τον Καλάθη ως νέο floor general, συγκατένευσε όταν είδε πως η μπάλα θα περνάει λιγότερο από τα χέρια του και πως κάποιες νίκες δεν θα έχουν απαραίτητα την υπογραφή του. Έχοντας από τον Φλεβάρη ξορκίσει το φάντασμα του πρώτου τίτλου, ο less is more φετινός Μίροτιτς είναι έτοιμος να οδηγήσει τους μπλαουγράνα στην Κολωνία.
Έντι Ταβάρες
33 αγώνες, 11.7 πόντοι, 65.8% δίποντα, 71.4% βολές, 8.2 ριμπάουντ, 1.1 ασίστ, 1κλ, 1.8 λάθη, 1.7 μπλοκ, 18.7 PIR.
Ο θεόρατος σέντερ από το Πράσινο Ακρωτήρι αισθάνθηκε ανταγωνισμό για τη θέση του καλύτερου σέντερ της Ευρωλίγκας όταν ο Νίκολα Μιλουτίνοφ βρήκε ρυθμό και ξεκίνησε να συσσωρεύει double-double, όμως όταν βγήκε νοκ άουτ στο μεταξύ τους παιχνίδι η μάχη είχε κριθεί. Ο υπέροχος Γιαν Βέσελι έκανε σεμιναριακό δεύτερο γύρο, όμως η σταθερότητα του Ταβάρες είναι ο κυριότερος λόγος που η Ρεάλ δεν κατρακύλησε εκτός πλέι-οφ. Πιθανότατα ο παίκτης που καθορίζει τη μορφή ενός αγώνα περισσότερο από κάθε άλλο, ο χαμογελαστός Έντι έφερε εις πέρας τις περισσότερες επιθετικές ευθύνες ανεβάζοντας σχεδόν κατά 5 πόντους την παραγωγικότητα του. Η τελευταία πίστα είναι η πάσα, αφού φέτος τα λάθη του ανέβηκαν δυσανάλογα με τις ασίστ (+0.8/0.3).
Η 2η καλύτερη πεντάδα
Κέβιν Πάνγκος
Νάντο Ντε Κολό
Σαβόν Σίλντς
Ακίλε Πολονάρα
Γιαν Βέσελι
