Την άποψη πως οι οπαδοί των δυο «αιωνίων» δεν μπορούν πλέον να συνυπάρξουν εξέφρασε ο Στέλιος Προσαλίκας. Ο πρώην πρόεδρος της ΕΟΠΕ τόνισε πως τα όσα έχουν προηγηθεί, αναγκάζουν τους αρμοδίους να στρέφονται στην διεξαγωγή των αγώνων, χωρίς την παρουσία οπαδών των δυο ομάδων. Ο Προσαλίκας μίλησε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Sentra FM». Αναλυτικά δήωλσε:
Για το πως πήρε την απόφαση να πραγματοποιηθούν οι τελικοί αγώνες βόλεϊ με παιδιά σχολείου για θεατές: «Έφτασα σε αυτή την απόφαση γιατί, πρώτα από όλα, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη όταν σου λένε ότι θα έρθουν κάποια καλά παιδιά από τους οργανωμένους. Το κύπελλο σημαίνει συνύπαρξη των οπαδών του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, εάν συναντηθούν οι ομάδες, για μια και μοναδική φορά. Άρα είναι μια και μοναδική συνάντηση και πρέπει να συνυπάρξουν. Εγώ όμως, δεν έβρισκα λύση για να συνυπάρξουν φιλικά μετά τα γεγονότα της Πάτρας και μετά το νεκρό που είχαμε στην Λαυρίου. Είναι ένα ραντεβού που πρέπει να πάρεις από τον άλλον το λάβαρο, να το στήσεις στον ποδοσφαιρικό αγώνα για να φαίνεται ότι στον αγώνα του Ολυμπιακού έχεις λάβαρα του Παναθηναϊκού. Αν έρθει ένας ξένος και δει στο γήπεδο τα λάβαρα της αντίπαλης ομάδας, δεν καταλαβαίνει γιατί υπάρχουν. Το ότι προκάλεσες τον άλλον να φύγει ώστε να πεις το τραγούδι του «λαγού» σημαίνει ότι αρχίζει η βία. Από την άλλη πλευρά, για να γίνει ο αγώνας, πρέπει να υπάρχει ασφάλεια. Το δεύτερο είναι ότι το άθλημα περιμένει τον τελικό για να προβληθεί και να κάνει marketing. Το τρίτο είναι ότι οι αθλητές δεν φταίνε σε τίποτα. Είναι βαρύτατη ποινή το κεκλεισμένων των θυρών. Θέλεις να δημιουργήσεις μια ατμόσφαιρα, όπου θα χαρούν τα παιδιά και να μην ντρέπονται να αγκαλιάσει κάποιος παίκτης του Ολυμπιακού έναν παίκτη του Παναθηναϊκού. Εδώ απαγορεύεται αυτό. Μην ξεχνάμε, όμως, ότι είναι και τηλεοπτικό προϊόν. Πως θα βγει στην τηλεόραση; Θα πρέπει να συνεννοηθούν οι κάμεραμεν να μην δείχνουν τα επεισόδια; Δεν ήταν ωραίες οι εικόνες όπου ο Καπράλος είχε τα δύο παιδάκια, το ένα με κασκόλ του Ολυμπιακού και το άλλο με του Παναθηναϊκού αγκαλιά; Δεν πρέπει να υπάρξει ένα κοινωνικό μήνυμα, ότι μπορούν να μην σφαχτούν και να πάνε να δούνε ένα παιχνίδι; Με όλα αυτά τα πράγματα, εγώ δεν μπορούσα να βρω άλλη λύση. Υπάρχουν ομάδες που δεν είναι επικίνδυνες. Όπως, οι γυναίκες, οι προπονητές, οι διαιτητές, οι ακαδημίες των ομάδων, τα παιδιά στα σχολεία. Με αυτό, θέλω να πω, ότι υπάρχουν ιδέες για το πως μπορεί να γίνει ένας αγώνας που πραγματοποιείται μια φορά το χρόνο. Εγώ σήκωσα τα χέρια ψηλά και κατέθεσα αυτό το μοντέλο (να υπάρχουν μόνο παιδιά για θεατές των τελικών). Έγινε επί δύο χρόνια, με απόλυτη επιτυχία. Είχε πολλά χρόνια το βόλεϊ να έχει τέτοια προβολή σε συλλογικό επίπεδο. Κατηγορήθηκα πολύ και υπήρξε φανατισμός για αυτή την απόφαση. Είναι όμως η ευκαιρία να γίνουν οι απαιτούμενες αλλαγές. Να πιάσουμε πάτο, για να καταλάβουμε ποιο είναι το σημείο που πρέπει να γίνουν πραγματικά επαναστατικές αλλαγές σε όλους τους τομείς».
Για το πως σχολιάζει το ότι παρόλο που ήθελαν και στο μπάσκετ να κάνουν τον τελικό με μαθητές, το Υπουργείο Παιδείας… σήκωσε τα χέρια ψηλά: «Είναι δυνατόν το υπουργείο παιδείας να ανακατευτεί; Υπάρχει κανένας άνθρωπος εκεί να πει ότι αναλαμβάνει την ευθύνη; Πρέπει να έχεις μια οργάνωση. Πρώτα από όλα να ξέρεις ότι δεν θα έχεις έσοδα στον αγώνα. Αν και μέσω της διαφήμισης, εμείς βγάλαμε κέρδη από τον αγώνα, που μπορεί να μην τα είχαμε βγάλει από τα εισιτήρια. Και μην ξεχνάμε ότι αυτός ο αγώνας, έχει μεγάλη τηλεοπτική πέραση, οπότε οι χορηγοί βρίσκονται. Εγώ στηρίχθηκα επίσης, στην ομάδα των εθελοντών των Ολυμπιακών Αγώνων. Ήρθαν εθελοντές από την Γερμανία περίπου 200 άτομα, και ήθελαν να συμβάλλουν στην τάξη. Πληρώσαμε επίσης και σεκιούριτι. Ήταν παραπάνω τα μέτρα και δεν χρειάστηκαν, αλλά αρέσει πάρα πολύ ο εθελοντισμός. Εμάς τουλάχιστον, μας βοήθησαν πάρα πολύ. Από εκεί και πέρα πήγαμε στα σχολεία. Είτε η ακαδημία είτε η ομάδα, ήρθε στο γήπεδο με τον προπονητή της. Ήρθαν πολλά παιδιά από την Σπάρτη, και γενικά από την Πελοπόννησο ήρθαν πάρα πολλά παιδιά. Ο καθένας γυμναστής υπογράφει για τα παιδιά που φέρνει και είναι υπεύθυνος. Έτσι βρίσκουμε πολλές ομάδες ανθρώπων, που το θέλουν και το χαίρονται. Αλλιώς πρέπει να κατατεθεί κάποια άλλη άποψη. Υπήρχαν δύο μοντέλα. Το ένα είναι του μπάσκετ. Δηλαδή να βάλουμε μερικούς φανατικούς από την μία και μερικούς από την άλλη, με τα γνωστά υβρεολόγια τα σεξουαλικά, με κροτίδες, με ρουκέτες και να μην τους δείχνει η τηλεόραση και τους κάνουμε δυσφήμιση. Δεν ξέρω κανέναν που να μπορεί να βάλει Παναθηναϊκούς και Ολυμπιακούς και να κάνει γιορτή. Όχι μόνο σε γήπεδο αλλά ούτε σε πλατεία δεν γίνεται να πάνε μαζί».
