Τα καθίσματα και τα κάγκελα στο Δημοτικό Στάδιο Βύρωνα παραμένουν κόκκινα. Για την ακρίβεια έχουν ξεθωριάσει κουβαλώντας πάνω τους τη φθορά που έχει επιφέρει ο χρόνος στο συγκεκριμένο γήπεδο, το οποίο μεσουρανούσε τη δεκαετία του 90′ με τους “λόρδους” του Αθηναϊκού να συμμετέχουν στη μεγάλη κατηγορία.
Για τους περισσότερους Βυρωνιώτες όμως αυτό συνιστά μια διαχρονική αδικία σε βάρος της “αυθεντικής” ομάδας της πόλης, της Δόξας. Της κυανόλευκης Δόξας. Οι φίλαθλοί της δε θέλουν να ακούν τη λέξη “Αθηναϊκός”. Την παλιά ομάδα που είχε έδρα στο Θησείο και συγχωνεύτηκε με τη Νέα Ελβετία.
“Του Βύρωνα ομάδα δεν ήσουνα ποτέ, γύρνα στο Θησείο Αθηναϊκέ” είναι το σύνθημα που δονούσε την ατμόσφαιρα στην αναμέτρηση ανάμεσα στις δύο ομάδες για το κύπελλο ΕΠΣΑ.
Η κληρωτίδα έκανε τα τερτίπια της και έβγαλε ζευγάρι τη Δόξα (Β’ ΕΠΣΑ) με τον Αθηναϊκό (Α ΕΠΣΑ). Στις τάξεις των φιλάθλων των γηπεδούχων επικράτησε παροξυσμός. Ήταν η ευκαιρία για να αποκαταστήσουν την αδικία που νιώθουν όταν βρίσκονται στο γήπεδο του Βύρωνα και έβαψαν τη Θύρα 2 στα κυανόλευκα.
Παρά το γεγονός ότι το ματς ήταν προγραμματισμένο για Τετάρτη απόγευμα στις 16.00, πολύς κόσμος συνέρευσε στην κερκίδα για να είναι και πάλι δίπλα στην ομάδα του.
Η συμβολή τους στο ματς ήταν καθοριστική, καθώς αποτέλεσαν τον 12ο παίκτη για να πάρει η Δόξα την πρόκριση με σκορ 1-0 χάρη σε αυτογκόλ από εκτέλεση φάουλ. Μην περιμένετε συνθέσεις, δεν υπάρχουν πια δημοσιογραφικά θεωρία και άρα ενημέρωση προς τους δημοσιογράφους.
Το novasports.gr ήταν στον Βύρωνα και βρήκε έναν από τους παλιότερους φιλάθλους της ομάδας, τον κύριο Χρήστο Βουτά, με τον οποίο συνομίλησε για να αφουγκραστεί καλύτερα τί είναι αυτό που έχει η Δόξα Βύρωνα και δεν έχουν πολλές ομάδες (ακόμα και στις επαγγελματικές κατηγορίες) ώστε να μαζεύει τόσο κόσμο στα παιχνίδια της, παρά το γεγονός ότι διανύει την χειρότερη φάση στην ιστορία της.
“Είμαι 78 χρονών και παρακολουθώ τη Δόξα Βύρωνα από το 1968. Παράταγα τη δουλειά μου και έπαιρνα σε όλα τα ματς μαζί μου την οικογένειά μου, ακόμα και την πεθερά μου. Πηγαίναμε παντού, επαρχία, Πελοπόννησο παντού. Είναι η τοπική ομάδα της πόλης μου. Την παρακολουθώ πάντα. Ο Βύρωνας έχει μία ομάδα και μοναδική.”
Ποια είναι η γνώμη σας για τον Αθηναϊκό;
“Ο Αθηναϊκός έχει κάνει πολλά στη Δόξα. Επί Καλογιάννη την είχε ρίξει δύο φορές κατηγορία. Κατ’αρχήν έχει πεθάνει άνθρωπος για τον Αθηναϊκό. Υπήρχε μια ομάδα, η Νέα Ελβετία και ήρθε ο Αθηναϊκός από το Θησείο και συγχωνεύτηκαν. Το κατασταστικό τους έπρεπε να γράφει “ΑΘΝΕ”, δηλαδή Αθηναϊκός Νέας Ελβετίας.
Σιγά σιγά το καταργήσανε. Ένας γνωστός μου φίλαθλος πέθανε από τον καημό του επειδή δεν αναφερόταν καν το Ν.Ε. (Νέα Ελβετία) και έμεινε μόνο το Αθηναϊκός. Όταν αυτή η ομάδα έπαιζε στην Ευρώπη εγώ στο γήπεδο δεν πάταγα, δεν παρακολουθούσα καν.”
Ποια η γνώμη σας για το γήπεδο και την πρωτοβουλία των φιλάθλων να βάψουν τη θύρα 2;
“Καλά κάνανε. Για μένα το γήπεδο έπρεπε να είναι ουδέτερο χρώμα. Έχουμε και το άλλο γήπεδο, αλλά αυτό έπρεπε να είναι ένα ουδέτερο χρώμα, ας ήταν άσπρο.”
Σας στεναχωρεί που η Δόξα είναι τόσο χαμηλά;
“Ναι πολύ, αλλά δεν έχουν μυαλό. Η διοίκηση δεν έχει αυτό που χρειάζεται. Πρέπει να μπει ένας χρηματοδότης και να γίνουν καλές επιλογές σε παίκτες και προπονητές.”
Πάντως ο κόσμος στηρίζει την ομάδα.
“Αυτό που βλέπεις δεν είναι τίποτα. Γεμίζαμε το γήπεδο, όπου πηγαίναμε. Ο γιος μου σήμερα παράτησε τη δουλειά του και ήρθε από τον Ασπρόπυργο. Όταν ήταν μικρός σε ένα ματς που νικήσαμε στο τέλος παραλίγο να τον πετάξω από τα κάγκελα στους πανηγυρισμούς.
Ο εγγονός μου για να καταλάβεις παίζει στην Δόξα αριστερό μπακ. Όταν έμεινε ελεύθερος από τη Νέα Μάκρη δε θα του επέτρεπα να παέι στον Αθηναϊκό. Ποτέ. Έχει και το όνομά μου.”
Ήταν ένα ρομαντικό απόγευμα στον Βύρωνα, όπου το αληθινό ποδόσφαιρο, εκεί όπου υπάρχει η βάση του αθλήματος, καταλαβαίνει κανείς την πραγματική του υπόσταση και αξία για να καταλάβει κανείς πως ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο το Champions League, τα πρωταθλήματα και η “βιτρίνα”.
* Ευχαριστώ τον Βασίλη Καρακουλάκη για την πολύτιμη βοήθειά του.
