Με την ερμηνεία της στα «45 Χρόνια» του Αντριου Χέι έφτασε πολύ κοντά στο Οσκαρ της. Εχασε τελικά, αλλά ποιοι κέρδισαν βραβεία, πολλές φορές το ξεχνάμε. Αυτό που δεν ξεχνάμε ποτέ είναι τι μας έκαναν να αισθανθούμε παρακολουθώντας μία ταινία. Κι αυτό που κατάφερε η 70χρονη Ράμπλινγκ είναι κάτι βαθιά συγκινητικό κι ανεκτίμητο. Εδωσε μία (φαινομενικά) απλή ερμηνεία – τόσο ειλικρινή, ατόφια και πολύτιμη που θα την κουβαλάμε στις καρδιές μας για πάντα.
Μη χάσετε το «45 Χρόνια» στο novacinema και διαβάστε 5 πράγματα για τη Σάρλοτ Ράμπλινγκ.
Διαβάστε αναλυτικά:
Γιατί η καριέρα της είναι παράλληλη με την ιστορία του σύγχρονου σινεμά: Γιατί έχει διανύσει (και πρωταγωνιστήσει) σε ταινίες-σταθμούς, σε ταινίες μεγάλων δημιουργών και στις διαφορετικές φάσεις του -ευρωπαϊκού κυρίως- κινηματογράφου. Από τους «Καταραμένους» του Λουκίνο Βισκόντι, το «Θυρωρό της Νύχτας» της Λιλιάνα Καβάνι, το «Stardust Memories» του Γούντι Αλεν, την «Ετυμηγορία» του Σίντνεϊ Λιούμετ, μέχρι την καθοριστική για την επιστροφή της συνεργασία με τον Φρανσουά Οζόν στα «Κάτω από την Αμμο» και την «Πισίνα». Η ίδια αρνείται να κοιτάξει πίσω, να νιώσει «μνημείο», ή να δώσει βαρύτητα στα βραβεία (με το «45 Χρόνια» κέρδισε το βραβείο στο Βερολίνο, τιμητικό βραβείο της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας και οσκαρική υποψηφιότητα). «Είναι περισσότερο μια αποκρυστάλλωση. Συμβαίνει σε όλους και ειδικά στους καλλιτέχνες, στους δημιουργούς. Δουλεύεις, συνεχίζεις να δουλεύεις και έρχονται στιγμές που νιώθεις πως όλα καταλήγουν κάπου – σε ένα σημείο που όλα αποκτούν σημασία. Συνήθως είναι μια ταινία ή μια σειρά ταινιών. Είναι σαν κάποιος να σε κρατάει στα χέρια του. Νιώθεις ωραία για όσο διαρκεί και μετά συνεχίζεις στο επόμενο βήμα σου.»
Γιατί αρνήθηκε το Χόλιγουντ; «Εγώ το μίσησα το Χόλιγουντ. Και εκείνο εμένα. Πήγα εκεί, για πολύ λίγο, και τα μάζεψα και γύρισα. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είχαν ιδέα ποια πραγματικά ήμουν, δεν τους ενδιέφερε τι όνειρα είχα, ή αν διέθετα ταλέντο. Με είχαν ήδη βάλει σε ένα κουτάκι. Οχι, όχι η πρώτη μου γνωριμία με το Χόλιγουντ ήταν καταστροφική. Ισως έφταιγα κι εγώ. Αλλά δεν με ένοιαζε. Γύρισα πίσω, έκανα την καριέρα μου στην Ευρώπη, όπως ακριβώς εγώ ήθελα. Εγώ και η Αμερική συμφιλιωθήκαμε πριν λίγα χρόνια, με τη συμμετοχή μου στο τηλεοπτικό «Dexter». Ηταν η πρώτη φορά που δέχθηκα να ξαναπροσπαθήσω. Και νομίζω ότι τα πήγαμε θαυμάσια. Και τώρα είμαι έτοιμη να δεχθώ προτάσεις.»
Υπάρχουν ακόμη ρόλοι που την ξαφνιάζουν; «Μου προτείνουν πολλά πράγματα, αλλά καταλήγεις εύκολα σε αυτό που θέλεις να κάνεις κάθε φορά. Δεν είναι πολλά αυτά που σου ταιριάζουν και που νιώθεις πως έχουν ενδιαφέρον. Δεν είναι απαραίτητο πως ένα καλό σενάριο, ένας καλός σκηνοθέτης ή μια ομάδα καλών συνεργατών θα οδηγήσουν πάντοτε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Σκέφτομαι πολύ πριν δεχθώ ή απορρίψω κάτι, αλλά τις περισσότερες φορές είναι προφανές, είναι κάτι που σε ξαφνιάζει, σε συγκινεί, που σε κάνει να γοητευτείς τόσο ώστε να μπεις στη διαδικασία. Σίγουρα δεν έχεις συχνά την ευκαιρία να κάνεις κάτι πραγματικά ενδιαφέρον.»
Εχει μετανιώσει για κάτι; «Απολύτως. Αλλά δεν έχει κανένα νόημα να κάθεσαι να το σκέφτεσαι. Δεν θα έκανα πολλά από τα πράγματα που έχω κάνει, όπως έχω μετανιώσει για πράγματα που δεν έκανα. Αλλά έτσι είναι η ζωή. Κάτι συμβαίνει την κάθε συγκεκριμένη περίοδο και η απόφασεις που παίρνεις δεν είναι αποκλειστικά δική σου ευθύνη. Καλώς έγιναν όσα έγιναν και ακόμη καλύτερα όσα δεν έγιναν.»
Φοβάται τα γηρατειά; «Καθόλου. Τα θεωρώ επιλογή. Σκεφτείτε το. Οσοι γέρασαν, επέλεξαν να γεράσουν. Αφέθηκαν, το πίστεψαν. Τα γηρατειά είναι απλώς λάθος τρόπος σκέψης. «Δεν μπορώ να το κάνω αυτό πια». Δεν το επιτρέπω αυτό στον εαυτό μου. Οσο είσαι ακόμα ζωντανός, όσο ακόμα αναπνέεις, τόσο αναρωτιέσαι, τόσο αγωνίζεσαι με τον εαυτό σου, τόσο ερωτεύεσαι, τόσο φοβάσαι. Αυτό σημαίνει ότι είσαι όσο ζωντανός όσο ήσουν στα 20 σου χρόνια. Ναι, μπορεί το σώμα σου να έχει σκευρώσει και το πρόσωπό σου γεμίσει ρυτίδες. ΟΛΑ τα υπόλοιπα όμως παραμένουν ίδια. Εσύ κάτω από αυτό το δέρμα πάλλεσαι το ίδιο, επιθυμείς το ίδιο, αγαπάς το ίδιο. Και είναι τόσο υπέροχο που αυτή η ταινία το δείχνει επιτέλους.
Που μπορούμε να το συζητάμε αυτό μεταξύ μας και με τις άλλες γενιές, μέσω της τέχνης. Χαίρομαι που εσείς οι νέοι άνθρωποι το καταλάβατε. Γιατί σας περιμένει και δε θέλω με τίποτα να απελπίζεστε: οι ίδιοι θα είστε – όσο παθιασμένοι και υπέροχοι και μοναδικοί ήσασταν στα 25 σας.»
– Μάθετε πότε προβάλλεται η ταινία “45 Χρόνια“.