Το περασμένο Σάββατο, στην άδεια – λόγω τιμωρίας (σ.σ. όγδοος αγώνας στη σεζόν στην έδρα του, μια εξ αυτών στο Καυτανζόγλειο για το Κύπελλο) Τούμπας, ο ΠΑΟΚ συνέχισε από εκεί που είχε μείνει πριν από τη διακοπή λόγω των εορτών. Με νίκη στο Περιστέρι, επί του Ατρομήτου είχε «κλείσει», με νίκη επί του Πανιωνίου 3-1 (2’ Σακχόφ, 15’ Ελ Καντουρί, 66’ Πρίγιοβιτς – 77’ Ντουρμισάι) «άνοιξε» το τελευταίο – και πιο σημαντικό – κομμάτι της σεζόν, διατηρώντας την πεποίθησή του για διαδοχικές νίκες μέχρι τέλους και στις δυο διοργανώσεις και περιμένοντας παράλληλα την έκβαση των εξωαγωνιστικών υποθέσεων για ότι του βγει. Παραμένοντας σταθερός και συνεπής άλλωστε σε όλα του, εντός κι εκτός αγωνιστικών χώρων, έχει βάσιμες ελπίδες να υπερασπιστεί τα κεκτημένα στο Κύπελλο και να διεκδικήσει ότι υψηλότερο βαθμολογικά στο πρωτάθλημα, παρά τα όσα αντιμετωπίζει τον τελευταίο καιρό.
Ηταν μια μέρα διττής προσπάθειας, καθώς ξεκίνησε με το συλλαλητήριο διαμαρτυρίας στην Καμάρα, όπου πλήθος κόσμου και θεσμικοί φορείς όλων των τμημάτων της ευρύτερης οικογένειας του «Δικεφάλου» έδωσαν το «παρών», ένωσαν τις φωνές τους προκειμένου να διατρανώσουν το αίσθημα αδικίας και οργής που βιώνουν για όλα όσα έγιναν στους εντός έδρας αγώνες με τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ αλλά και τον τρόπο με τον οποίο κρίθηκαν ως τώρα, στερώντας από την ποδοσφαιρική ομάδα, όχι μόνον τη δυνατότητα να διεκδικήσει ότι καλύτερο μπορούσε βαθμολογικά σ’ αυτές τις δυο αναμετρήσεις αλλά και δεδομένα που είχε κατακτήσει εντός αγωνιστικών χώρων, συν την αφαίρεση βαθμών για την επόμενη σεζόν. Μια δράση που μετετράπη σε πορεία, η οποία και κατέληξε έξω από το γήπεδο της Τούμπας, παρακολουθώντας την αναμέτρηση σε γιγαντοοθόνη που είχε στηθεί σε παρακείμενο χώρο. Εκεί ουσιαστικά, παρέδωσαν τη σκυτάλη στον Ραζβάν Λουτσέσκου και τους ποδοσφαιριστές του για την αμιγώς αγωνιστική συνέχεια του πράγματος κι εκείνει ανταποκρίθηκαν περίφημα.
Μπήκαν στο ματς με ορμή, απείλησαν από το τεσσερακοστό πέμπτο δευτερόλεπτο, σκόραραν στο δεύτερο λεπτό με τον Σακχόφ, δημιούργησαν πληθώρα ευκαιριών από το πρώτο εικοσάλεπτο αξιοποιώντας μόνον μια ακόμη, στο δέκατο πέμπτο λεπτό, βάζοντας στέρεες βάσεις για τη συνέχεια. Οπως ήταν λογικό, η ψυχολογία έγειρε άμεσα προς την πλευρά των γηπεδούχων, που παρά τις απουσίες δυο καίριων ποδοσφαιριστών της, όπως τέτοιοι είναι οι Μαουρίσιο, Πέλκας, οι ποδοσφαιριστές που κλήθηκαν να τις καλύψουν τα κατάφεραν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, όντας κι οι σκόρερ των δυο πρώτων τερμάτων. Ολα αυτά βέβαια, με την καθοριστική αρωγή και των υπολοίπων, μα κυρίως του Βιεϊρίνια αλλά και των Βαρέλα, Μακ. Οι ποδοσφαιριστές του Ραζβάν Λουτσέσκου επέβαλαν από την αρχή τον ρυθμό τους, περιόρισαν τον Πανιώνιο στα λίγα μέτρα έξω από την περιοχή του, ήταν εντυπωσιακοί στα δυο πλέον βασικά κομμάτια της λειτουργίας της ομάδας τους, την πίεση για την ανάκτηση της κατοχής ψηλάς αμέσως μετά την απώλειά της και στην κυκλοφορία της μπάλας, με λογική προέκταση και τη δημιουργία απέναντι σε μια πολυπρόσωπη άμυνα. Αν μάλιστα ήταν λίγο πιο προσεκτικοί, τότε ο δείκτης του σκορ θα ήταν πολύ υψηλότερος από το πρώτο ημίχρονο.
Ο Πανιώνιος χρειάστηκε ώρα για να βγάλει αντίδραση και το έκανε στο 27’, όταν ο Σπιριντόνιβιτς αξιοποίησε μια λάθος εκτίμηση του Κρέσπο, βγήκε τετ α τετ με τον Πασχαλάκη, αλλά η ετοιμότητα του πανύψηλου πορτιέρε έβγαλε την ομάδα του από τη δυσχερή θέση. Παρά τις πολλές και σημαντικές απουσίες του, η ομάδα του κ. Γρηγορίου είχε τις στιγμές της, απείλησε μεν βρήκε απέναντί της απαντήσεις δε, που της στέρησαν μια καλύτερη τύχη. Μια από αυτές ήταν το σουτ του Ντουρμισάι εντός περιοχής στο 50’ που θαρρείς και … προειδοποίησε για το εξαιρετικό γκολ που σημείωσε στο 77’ διαμορφώνοντας και το τελικό σκορ. Ωστόσο, έντεκα λεπτά νωρίτερα ο ΠΑΟΚ και συγκεκριμένα ο Πρίγιοβιτς είχε κάνει το 3-0, έπειτα από έναν εκπληκτικό συνδυασμό που ξεκίνησε από την άμυνα και χωρίς να παρεμβληθεί αντίπαλος ποδοσφαιριστής, έπειτα από οκτώ πάσες ο Σέρβος έστειλε την μπάλα στα δίχτυα, από θέση ελεγχόμενη για οφ σάιντ. Γενικότερα όμως, το δεύτερο ημίχρονο ήταν καλύτερο για τον Πανιώνιο, έπειτα από την αλλαγή σχηματισμού και την είσοδο του Μπραχίμι αντί του Μασούρα.
Ο ΠΑΟΚ μπορεί να φάνηκε πως χαμήλωσε τους ρυθμούς του, σε σχέση με το πρώτο σαρανταπεντάλεπτο, όμως σε κανένα σημείο δεν απώλεσε τον έλεγχο του αγώνα, παραμένοντας επιθετικός και άκρως επικίνδυνος με σταθερά καλή λειτουργία της μεσαίας γραμμής. Ακόμη κι όταν ο Κρέσπο αποχώρησε στο 73’ προληπτικά ελέω ενοχλήσεων στον οπίσθιαιο μηριαίο που προϋπήρχαν και στη θέση του πέρασε ο Μπίσεσβαρ, προκαλώντας ως αλυσιδωτές αντιδράσεις τη … βάφτιση του Κάνιας σε κεντρικό αμυντικό δίπλα στον Βαρέλα, και την αμοιβαία οπισθοχώρηση των Σακχόφ, Ελ Καντουρί. Ηταν ένας αγώνας τον οποίο οι γηπεδούχοι ολοκλήρωσαν με – σχεδόν – διπλάσιο αριθμό τελικών ευκαιριών (σ.σ. 15 έναντι 6 του Πανιωνίου) και γενικότερα με τη «γλώσσα» των αριθμών, πιστευτή ή όχι, καθοριστική ή μη, να λειτουργεί ως επιβεβαίωση για την τελική επικράτηση.
Η επιπολαιότητα του θέματος που απασχολεί τον Κρέσπο άλλωστε, επιβεβαιώνεται κι από την παρουσία του στην αποστολή του σημερινού, δεύτερου ημιτελικού Κυπέλλου στην – και πάλι – άδεια Τούμπα κόντρα – και πάλι – στον Πανιώνιο στις 19.00. Ο κ. Λουτσέσκου δε σταματά να επαναλαμβάνει – πέραν του ότι ο ΠΑΟΚ έχει 61 βαθμούς με έναν αγώνα λιγότερο – πως τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμη, παρά τη νίκη με 3-1 επί των «κυανέρυθρων» στη Νέα Σμύρνη. Γνωρίζει καλύτερα από τον καθέναν πως ο μεγαλύτερος εχθρός για την ομάδα του είναι ο εφησυχασμός κι η έπαρση. Βασικό δόγμα του στη γενικότερη, καθημερινή λειτουργία της ομάδας του, όπως εκφράζεται άλλωστε κι από τις δημόσιες τοποθετήσεις του για το γεγονός πως δεν ξεχωρίζει τους ποδοσφαιριστές του σε βασικούς και μη. Είναι άλλος αγώνας, σε σχέση μ’ αυτόν που προηγήθηκε κι απαιτεί υψηλό βαθμό ετοιμότητας, συγκέντρωσης, πειθαρχίας κι αποτελεσματικότητας. Τίποτα δε χαρίζεται στον ΠΑΟΚ κι αυτό το γνωρίζουν άπαντες, το … αντίθετο μπορεί.
Την ίδια στιγμή, ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την απόφαση της έφεσης που άσκησε κατά της πρωτόδικης καταδίκης του, με την κατάθεση υπομνημάτων κι από τις δυο αντίδικες ομάδες χτες το μεσημέρι. Τίποτα απολύτως δεν έχει αλλάξει από τις θέσεις και τις αιτιάσεις της νομικής του εκπροσώπησης, όπως αυτές είχαν εκφραστεί από την πρώτη στιγμή. Τουτέστιν, απαιτείται στην εκδίκαση η παρουσία του ανθρώπου εξαιτίας του οποίου έχουν συμβεί όλα αυτά, του διαιτητή της αναμέτρησης κ. Κομίνη προκειμένου να εξηγήσει την αλληλουχία των αποφάσεών του, τα γραφόμενά του στο φύλλο αγώνα και τα πεπραγμένα του στα αποδυτήρια, συνεπικουρούμενα από τις εικόνες που υπάρχουν σε όλες αυτές τις χρονικές στιγμές. Να καταθέσει την αλήθεια όπως τη βίωσε και να εξηγήσει παράλληλα τους λόγους για όσα έπραξε ακολούθως. Την αλήθεια και μόνον την αλήθεια, όποια κι αν είναι αυτή. Να κάνει δηλαδή τη δουλειά του, αυτήν για την οποία αμείβεται ως διαιτητής κι ως θεσμικός φορέας του ποδοσφαίρου, συνειδητοποιώντας την ευθύνη που φέρει απέναντι σε χιλιάδες – αν όχι εκατομμύρια – κόσμου, που τόσες μέρες έχουν αναλωθεί σε εκατέρωθεν τάσεις … ανθρωποφαγίας από τη στιγμή που δημιουργήθηκε όλο αυτό το νεφελώδες τοπίο. Κάτι για το οποίο υπεύθυνος να μην έχει συμβεί εξ αρχής ήταν ο ίδιος κι οι συνεργάτες του. Κι αυτή τους η ευθύνη δεν παραγράφεται.
Σ’ ότι έχει να κάνει με τη δεύτερη θέση των ανθρώπων του «Δικεφάλου», αυτήν ήταν και παραμένει η προβολή ολόκληρου του τετράωρου βίντεο από τις κάμερες ασφαλείας των αποδυτηρίων της Τούμπας, όπως αυτό δόθηκε από τις Αρχές και στις δυο ομάδες, η καθοριστικότητα του οποίου φάνηκε κι από το πεντάλεπτο απόσπασμα που είδε το φως της δημοσιότητας γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, για να καταστεί σαφής η σπουδαιότητα της παρακολούθησής του από τους αρμόδιους δικαστές. Ολα αυτά για την ουσία … κι όχι για τις εντυπώσεις που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Γιατί και οι δυο υποθέσεις, χαρακτηρίστηκαν από μια σειρά γεγονότων. Σαν αυτόνομα κομμάτια μιας εννιαίας γέφυρας η κάθε μια από αυτές, ορισμένα από τα οποία όμως έχουν σαθρά υποστηλώματα και μόνον η ενδελεχής και σύμφωνα πάντα με το νόμο εξέτασή τους θα μπορέσει να τα ξεχωρίσει, να τα αναδείξει ώστε να λάμψει η αλήθεια και να εξαλειφθούν τα όποια … «ναι μεν αλλά …». Ζητείται μια απόφαση πέραν πάσης υποψίας, για την οποία θα υπάρχουν τα δεδομένα που θα την υποστηρίζουν κι όχι οι εν γένει εντυπώσεις που αθρόα προβάλονται κατά το δοκούν όλο αυτό το διάστημα.
Και πάλι, όχι πως θα ηρεμήσει κάτι. Οποια πλευρά κι αν δικαιωθεί η άλλη δε θα σταματήσει να ουρλιάζει ακόμη πιο δυνατά με την κατάσταση να αγριεύει ολοένα και περισσότερο. Αυτοί δεν είναι οι όροι ενός παιχνιδιού που έθεσε ο ΠΑΟΚ, όσο κι αν θέλουν κάποιοι να υποστηρίζουν τα περί αντιθέτου. Οι απαντήσεις – αποδείξεις βρίσκονται τόσο στο κοντινό αλλά και στο πιο … μακρινό παρελθόν. Και δεν επιδέχονται (παρ)ερμηνείας-ων. Ωστόσο, είναι υποχρεωμένος να παίξει βάσει αυτών των όρων και μάλιστα να αποδειχτεί και καλύτερος από τους αντιπάλους του. Οπως αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων, εκεί κρίνεται τελικά κι αυτός, εκεί κρίνονται τα πάντα …