Το αφιέρωμα στους κορυφαίους αθλητικούς σέντερ της Ευρωλίγκας ολοκληρώνεται με το… 3-4αρι απ’ το οποίο ξεκίνησαν όλα, αρκετά χρόνια πριν το συνειδητοποιήσουμε πλήρως.
Όνομα: Μάικ Μπατίστ
Ύψος: 2.04μ.
Άνοιγμα χεριών: 2.15μ.
Ομάδες: Σαρλερουά, Παναθηναϊκός, Φενέρ
Παιχνίδια: 237
Πρωτοήρθε στην Ευρώπη και πήρε το βάπτισμα πυρός στην Ευρωλίγκα τη σεζόν 2000-01, φορώντας τη φανέλα της βελγικής Σαρλερουά. Όποιος πει πως στο πρόσωπο εκείνου του εκρηκτικού αλλά “άγουρου” 3-4αριου (αυτή ήταν η θέση του, από το ξεκίνημα της διαδρομής του στα παρκέ, μέχρι να φορέσει την φανέλα του Παναθηναϊκού) είχε από τότε δει τον επόμενο κυρίαρχο αμερικανό σέντερ της ηπείρου μας, προφανώς ψεύδεται και μάλιστα ασύστολα.
Τόσο ο Ομπράντοβιτς, όσο και ο Ιτούδης, οι οποίοι έβαλαν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους στην εξέλιξη της καριέρας του Μάικ Μπατίστ, έχουν πολλάκις εξηγήσει πως πολλά από αυτά που συνέβησαν με τον Αμερικανό, εξέπληξαν ακόμα και τους ίδιους.
Και δεν μιλούν βεβαίως μονάχα για το γεγονός πως για να παραμείνει ο υπό τις οδηγίες τους έπειτα από το φινάλε της πρώτης σεζόν στην Ελλάδα (2003-04) έπρεπε να… γυρίσει ο κόσμος ανάποδα, αφού είχαν ήδη πάρει την απόφαση να τον αποχαιρετήσουν.
Ο παίκτης που αγωνίστηκε για 10 σεζόν στην Ευρωλίγκα με την φανέλα του Παναθηναϊκού, ήταν επί της ουσίας ο προάγγελος όλων όσων συνέβησαν στο πρώτο μισό της περασμένης δεκαετίας, με πρωτεργάτες τον Χάινς, τον Ντόρσι, τον Τάιους, τον Σλότερ και δυο-τρεις ακόμα.
Εκείνοι άρχισαν να κυριαρχούν από το 2012 και μετά, με σημείο αναφοράς τον θρίαμβο του Ολυμπιακού στην Κωνσταντινούπολη, όμως κάποια από τα στοιχεία που ανέδειξαν (το παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη για παράδειγμα, σε καταστάσεις πικ εντ ρολ) ήταν ήδη γνωστά χάρη στον Μπατίστ.
Έμεναν ωστόσο για αρκετό καιρό σε δεύτερο πλάνο όχι γιατί ο απόφοιτος του Αριζόνα Στέιτ δεν τα έκανε εξίσου καλά με εκείνους, αλλά επειδή ήταν τόσο πλήρης τεχνικά (για ψηλός), που στην ουσία σκεπάζονταν από τα υπόλοιπα όπλα του.
Ιστορίες που αναδεικνύουν την ποιότητα και κυρίως την πληθωρικότητα που χαρακτήριζαν τον Μάικ Μπατίστ υπάρχουν αμέτρητες. Η πιο χαρακτηριστική είναι εκείνη του φάιναλ φορ του 2007 στην Αθήνα.
Πέρα απ’ το γεγονός πως οι δύο ακριβότεροι παίκτες του Παναθηναϊκού εκείνη τη σεζόν (Ντελκ και Γιαφτόκας) ουδέποτε κατάφεραν να ενσωματωθούν πλήρως στην ομάδα, ο Ομπράντοβιτς και ο Ιτούδης είχαν να αντιμετωπίσουν έναν μεγάλο πονοκέφαλο. Ο Κώστας Τσαρτσαρής προερχόταν από τραυματισμό και ήταν αμφίβολο αν θα μπορούσε να βοηθήσει.
Εν τέλει κατάφερε να μείνει στο παρκέ για λιγότερο από τέσσερα λεπτά σε εκείνα τα δύο παιχνίδια (με την Τάου στον ημιτελικό και την ΤΣΣΚΑ στον τελικό). Ποιοι κάλυψαν το κενό του; Κατ’ αρχάς ο Δήμος Ντικούδης, που δέσποζε στην θέση “4” μαζί με τον Τσαρτσαρή και σε δεύτερο επίπεδο ο Μάικ Μπατίστ.
Ήρθαν μάλιστα έτσι τα πράγματα κατά την διάρκεια της συγκλονιστικής εκείνης αναμέτρησης με την ρωσική ομάδα με φόντο το τρόπαιο, που το μεγαλύτερο καλάθι της βραδιάς ήρθε από τα χέρια του… πάουερ φόργουορντ Μάικ Μπατίστ.
Με τον Τομάσεβιτς στην θέση “5”, από την κορυφή της ρακέτας, που αποτελούσε το αγαπημένο του σημείο εκτέλεσης κατά τα κολεγιακά του χρόνια, με τον χρόνο να πιέζει και το κοινό να αγωνιά, αφού ο προηγουμένως ο Λάνγκτον είχε πετύχει δύο σερί τρίποντα, μειώνοντας την διαφορά στους δύο πόντους.
Το πάνω σε άμυνα σουτ του Μπατίστ 35 δευτερόλεπτα πριν το φινάλε βρήκε μόνο διχτάκι και λίγο αργότερα ο Αμερικανός πανηγύριζε μαζί με τους συμπαίκτες του την πρώτη Ευρωλίγκα της καριέρας του. Ακολούθησαν άλλες δύο, με την συνεισφορά του να είναι εξίσου σημαντική.
