Πήραμε μία μέρα ρεπό λόγω της Ανάστασης κι επανερχόμαστε απόψε με το δεύτερο μέρος του αφιερώματος στους κορυφαίους γνήσιους σουτέρ στην ιστορία της Ευρωλίγκας.
Μην μας ρωτήσετε μονάχα που θα σταματήσουμε. Είναι βέβαιο ότι θα επανέλθουμε με ένα τρίτο αλλά κι ένα τέταρτο επεισόδιο κι από και πέρα… όπου μας βγάλει.
Όνομα: Μίρζα Τελέτοβιτς
Ομάδες: Βιτόρια
Αγώνες: 120
Τρίποντα: 263/649 (2,2/5,4)
Ποσοστό: 40,5%
Υπάρχουν ψηλοί που ήταν σπουδαίοι σουτέρ, όπως ο Αντώνης Φώτσης, ο Ματίας Σμόντις και ο Τέρενς Μόρις κι υπάρχει κι ο Τελέτοβιτς. Μια κατηγορία μόνος του ο Βόσνιος, όπως γλαφυρά εξήγησε σε μία από τις εκπομπές μας την περασμένη σεζόν ο (επί σειρά ετών αντίπαλός του στα παρκέ της Ευρωλίγκας και της ACB) Μιχάλης Κακιούζης: “Η διαφορά του Μίρζα σε σχέση με οποιονδήποτε άλλον ψηλό σουτέρ στην σύγχρονη ιστορία είναι η εξής. Όταν αντιμετώπιζες πχ τον Σμόντις, ήταν δεδομένο ότι απαγορευόταν να δώσεις βοήθεια από τον παίκτη του. Όταν αντιμετώπιζες τον Τελέτοβιτς, με το που περνούσε το κέντρο κι έκανε μισό βήμα να ξεμαρκαριστεί, η άμυνα έμπαινε αυτόματα σε κατάσταση συναγερμού. Λες κι ήταν ο Κάρολ. Τον έχω δει με τα μάτια μου, ως αντίπαλός του στο παρκέ, να βγαίνει 5-6 συνεχόμενες φορές από σκριν στα 10-11 μέτρα και να εκτελεί με το κρύο αίμα και την αυτοπεποίθηση που θα είχε οποιοσδήποτε άλλος, αν σούταρε από την μισή απόσταση”.
Η μοναδική του ικανότητα να κινείται χωρίς την μπάλα με την ευχέρεια που διαθέτουν οι κορυφαίοι γκαρντ-φόργουορντ, σε συνδυασμό με την άγνοια κινδύνου που τον χαρακτήριζε, του εξασφάλισαν όπως ήταν λογικό κι αναμενόμενο ένα “εισιτήριο” με προορισμό την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Έμεινε στο ΝΒΑ για μία εξαετία, παίζοντας κατά σειρά στο Μπρούκλιν, το Φίνιξ και το Μιλγουόκι, όμως… “ήταν βαρετά εκεί, παρότι αναμφίβολα πρόκειται για την κορυφαία λίγκα του πλανήτη. Είχα μεγαλύτερο κίνητρο με την πίεση που αντιμετώπιζα στην Ευρώπη”, σχολίασε πρόσφατα ο Βόσνιος.
Ονομα: Αντουάν Ριγκοντό
Ομάδες: Βίρτους Μπολόνια, Βαλένθια
Αγώνες: 70
Τρίποντα: 105/238
Ποσοστό: 44,1% (1,5/3,4)
Ο Γάλλος έμεινε στην ιστορία ως ο “πλέι μέικερ του 2000”, ένα προσωνύμιο που κουβαλούσε από τα πρώτα χρόνια της καριέρας του, λόγω του εξωπραγματικού για την εποχή εκείνη συνδυασμού μεγέθους, αθλητικής ικανότητας και απαράμιλλης τεχνικής που διέθετε.
(Για να είμαστε απολύτως δίκαιοι, ο Μαρτσουλιόνις, ο οποίος είχε εμφανιστεί σχεδόν μια 10ετία νωρίτερα, ήταν ακόμα πιο μπροστά από την εποχή του σε σχέση με τον Ριγκοντό, όμως οι Γάλλοι ήταν πάντοτε καλύτεροι από τους Λιθουανούς στο… μάρκετινγκ!).
Ο παίκτης που αστόχησε στο τελευταίο σουτ των Γάλλων από το κέντρο στον αλησμόνητο ημιτελικό με την Εθνική μας το 2005 στο Βελιγράδι, ξεχώριζε μεταξύ άλλων για το εξής, όσον αφορά το τεχνικό του ρεπερτόριο. Είχε όλα όσα απαιτούνταν για να οδηγήσει ένα παιχνίδι εκεί ακριβώς που βόλευε την ομάδα του, παίζοντας ιδανικά τον ρόλο του “στρατηγού του παρκέ” με την μπάλα στα χέρια και την ίδια στιγμή ήταν κίνδυνος θάνατος χωρίς αυτή, λόγω του φαρμακερού του σουτ. Διπλός μπελάς λοιπόν, από τον οποίο ήταν εξαιρετικά δύσκολο να απαλλαγεί οποιαδήποτε άμυνα.
Όνομα: Σαούλιους Στομπέργκας
Ομάδες: Βιτόρια, Εφές Πίλσεν, Ζαλγκίρις, Ούλκερ
Αγώνες: 78
Τρίποντα: 136/324
Ποσοστό: 42% (1,7/4,1)
Το σημείο αναφοράς της καριέρας του Λιθουανού σε διασυλλογικό επίπεδο είναι αναμφίβολα το βαρύτιμο τρόπαιο που κατέκτησε με την φανέλα της Ζαλγκίρις το 1999 στο Μόναχο. Δύο χρόνια δηλαδή προτού γεννηθεί η Ευρωλίγκα.
Υπό αυτή την έννοια λοιπόν, μπορεί να πει κανείς ότι ο Στομπέργκας (που ήταν κι MVP του τελικού του Κυπέλλου Σαπόρτα το 1998) έφτασε στο απόγειο της δόξας του πριν μπούμε στον σύγχρονο κύκλο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ακόμα κι αν αυτό είναι αληθές, όσο κι αν ψάξουμε, δεν θα βρούμε άλλον γνήσιο σουτέρ για να αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στις δύο εποχές. Ο ύψους 2,03μ Λιθουανός σμολ φόργουορντ ήταν ο τελευταίος μεγάλος εκτελεστής του Πρωταθλητριών, αλλά κι ο πρώτος μεγάλος της Ευρωλίγκας. Αυτό αρκεί για να έχει περίοπτη θέση σε αυτή την λίστα.
