Για τρίτο διαδοχικό αγώνα η ομάδα έμεινε μακριά από τις νίκες και για δεύτερο διαδοχικό περιορίστηκε στον βαθμό της ισοπαλίας. Η νέα απώλεια βαθμών δεν είχε περαιτέρω συνέπειες στην κατάταξη αφού οι ομάδες που ακολουθούν τον «Δικέφαλο» είχαν αντίστοιχες βαθμολογικές απώλειες επιτρέποντας στον Γιώργο Δώνη και τους ποδοσφαιριστές του να παραμείνουν στη δεύτερη θέση.
Η λογική με την οποία έχει «ποτιστεί» η συντριπτική πλειοψηφία του φίλαθλου κοινού εδώ και χρόνια μετά από μια αποτυχία είναι η αναζήτηση του υπευθύνου. Το ή τα εξιλαστήρια θύματα κάνουν … παρέλαση αφού στην επιφανειακή λογική του καθενός – συμπεριλαμβανομένου και του υπογράφοντα – ένας, δυο ή το πολύ τρία πρόσωπα αρκούν για να συμπληρώσουν το μωσαϊκό του κύριου υπεύθυνου, είτε αυτός είναι παράγοντας, είτε τεχνικός, είτε ποδοσφαιριστής-ές. Κι εφόσον εντοπιστεί ο εύκολος «στόχος» … πυρ κατά ριπάς. Δόξα Τω Θεώ επιχειρήματα υπάρχουν και για την κατηγόρια και για την υπεράσπιση. Απαντες αποζητούν τη δικαίωση γι’ αυτά που ισχυρίζονται σε σημείο τέτοιο να τους νοιάζει περισσότερο αυτή παρά το δίκαιον του πράγματος. Κακό πράγμα το «εγώ».
Η αλήθεια όμως αρκετές φορές βρίσκεται στη μέση. Δεν είναι απαραίτητο το άκρο, το άσπρο ή το μαύρο ανάλογα με την περίσταση. Η αλήθεια μπορεί να είναι … ασπρόμαυρη. Συγκεκριμένα για την Κυριακή, πάρα πολύ απλοϊκά κάποιοι υποστηρίζουν πως η ομάδα έκανε ένα – ακόμη – κακό παιχνίδι σα λογική συνέχεια των προηγούμενων. Κάποιοι άλλοι προτάσσουν τον κάκιστο αγωνιστικό χώρο ωσάν τον βασικό λόγο αυτής. Πολλοί αρκούνται είτε στο ένα είτε στο άλλο και δεν τους ενδιαφέρει τίποτε άλλο, αρκούνται στο επιχείρημά τους αφού για τους ίδιους και μόνον γι’ αυτούς συνιστά … δικαίωση. Η περίπλοκη σκέψη, η ενδελεχής εξέταση όλων των παραμέτρων απαιτεί γνώσεις, κόπο και χρόνο, άρα δεν ενδείκνυται.
Δε νομίζω να ρωτήσει κανείς οποιονδήποτε από τη διοίκηση, την τεχνική ηγεσία και τους ποδοσφαιριστές για το αν είναι ικανοποιημένοι από την εικόνα της ομάδας – ειδικά – στους τελευταίους αγώνες ή από τ’ αποτελέσματα και να πάρει καταφατική απάντηση. Μέσα από αυτήν τη διαδικτυακή γωνία μετά την εκτός έδρας νίκη επί της Ξάνθης η έγγραφη άποψή μου είχε ως τίτλο «δε συντρέχει λόγος ενθουσιασμού» υποστηρίζοντας – εκτός όλων των άλλων – πως θα έρθουν δύσκολες στιγμές στη συνέχεια. Τι πιο λογικό για μια ομάδα που δημιουργήθηκε σε συνθήκες ανάγκης με μοναδικό γνώμονα την επιβίωση. Με ρηχό ρόστερ που συμπληρώνουν ταλαντούχοι μεν αλλά άπειροι ποδοσφαιριστές, άστοχες επιλογές στην πενιχρή μεταγραφική ενίσχυση του καλοκαιριού, τραυματισμούς κι αποβολές η συνέχεια ήταν λίγο ή πολύ αναμενόμενη.
Και κάπου εδώ ν’ ανοίξουμε μια παρένθεση για τους τραυματισμούς. Σωρεία πέρυσι, αντίστοιχη εξέλιξη φέτος παρά την αλλαγή της τεχνικής ηγεσίας, του προπονητή και των συνεργατών του. Για όποιον ενδιαφέρεται ας αναζητήσει το ανάλογο ιστορικό της σημερινής τεχνικής ηγεσίας στις ομάδες που εργάστηκε για να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα. Αν το σκηνικό ήταν το ίδιο φέρει σημαντική ευθύνη. Αν όχι τότε τα αίτια θα πρέπει ν’ αναζητηθούν σε άλλους παράγοντες, κοινούς με τους περυσινούς. Κλείνει η παρένθεση κι αν συνεχιστεί το … αδιάφορο σφύριγμα ορισμένων που γνωρίζουν αλλά προσποιούνται πως δε γνωρίζουν θα επανέλθω.
Αυτό που μπορώ να καταθέσω με βεβαιότητα είναι πως προσπάθεια για βελτίωση υπάρχει, σε καθημερινή βάση και παρά τις αντιξοότητες. Η πίστη πολλών έχει κλονιστεί ως αποτέλεσμα και της περιρρέουσας κατάστασης αλλά όχι αυτών που έχουν την κύρια ευθύνη κι αυτό ίσως είναι το πλέον θετικό. Το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας που αφορά πολλά πρόσωπα κι απαιτεί τον επιτυχή συγκερασμό πολλών και διαφορετικών καταστάσεων σπάνια είναι άμεσο. Κανείς βέβαια δεν μπορεί να εγγυηθεί πως θα είναι και θετικό ως αμοιβή της υπομονής που θα δείξει. Αλλωστε ποιος έχει συμβόλαιο με την επιτυχία;
Στο δια ταύτα … Ο αφορισμός είναι η εύκολη λύση. Η στήριξη και η υπομονή είναι η δύσκολη. Μακριά από εμμονές και προσωπολατρείες. Αδιαφορώ για τα ονόματα, ενδιαφέρομαι μόνο για τη δουλειά. Πλέον υπάρχει κι ο στρατηγικός σύμβουλος του ιδιοκτήτη, Γκερμάν Σιστιακόφ με πλούσιες γνώσεις γύρω από το αντικείμενο. Ως εκπρόσωπος του κ. Ιβάν Σαββίδη, του ανθρώπου που πληρώνει κι ενδιαφέρεται πάρα πολύ για το αν πιάνουν τα χρήματά του τόπο ή όχι, όλο και κάτι περισσότερο θα διαπιστώνει – και – στο αγωνιστικό ούτως ώστε να επέμβει ή να μην επέμβει. Ολο και κάτι περισσότερο θα έχει ρωτήσει και θα έχει μάθει από τους αρμόδιους του ποδοσφαιρικού τμήματος για το τι συμβαίνει και πως θα πορευθούν άπαντες στη συνέχεια.
Μετά το τέλος της Κυριακάτικης αναμέτρησης στη Βέροια μπήκε στ’ αποδυτήρια και είπε απευθυνόμενος προς όλους: «Δε θέλω σκυμμένα κεφάλια. Συνεχίζουμε …». Δεν είναι εύκολο, η πληγωμένη περηφάνια, η ανεκπλήρωτη προσδοκία ειδικά όταν θυσιάζεις χρόνο και χρήματα φτάνουν μέχρι και στο να εξοργιστεί κάποιος. Ψυχραιμία … Παίρνει χρόνο αλλά βοηθάει καταλυτικά στην εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων. Ο προαναφερθείς Ρώσος παράγοντας, αυτόν το ρόλο πλαισιώνει. Παρατηρεί, ρωτάει και μαθαίνει. Σύντομα θα είναι σε θέση να έχει ολοκληρωμένη άποψη και να προβεί σε κινήσεις που θα δώσουν την ευκαιρία σε πολύ κόσμο να κατανοήσει πολλά πράγματα γύρω από τη λειτουργία της ομάδας. Αλλωστε κάποια από αυτά τα προανήγγειλε κι ο μεγαλομέτοχος, άσχετα αν ήταν επιμελώς «καλυμμένα», στις προγραμματικές του δηλώσεις.
Ολοκληρώνοντας ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ότι ακριβώς θέλει. Να στηρίξει, να αποδοκιμάσει, να εμψυχώσει, να κατακρίνει αλλά κι ο ίδιος κρίνεται. Οχι γι’ αυτό που κάνει αλλά γιατί το κάνει. Ιδιαίτερα όταν πρώτα δεν έχει εξαντλήσει τις δυνατότητες να ρωτήσει, να μάθει και να κατανοήσει. Και δυστυχώς αυτό είναι ένα σημαντικό σφάλμα που κάνουμε κι εμείς. Ποτέ δεν είναι αργά … για όλους μας.
Καλή συνέχεια και καλή δύναμη σε όλους …
