Σε δυο περιπτώσεις ο ΠΑΟΚ δεν μπόρεσε να πάρει αυτό που ήθελε κι αυτό που φαινόταν να κρατά στα χέρια του, με δυο εκ διαμέτρου αντίθετες ποδοσφαιρικές παραστάσεις.
Στην πρώτη περίπτωση, η ομάδα του Χουμπ Στέφενς ήταν … υπερδημιουργική αλλά αποδείχτηκε αναποτελεσματική. Στη δεύτερη, υποτίμησε τον αντίπαλο που παρατάχθηκε έξυπνα, με πολλούς νέους και συνάμα «φρέσκους» ποδοσφαιριστές οι οποίοι ήθελαν και είχαν πολλά περισσότερα από τους αντιπάλους τους ν’ αποδείξουν και το κατάφεραν με αρκετά πειστικό τρόπο. Λίγο πριν την ολοκλήρωση του έτους, που άτυπα σηματοδοτεί και τα μέσα της σεζόν, η ομάδα παρουσιάζεται εγκλωβισμένη στις επιλογές της.
Μέχρι τώρα η τεχνική ηγεσία έμοιαζε να είναι πιο συναινετική, απέφευγε τις αντιπαραθέσεις με επιλογές για τις οποίες η ίδια δεν είχε την απόλυτη ευθύνη αλλά πλέον δε δείχνει πρόθυμη να συνεχίσει ανάλογα βλέποντας πως η εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα εντός αγωνιστικών γραμμών δεν είναι αυτή που επιθυμεί κινδυνεύοντας να επωμιστεί την πλήρη ευθύνη αυτής. Πλέον, είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ πως συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές είτε δεν υπολογίζονται είτε για να χρησιμοποιηθούν θα πρέπει να μην υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές.
Σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκουν οι Χακόμπο, Λόπεθ, Γκαρσία, Κάτσε, Σκόνδρας, Ολίσε, Νέτσιντ και όχι μόνον. Φυσικά κι έχει το δικαίωμα να το πράξει, αν δεν το έχει ο προπονητής ποιος το έχει, αλλά μήπως άργησε σημαντικά να το κάνει; Φυσικά και χρειαζόταν χρόνο για να διαπιστώσει τις πραγματικές δυνατότητες του καθενός, να δώσει ευκαιρίες και να προβεί σε ασφαλείς διαπιστώσεις, όμως μοιάζει δύσκολο γνωρίζοντας τις πάμπολλες αγωνιστικές υποχρεώσεις που είχε η ομάδα από την αρχή της σεζόν ν’ ανταπεξέλθει μ’ ένα σύνολο δεκατριών – δεκατεσσάρων ποδοσφαιριστών.
Συνεπώς είτε θα έπρεπε να ξεκαθαρίσει από τον Αύγουστο πως δεν μπορεί να πορευθεί με αυτούς που διέκρινε πως δεν του κάνουν, είτε να προχωρήσει σε μια πιο διαλλακτική στάση με τη χρησιμοποίηση περισσότερων εξ αυτών αφενός για να μην υπάρχει η κόπωση – αν όχι η υπερκόπωση σε συγκεκριμένες περιπτώσεις – αφετέρου για να μη διαταραχτεί το κλίμα της ομάδας. Επιπλέον, όταν τα δημόσια λεγόμενα έρχονται σε σύγκρουση με τα γεγονότα ο πρώτος που εκτίθεται είναι αυτός που τα λέει με τα όποια άλλοθι για την εύρωστη λειτουργία του τμήματος ή οτιδήποτε παρεμφερές ν’ αποδεικνύονται – εκ των πραγμάτων και των αποτελεσμάτων – άκυρα.
Σε όλες τις ομάδες, το φίλαθλο κοινό είναι απαιτητικό. Στον ΠΑΟΚ ακόμη περισσότερο. Υπάρχει η «δίψα» της διάκρισης, το «θέλω» για το κάτι παραπάνω κι όταν οι υψηλές φιλοδοξίες αποδεικνύονται φρούδες τότε ξεκινούν οι αντιδράσεις. Ισως το μόνο αντίδοτο να είναι τα αποτελέσματα. Αυτά δεν ήρθαν στις δυο τελευταίες αγωνιστικές δοκιμασίες, σε συνάρτηση με την εν γένει εμφάνιση της Πέμπτης, προέκυψε και το θέμα του Πάμπλο Γκαρσία για να ολοκληρωθεί το σκηνικό αναστάτωσης κι αμφισβήτησης.
Μια και ο λόγος για τον Ουρουγουανό, τα δεδομένα είναι πάρα πολύ απλά. Ας θυμηθούμε δυο από τις αποκρίσεις που είχε πει ο ίδιος τον Ιούλιο, στο τέλος της προετοιμασίας μιλώντας προς όλους τους εκπροσώπους των Μ.Μ.Ε. «Είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι πάλι εδώ για εμένα και την οικογένειά μου. Στόχος μου είναι να δουλέψω πολύ και σκληρά για να προχωρήσω. Σεβασμός είναι κάτι που σημαίνει πολλά πράγματα αλλά πιστεύω ότι εγώ σέβομαι τα πάντα και θέλω να με σέβονται. Σίγουρα οι καιροί έχουν αλλάξει. Εγώ είμαι από την παλιά σχολή. Με τα μαύρα παπούτσια, ψηλές τάπες και σε μια εποχή που υπήρχε σεβασμός.
Μπορεί να είναι ο Γκουαρδιόλα προπονητής, αλλά αν δεν με σεβαστεί θα έχει πρόβλημα μαζί μου ή θα έχω εγώ πρόβλημα μαζί του. Εγώ δεν είμαι πιο ψηλά από κανέναν, αλλά δεν είμαι ούτε χειρότερος από κανέναν», είχε τονίσει δίνοντας το στίγμα του ζητάει επιστρέφοντας στην ομάδα για να συμπληρώσει: «Δουλεύω πολύ σκληρά και δουλεύω συνέχεια για να είμαι στην ενδεκάδα. Αλλά είμαι γνώστης πως ήμουν εκτός δράσης για πάρα πολύ καιρό. Αλλά πάνω σε αυτό το θέμα, εδώ είμαι για να είμαι ένα συν στην ομάδα. Είμαι πάρα πολύ ευτυχισμένος που βρίσκομαι εδώ. Δε γνωρίζω αν θα παίξω λίγο, πολύ, ή καθόλου. Αλλά σίγουρα θα είμαι σαν τον Λεωνίδα που κρατούσε το δόρυ στο χέρι και θα περιμένω». Η αναφορά του για την ενδεκάδα έχει να κάνει μ’ έναν ποδοσφαιριστή κορυφαίου επιπέδου που πάντα θέτει υψηλούς στόχους γι’ αυτό και λίγο μετά κάνει αναφορά στην ευκαιρία που περίμενε να του δοθεί αλλά δεν ήρθε ποτέ, γιατί το παν για έναν ποδοσφαιριστή είναι ο ρυθμός κι αυτός δε βρίσκεται στις προπονήσεις ή στη μια συμμετοχή ανά μήνα στο Κύπελλο.
Κανείς δεν περίμενε τη φετινή σεζόν από την πλέον ηγετική φυσιογνωμία της ομάδας των τελευταίων ετών να πάρει την ομάδα στις πλάτες του αγωνιστικά και να είναι αυτός που ήταν όταν πρωτοήρθε στον ΠΑΟΚ, ούτε καν ο ίδιος. Αλλά κανείς δεν περίμενε και την πλήρη περιθωριοποίησή του, αν όχι απαξίωση όπως είχε συμβεί στην εκτός έδρας αναμέτρηση με τη Βέροια όταν έβγαλε ένα ολόκληρο ημίχρονο στην προθέρμανση. Η φετινή του παρουσία θα ήταν περισσότερο συμβολική. Ενας άνθρωπος με χαρακτήρα και νοοτροπία πιο κοντά από κάθε άλλον στους φιλάθλους της ομάδας λόγω ειλικρίνειας, λόγω ευθύτητας και λόγω του ασυμβίβαστου του χαρακτήρα του. Οχι όμως και στο οικονομικό, εκεί που σχεδόν κανείς δεν κάνει πίσω, αυτός ακόμη και στα καλά του υποχώρησε για το γενικότερο καλό συνόλο, όταν ακόμη δεν υπήρχε Ιβάν Σαββίδης κι η οικονομική φερεγγυότητα που τον συνοδεύει. Εκεί αποδεικνύονται πράγματα, στα δύσκολα.
Για όλα όσα πρόσφερε στα χρόνια της παρουσίας του στον ΠΑΟΚ – ορισμένα κατά την ταπεινή μου άποψη ανεκτίμητα – το μόνο που ήθελε ήταν μια ομαλή αποχώρηση, δείχνοντας κόντρα στον ισχυρό χαρακτήρα του συνειδητοποιημένος να την αποδεχτεί υπό οποιαδήποτε μορφή, όχι όμως αυτήν της περιθωριοποίησης. Αλλωστε προειδοποίησε με τη λέξη «σεβασμός». Το αν έκανε ή όχι θαρρώ πως μια, δυο ή εκατόν δυο προπονήσεις δεν είναι ικανές να το αποδείξουν αφού κι άλλοι που αποδεικνύουν την ποιότητά τους εκεί, δεν την επιβεβαιώνουν σε συνθήκες αγώνες. Τί καλύτερο από τη μερική χρησιμοποίησή του σε έναν, δυο ή πέντε αγώνες για λίγα λεπτά με διττό σκοπό. Αφενός να δουν όλοι τί μπορεί να κάνει ή τι δεν μπορεί να κάνει, αφετέρου την ξεκούραση αυτών που κινδυνεύουν να παίξουν σε μισή σεζόν όλο αυτό που υποτίθεται θα έπαιζαν σε μια ολόκληρη.
Εδώ που φτάσαμε επιστροφή μοιάζει δύσκολο να υπάρξει. Και το αν η φετινή κατάληξη μοιάζει με την περυσινή επιτρέψτε μου να πω πως είναι δυο εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις με λεπτομέρειες που όταν οριστικοποιηθούν οι εξελίξεις θα υπενθυμίσουμε. Η νωθρότητα που έβγαλε η ομάδα την περασμένη Πέμπτη, η έλλειψη πάθους, μ’ απειροελάχιστες εξαιρέσεις, συμπεριλαμβανομένου του αξιόλογου πρωτάρη Πόζογλου, «ανάγκασε» τον κόσμο στο τελευταίο δεκάλεπτο της αναμέτρησης να τον μνημονεύσει και να στείλει επανειλημμένα το μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση για το τι θέλει να βλέπει, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Ο σεβασμός, η εκτίμηση κι η έλλειψη αχαριστίας δε συνιστά προσωπολατρεία για όποιους βιαστούν να προβούν σε αβίαστες κρίσεις.
Η ΠΑΕ εξελίσσεται, αναπτύσσεται και περνά σε άλλο επίπεδο, ευρωπαϊκό με ποικίλες δράσεις και πολυεπίπεδη προσφορά σε κοινωνικές δράσεις. Ωστόσο η εικόνα της αυτή είναι δυσανάλογη της ομάδας που μοιάζει στάσιμη, παρότι είναι μέσα στους στόχους της. Ναι είναι νέα ομάδα, δεύτερη στο πρωτάθλημα, εντός Κυπέλλου και στους «32» του Europa League όπου προκρίθηκε αήττητη. Αλλά στα δύσκολα δεν έχει δείξει χαρακτήρα, δε φημίζεται για τη σταθερότητά της και πλέον ξεκίνησαν κι οι τραυματισμοί. Αν κάποιος λογίζει τη μεταγραφική ενίσχυση ως πανάκεια θα πρέπει να συνυπολογίσει και το ρίσκο μιας απόκτησης, την περίοδο προσαρμογής κι οτιδήποτε άλλο μπορεί να προκύψει. Συνεπώς η ανάγκη των υπαρχόντων λύσεων δεν έχει στερέψει. Μέσα Δεκέμβρη κι η ομάδα προσπαθεί να πείσει και να πεισθεί για τις δυνατότητές της. Εχει τα καλά της αλλά έχει και τα κακά της.
Κανείς δεν αμφισβητεί την ποιότητα ή τις ικανότητες της τεχνικής ηγεσίας, την οποία άπαντες περιβάλλουν μ’ εκτίμηση και σεβασμό από την πρώτη ημέρα της ενασχόλησής της με την ομάδα. Το ζητούμενο όμως είναι ο ορισμός μιας ξεκάθαρης αγωνιστικής γραμμής, μιας αντίστοιχης φιλοσοφίας πάνω στην οποία θ’ αρχίσουν να προσαρμόζονται άπαντες, εκτός κι αν αυτό είναι ήδη σ’ εξέλιξη και τ’ αποτελέσματά του αργούν να φανούν. Γι’ αυτό κι ως δείγμα γραφής εισπράττονται κι ερμηνεύονται οι εμφανίσεις, αγώνα με αγώνα, όπως λένε κι οι πρωταγωνιστές ότι αντιμετωπίζουν κάθε αναμέτρηση. Οι θέσεις της κάθε πλευράς προτού προβληθούν θα πρέπει να «ζυγίζονται» καλά και να μην αυτοαναιρούνται από νέες. Γιατί αν το θέμα του Γκαρσία έδωσε την αφορμή να γίνει γνωστό πως η διοίκηση δεν παρεμβαίνει στις επιλογές του προπονητή, στο θέμα του Κάτσε πως παρενέβη όπως ομολόγησε ο Ολλανδός τεχνικός; Είναι οι επιλογές σύγκρουσης που λέγαμε και στην εισαγωγή επιβεβαιώνοντας πως όσο πλησιάζουν οι κρίσεις, ο καθένας δε θέλει να βαρύνεται με περίσσιες ευθύνες.
Ακολουθούν τρεις αγώνες, σήμερα με την Καλλονή στη Νέα Σμύρνη, την Τετάρτη με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι και σε μια εβδομάδα στην Τούμπα με τον Λεβαδειακό. Τρία αγωνιστικά τεστ που θα δείξουν πολλά και θα δρομολογήσουν εξελίξεις που δε θ’ αγγίξουν μόνον ποδοσφαιριστές αλλά ούτε και την τεχνική ηγεσία. Κι αυτό γιατί όταν ένα μοντέλο λειτουργίας αποδεικνύεται αναποτελεσματικό κι ανεπίδεκτο μαθήσεως, ο έχων το γενικό πρόσταγμα, που μπορεί ν’ αργεί ν’ αντιληφθεί το τι συμβαίνει λόγω επαγγελματικού φόρτου αλλά κάποια στιγμή μαθαίνει πληρώνοντάς το ακριβά, εξετάζει ενδεχόμενα που μέχρι πριν από λίγο καιρό έμοιαζαν απίθανα.
Κάτι σχετικά είχε πει κι ο Πάμπλο Γκαρσία, στην ίδια συνέντευξη που είχε δώσει στην προετοιμασία ερωτηθείς για τον κ. Σαββίδη: «Πιστεύω ότι κάνει σημαντικά πράγματα ο ιδιοκτήτης. Δεν είναι εύκολο να βρεις ανθρώπους να επενδύσουν τα λεφτά τους στο ποδόσφαιρο όπως το κάνει ο Σαββίδης αυτήν την εποχή. Το σημαντικό είναι να βρίσκεται κοντά στην ομάδα, όχι μόνο για τον κόσμο αλλά και για το σήμα του ΠΑΟΚ. Ο χρόνος πιστεύω ότι θα μιλήσει», είχε αναφέρει χαρακτηριστικά. Η υπογράμμιση πάει στο «κοντά στην ομάδα». Καλή συνέχεια και καλή δύναμη σε όλους …
