H φάση των ομίλων του Champions League ολοκληρώθηκε και η Μπορουσια Ντόρτμουντ, προκρίθηκε όχι μόνο ως πρώτη, αλλά και με ρεκόρ τερμάτων στην ιστορία της διοργάνωσης. Η ομάδα του Τόμας Τούχελ πήρε ισοπαλία 2-2 στο «Σαδιάγο Μπερναμπέου» από τη Ρεάλ Μαδρίτης, την οποία άφησε στη δεύτερη θέση του ομίλου. Αγωνιστικά, βλέποντας τον αγώνα με τη «Βασίλισσα», για μία ακόμα φορά, εντόπισα αμυντικά κενά.
Η αλήθεια είναι πως γερμανική ομάδα εμφανίστηκε στο γήπεδο μετά το 55ο λεπτό της αναμέτρησης και το 2-0 του Μπενζεμά (53’). Μέχρι εκείνο το σημείο λίγα πράγματα. Ειδικά στη φάση του δεύτερου γκολ που δέχεται η Μπορουσια η άμυνα ήταν απούσα, τα μαρκαρίσματα είχαν χαθεί, όπως και η ισορροπία.
Μόνο με τον Σωκράτη, που είναι ένας πραγματικός ηγέτης, δεν μπορεί να λειτουργήσει σε σωστές βάσεις. Ο Μπαρτρά είναι καλός παίκτης, αλλά (για μένα) δεν έχει προσφέρει τα αναμενόμενα. Με έναν άλλο, πιο αξιόπιστο και ποιοτικό κεντρικό αμυντικό δίπλα του ο Παπασταθόπουλος θα έκανε λιγότερη δουλειά και θα υπήρχε μεγαλύτερη προσήλωση στο έργο του.
Τώρα, με όλα αυτά τα κενά που δημιουργούνται στον άξονα, αλλά και στις πτέρυγες ο διεθνής αμυντικός υποχρεώνεται να τρέχει σαν… τρελός για να καλύψει τις τρύπες. Κάποια στιγμή είναι φυσιολογικό να μην τις προλάβει όλες.
Κάτι ακόμα που παρατήρησα με την είσοδο του Ρόις. Η ομάδα έγινε πιο γρήγορη στην επιθετική της ανάπτυξη, με τον Ντεμπελέ ουσιαστικά να τίθεται εκτός παιχνιδιού. Πρέπει και αυτός να μπει σιγά σιγά στο κλίμα της ομάδας και στο ομαδικό πνεύμα.
Ομπαμεγιάνγκ και Ρόις βρίσκονται με κλειστά μάτια. Αυτοί όμως είναι καιρό μαζί, οπότε ο ένας γνωρίζει το παιχνίδι του άλλου. Το ίδιο θα συμβεί και με τον Ντεμπελέ.
Ραντεβού λοιπόν στην φάση των 16 του Champions League, εκεί όπου τα ψέματα τελειώνουν. Κάθε γκολ μετράει (εις διπλούν), οπότε η αμυντική σοβαρότητα και σταθερότητα είναι επιτακτική.
