Ο εφιάλτης των πρώτων 20λεπτών στην Ούμπερ Αρένα έμοιαζε περίπου απίστευτος,. Όχι γιατί η μπασκετική πολεμική μηχανή της Ρεάλ δεν έχει κάνει ανάλογα εικοσάλεπτα φέτος. Αλλά γιατί ήταν ασυνήθιστο για τον Ολυμπιακό να εμφανίζεται σε αγώνα τέτοιας σημασίας ληθαργικός, σχεδόν παθητικός, λες και δεν πίστευε ότι μπορούσε να σταθεί απέναντι στη Ρεάλ. Οι Μαδριλένοι ζεστάθηκαν με τρία σερί εύστοχα τρίποντα του Χεζόνια και για είκοσι λεπτά σφυροκοπούσαν σε άμυνα και επίθεση ένα αντίπαλο που έμοιαζε με πυγμάχο που ανέβηκε στο ρινγκ απλά για να δεχτεί το τελευταίο κτύπημα και να αποχωρήσει ηττημένος με ένα εύκολο νοκ άουτ. Ακόμη και αν κάποιος ζητούσε από τους παίκτες του Ολυμπιακού να κάνουν ΜΟΝΟ τα….ανάποδα πράγματα απέναντι στη Ρεάλ είναι βέβαιο ότι θα έκαναν κάτι καλύτερο…
Κάποιος μπορεί να πει ή να γράψει αβίαστα ότι ο αγώνας χάθηκε από το πρώτο μέρος. Η Ρεάλ δεν είναι ομάδα που αφήνει ευκαιρίες να πάνε χαμένες. Εξαργύρωσε τα 9/12 τρίποντα με μια διαφορά μαμούθ που κάποια στιγμή έφτασε και στο +24.Οσοι την έχουν παρακολουυθήσει φέτος ξέρουν επίσης κάτι ακόμη: Ότι είναι μια ομάδα λερναία ύδρα αλλά σπάνια μπορεί να αντέξει ένα ματς αμυντικών επαφών και σκληρού στιλ για 40 λεπτά! Δεν αρέσουν ούτε στις….πριμαντόνες της ούτε στους τρεις βετεράνους τέτοια ματς. Δώστους όμως ένα πρώτο ημίχρονο σαν αυτό του ημιτελικού και θα δείξουν τι μπάσκετ μπορούν να παίξουν.
Ο Ολυμπιακός του δευτέρουημιχρόνου είχε διαφορετική προσέγγιση. Αρχισε να παίζει με επαφές, να πιέζει και με το…..σταγονόμετρο να μειώνει. Οι 24 πόντοι έγιναν 8 και κάπου εκεί φάνηκε ότι μπορούσε να ενορχηστρωθεί η τελική αντεπίθεση για μια ανατροπή επικών διαστάσεων.Μόνο που οι 5-6 παίκτες που χρησιμοποίησε ο Μπαρτζώκας είχαν ήδη ξοδέψει ότι απόθεμα ενέργειας είχαν και στο τέλος το μυαλό δεν ακολουθούσε τα πόδια τους! Εγιναν τα τελευταία καθοριστικά λάθη που τιμώρησε σχεδόν με ανακούφιση η Ρεάλ για να πάρει την πρόκριση. Το τελικό συμπέρασμα είναι από απλό έως…απλοικό. Ο Ολυμπιακός δεν πήγε ποτέ τη Ρεάλ στα όρια της, δεν την πίεσε για 40 λεπτά και δεν χάλασε εκτός από το παιχνίδι και το μυαλό των παικτών της. Όταν το έκανε δεν είχε πια άμμο στη δικήτου κλεψύδρα. Και φεύγοντας από το Βερολίνο οι παίκτες τουσίγουρα θα σκέφτονται ότι αδίκησαν τους εαυτούς τους και την προσπάθεια μιας ολόκληρης (και πολύ δύσκολης) χρονιάς.
