Το ματς με τη Φενερμπαχτσέ στην Κωνσταντινούπολη είναι η πιο δυνατή κοινή σύγχρονη εμπειρία των φίλων του Ολυμπιακού!

Το ποδόσφαιρο είναι στιγμές! Στιγμές που αξιολογούνται βάσει της βαρύτητας και της σημασίας και κατατάσσονται στο θυμικό όσων αγαπούν και ακολουθούν το άθλημα. ΓΙα όσους αγαπούν τον Ολυμπιακό, η πρόκριση επί της Φενέρ παίρνει το χρίσμα να σταθεί δίπλα στις βραδιές στο Μονακό, στο Τορίνο, τη Βρέμη, το Λονδίνο! Όσα ζήσαμε χθες στο “Σουκρού Σαράτσογλου” μπαίνουν απευθείας στο ντουλάπι με τις πολύτιμες εμπειρίες – φυλακτά. Ο Ολυμπιακός κοίταξε στα μάτια τη σημαντική αντίπαλο του, αδιαφόρησε για την αφόρητη πίεση που προκάλεσαν οι φίλοι της Φενέρ απ’ την εξέδρα και για ορισμένα διαστήματα και οι παίκτες της μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Γράφαμε πως ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ μετέδιδε τις προηγούμενες ημέρες θετική ενέργεια, σαν κάτι να θέλει να μας πει. Ναι, ο Μεντιλίμπαρ ήξερε πως ο Ολυμπιακός θα είναι ανταγωνιστικός, πως δεν θα αφεθεί στις ορέξεις της Φενέρ, πως ναι μεν θα περάσει δύσκολα, αλλά στο τέλος -αν αντέξει- εκείνος θα κάνει “παιχνίδι”. Αυτό ακριβώς ήταν το σενάριο του ματς. Ο Ολυμπιακός μπήκε στο παιχνίδι με επιθετικό προσανατολισμό, δινοπάθησε μέχρι να βρει βηματισμό, ωστόσο αυτή τη φορά η αμεσότητα του Μεντιλίμπαρ, έδωσε στους “ερυθρόλευκους” τη μισή πρόκριση. Ο Γιόβετιτς δεν είχε ρόλο στον χθεσινό ρυθμό. Ο Ιμπόρα στάθηκε μπροστά απ’΄τους στόπερ ως ένας συνδετικός κρίκος των γραμμών και με εφόδιο την εμπειρία του και την ευχέρεια στην κατοχή και την προστασία της μπάλας, απελευθέρωσε Τσικίνιο και Έσε. Αυτό το ντόμινο λειτούργησε ευεργετικά στη μεσοεπιθετική λειτουργία του Ολυμπιακού. Δεν είναι τυχαίο πως είδαμε έναν άλλο Φορτούνη στο δεύτερο μέρος, καθώς ήταν απελευθερωμένος απ’ τα πολλά τρεξίματα. Είναι κρίμα σ’ ένα τέτοιο ματς, μια μονάδα όπως ο “Φόρτου” να χαλάει τις ανάσες και το μυαλό του. Παράλληλα η έγκαιρη διάγνωση από πλευράς Μεντιλίμπαρ πως ο Ποντένσε δεν “τραβάει”, τον έστρεψε προς τη λύση του Μασούρα, ο οποίος έδωσε πολλή ενέργεια, κάτι απαραίτητο σε μια δοκιμασία στην οποία ο Ολυμπιακός απαγορευόταν να χάνει μέτρα και χώρους.

Αυτά είναι τα πεζά αγωνιστικά και μπορεί να επιδέχονται άλλης ανάγνωσης, διαφορετικής, πιο ενδελεχούς κλπ. Πάμε όμως να συναντήσουμε το συναίσθημα που έβγαλε η χθεσινή βραδιά! Γνωρίζω τον Κωνσταντή Τζολάκη από το 2019, όταν ακόμα πήγαινε σχολείο και παράλληλά ζούσε το όνειρο της συμμετοχής στην πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού. Ένα παιδί που έγινε άντρας στα σπλάχνα του Ολυμπιακού και που η κάθε χρονιά στο Αθλητικό Κέντρο του Ρέντη μέτρησε για πέντε στο πνευματικό του ρολόι. Ωρίμασε γρήγορα, άρπαξε την ευκαιρία σε μια χρονιά που ήταν εξαφανισμένος και χθες στο “Σουκρού Σαράτσογλου” έκανε πλάκα στους εκτελεστές της Φενέρ. Ο Τζολάκης ήταν τόσο καλά διαβασμένος που θα μπορούσε να αποκρούσει όλα τα πέναλτι των Τούρκων. Η αντίδραση του μετά τις επεμβάσεις ήταν απόλυτα cool. “Δεν έγινε κάτι, προχωράμε”! Όλα βάσει σχεδίου και προετοιμασίας, γι’ αυτό και απέφυγε τους παρορμητισμούς που πιθανότατα σε μια τέτοια έδρα θα γυρνούσαν μπούμερανγκ. Στην εξέδρα βρισκόταν ο πατέρας του για τον οποίο αγωνιούσε την προηγούμενη μέρα, ώστε να εξασφαλίσει την πλέον ασφαλή και άνετη θέση για να παρακολουθήσει τον αγώνα. Ο μπαμπάς Τζολάκης είναι ο πιο χαρούμενος γονιός στην Ελλάδα από χθες το βράδυ. Όχι μόνο για τις αθλητικές ικανότητες του Κωνσταντή, αλλά γιατί μέσα απ΄αυτές βγήκε στο ευρύ κοινό, ο σπουδαίος και δουλεμένος χαρακτήρας του!

Όσο για τις δηλώσεις Μασούρα μετά το φινάλε του ματς, πόσα να ζήσει ο “έρμος” φίλος του Ολυμπιακού; Πόσες απανωτές συγκινήσεις; Πόσα “κιλά” αγάπης για τον σύλλογο πρέπει να κουβαλάς, για να μιλήσεις με αυτόν τον τρόπο, σε μια στιγμή απόλυτης χαράς για σένα; Πόσο βιωματική σχέση έχει ο Μασούρας με τον Ολυμπιακό, που τη στιγμή την οποία τα φώτα βρίσκονται πάνω στην ομάδα του Μεντιλίμπαρ του 2024, δεν ξέχασε τις βραδιές πίκρας με Γιουβέντους, Λα Κορούνια, Λίβερπουλ, Μέταλιστ και Γουλβς. Αυτοί είναι ο Ολυμπιακός! Ο Τζολακης και ο Μασούρας, ο Φορτούνης, ο Ντόη, ο Ρέτσος, ο Αλεξανδρόπουλος και ο Πασχαλάκης. Αυτοί ξέρουν τι σημαίνει Ελευθερόπουλος, Ζιοβάνι, Τζέραρντ, Ερνέστο και Πέδρο (και άλλοι τόσοι). Όσοι ξένοι τους πλαισιώνουν, μαθαίνουν δίπλα τους. Την επόμενη φορά που η εξέδρα θα είναι υπερβολικά αυστηρή με τα δικά της παιδιά, ας το σκεφτεί ξανά μία και δύο φορές!