Ο Μπερνάρ ήταν και χθες πραγματικός ηγέτης και οδήγησε του πράσινους σε μια σημαντική νίκη, σε ένα ματς που όπως αποδείχθηκε, κάθε άλλο παρά εύκολο ήταν.

Ο Βραζιλιάνος βιρτουόζος, έκανε τα πάντα στο χορτάρι και η εξέδρα πήρε φωτιά φωνάζοντας ρυθμικά το όνομα του την ώρα που αντικαταστάθηκε. Τα συναισθήματα ανάμικτα στον κόσμο.

Χαρά από τη μία για την προσφορά του στην ομάδα, θλίψη από την άλλη με τη σκέψη ότι αυτός ο “παικταράς” θα γυρίσει το καλοκαίρι στην πατρίδα του. Δε γνωρίζω αν έστω και την ύστατη στιγμή γίνει μια κίνηση από τη διοίκηση, ένα θαύμα για να παραμείνει στην ομάδα. Μακάρι να είναι εφικτό, γιατί ποδοσφαιριστή με τα στοιχεία του Βραζιλιάνου ο Παναθηναϊκός δύσκολα θα ξαναβρεί.

Δεν μπορεί να γίνει σύγκριση του περσινού Μπερνάρ με τον φετινό. Είναι αυτό που συχνά λέμε συχνά στις συζητήσεις μας, “ημέρα με νύχτα” και μάλλον αυτό πρέπει να γίνει μάθημα για όλους, καθώς έχει συμβεί και στο παρελθόν παίκτες από τη Λατινική Αμερική να χρειάζονται επιπλέον χρόνο προσαρμογής.

Ο Χουάν Χοσέ Μπορέλι, στο παρελθόν έκανε δυο χρόνια για να βρει τον καλό του εαυτό, το ίδιο και ο Έκι Γκονζάλες, δυο ποδοσφαιριστές που πρόσφεραν πολλά στην ομάδα του Τριφυλλιού.

Η περίπτωση Μπερνάρ μας οδηγεί στο συμπέρασμα του θα πρέπει να γίνουμε στο μέλλον πιο υπομονετικοί σε ανάλογες περιπτώσεις και να μη βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα.

Για το χθεσινό παιχνίδι με τη Λαμία δεν έχουμε να πούμε και πάρα πολλά. Ο Παναθηναϊκός είχε ένα μέτριο πρώτο ημίχρονο και ένα εξαιρετικό δεύτερο, κόντρα σε μια ομάδα η οποία παραδοσιακά τον δυσκολεύει. Το ευχάριστο είναι ότι οι παίκτες που διακρίνονται το τελευταίο διάστημα εξακολουθούν να διατηρούν τη φόρμα τους και να βοηθούν ουσιαστικά την ομάδα.

Ο Ακαϊντίν για παράδειγμα, ο οποίος μόλις προσαρμόστηκε και πήρε χρόνο συμμετοχής από τον Τερίμ, έδειξε ότι είναι αμυντικός με τεράστιες δυνατότητες. Ο Τούρκος στόπερ και χθες ήταν ανίκητος σε όλες τις μονομαχίες και δικαιολογημένα εισέπραξε το χειροκρότημα από την εξέδρα. Το καλό είναι ότι έδεσε με τον Γεντβάϊ, με τον οποίο έχουν δημιουργήσει ένα εξαιρετικό δίδυμο στην άμυνα.

Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για τον Αράο που σε κάθε ματς το τελευταίο διάστημα είναι “μια ομάδα μόνος του”. Σε γενικές γραμμές ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε καλό δρόμο και το ζητούμενο είναι να συνεχίσει να βαδίζει στο δρόμο των επιτυχιών, προκειμένου να κατακτήσει τον τίτλο και να δώσει χαρά στον κόσμο του ύστερα από πολλά χρόνια.