Μια κακή βραδιά, στην οποία ο ΠΑΟΚ αιφνιδιάστηκε και «πρόδοθηκε» μέσα από τα δικά του λάθη τον έφερε αντιμέτωπο με συνθήκες που θυμίζουν το βράδυ μετά τον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου στην Τούμπα και λίγες ημέρες μετά από τη «βαριά» – εντός έδρας – ήττα από τον Ολυμποακό.
Δύο δύσκολα βράδια, όπως ήταν κι οι μέρες που ακολούθησαν, μέχρι να επιστρέψει στο μονοπάτι – αρχικά – των πειστικών εμφανίσεων (σ.σ. το έκανε στον δεύτερο ημιτελικό ασχέτως του αποκλεισμού) και των επιτυχιών, βρίσκοντας την πρώτη του νίκη στο Αγρίνο πρώτα για ν’ ακολουθήσυν αυτές στις Σέρρες και στη Λαμία.
Παρά τα άκρως θετικώ αποτελέσματα στις δύο πρώτες από τις συνολικά τρεις εκτός έδρας αναμετρήσεις για το Πρωτάθλημα, οι εμφανίσεις που τη συνόδευσαν δεν ήταν θετικές, ίσως αποδεικνύοντας μ’ αυτόν τον τρόπο πως όλα όσα είχαν προηγηθεί το προηγούμενο διάστημα με τα διαδοχικά ντέρμπι και τις απώλειες βαθμών και στόχου δεν είχαν υποχωρήσει πλήρως από το μυαλό των μελών της ομάδας.
Για να έρθει η εμφάνιση στη Λαμία, λειτουργώντας και ως η τελευταία αγωνιστική πρόβα επίσημου χαρακτήρα για το χθεσινό παιχνίδι, αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις και δείχνοντας πως θα ήταν έτοιμος για τον 1ο αγώνα της φάσης των «16» στο UECL.
Λάθος καθώς όπως αποδείχθηκε δεν ήταν. Σε μία αναμέτρηση λεπτών ισορροπιών ανάμεσα σε δύο ομάδες που έμοιαζαν – λίγο ή πολύ – ισοδύναμες, οι λεπτομέρειες έμελλε να κάνουν τη διαφορά κι ήταν όλες υπέρ τωυ αντιπάλου.
Το σύνολο του Σεργκέι Γιακίροβιτς αποφάσισε να δώσει την μπάλα στον «Δικέφαλο» και να τον περιμένει, όντας αποφασισμένο να τον «χυπήσει» – όπως είχε κάνει κι ο Ολυμπιακός – με το πιο δυνατό του «όπλο», τη γρήγορη μετάβαση. Για να το πετύχει αυτό, πίεεσε πολύ στον άξοννα, είχε ως ηγετική φυσγνωμία τον Μίσιτς που «διαβαζε» κάθε φάση μοναδικά καλύπτοντας το στοιχείο της ταχύτητας κι είχε έναν επιθετικό που στις δύο ευκαιρίες που του δόθηκαν δε λάθεψε, βάζντας φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στο ματς και στη νίκη της ομάδας του.
Ο ΠΑΟΚ από την άλλη, αιφνιδιάστηκε από τον τρόπο δαχείρισης του αγώνα από τον αντίπαλό του, άργησε να διαπιστώσει αν αυτό οφιλόταν στη δική του πίεση ηή σε συνειδητή επιλογή των Κροατών, έδειξε να μην ξέρει πώς να το διαχειριστεί από τη στιγμή που η κύρια λύση του, το να συγκλίνει ο Κωνσταντέλιας αριστερά, να ψάχνει συνεργασίας είτε με τον Τάισον, είτε με τον Μπάμπα δεν του βγήκε, έβγαλε ατολμία, έλλειψη δημιουργικότητας.
Και σα να μην έφτανε αυτό, ένα αδικαιολόγητο λάθος του Όττε στ ο 37’ έδωσε τη δνατότητα στον αντίπαλο να βγει τετ α τετ με τον Κοτάρσκι και ν’ ανοίξει το σκορ. Με τον Ράζβαν Λουτσέσκου να προσπαθεί ν’ αλλάξει πράγματα σε μια προσπάθει να «ξεκλειδώσει» την ομάδα του, με τη συμπλήρωση μιας ώρας αγώνα, απέσυρε τον Τόμας τοποθετώντας τον Ντεσπόντοφ – για πρώτη φορά – στην κορυφή της επίθεσης. Στο 69’ αντικατέστησε τους Οζντόεφ – Κωνσταντέλια με τους Σβαμπ – Μουργκ αντίστοιχα και δύο λεπτά μετά από μια χαμένη μονομαχία στο χώρο της μεσαίας γραμμής δέχεται αντεπίθεση με δύο πάσες και το δεύτερο γκολ.
Το… πείραμα «Ντεσπόντοφ» ολοκληρώθηκε στο 83’ με την είσοδο του Τζίμα αντί του Ζίβκοβιτς με τον αγώνα να ολοκληρώνεται με δύο χαμένες ευκαιρίες του Μοοργκ. Η σεμνή τελετή έλαβε τέλος με τους γηπεδούχους να πανηγυρίζουν έξαλλα την ίδια στιγμή που στην αντίπερα όχθη επικρατούσε πικρία, απογοήτευση και προβλημαισμός.
Προβληματισμός – φυσικά – για την εμφάνιση, το αποτέλεσμα, την επήρρεια αυτών και τη συνέχεια, πρώτα την Κυριακή, στην πρεμιέρα των Play Off κόντρα στον Άρη και χωρίς κόσμο λόγω της – απίστευτης – υπόθεσης με την ποινή της μίας αγωνιστικής.
Απαιτείται αντίδραση, άμεση και πειστική. Ο αγώνας της Κυριακής έχει διττό χαρακτήρα καθώς είναι η πρεμιέρα των Play Off η οποία και βρίσκει τον ΠΑΟΚ να ξεκινάει τη διεκδίκηση του βασικού του στόχου με τις καλύτερς των προϋποθέσεων όντας πρώτος στη βαθμλογία και συνάμα αποτελεί το αγωνιστικό «σκαλοπάτι» για τη δεύτερη αναμέτρηση κόντρα στη Ντινάμο Ζάγκρεμπ.
Σαφώς και θα υπάρχει κόπωση, άλλος ένας ικανότατος αντίπαλος που γνωρίζει πολύ καλά το αγωνιστικό στιλ της ομάδας και πώς να το αντιμετωπίσει, συν κι άλλες αντιξοότητες τις οποίες όμως η ομάδα είναι υποχρεωμένη να συνέλθει, να συγκεντρωθεί, να μάθει από τα λάθη της, ν’ ανασυνταχθεί και – μάλιστα – μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα για να μην κινδυνεύσει να βρεθεί σε δυσχερέστερη θέση απ’ ό,τι βρίσκεται σήμερα.
Ναι, σαφώς κι οι δύο αγώνες που ακολουθούν έχουν υψηλό βαθμό δυσκολίας. Όταν όμως οι στόχοι είναι – επίσης – υψηλοί οφείλεις να ξεπεράσεις τις όποιες δυσκολίες, να βρεις τον τρόπο, τη δύναμη, τις αντοχές, την ενέργεια, το πάθος, τους τρόπους για να τις ξεπεράσεις.Ειδικά όταν έχει (απο)δείξει ό,τι μπορεί. Καλή συνέχεια, καλή δύναμη….
