Έπρεπε να ξημερώσει 21 Φεβρουαρίου, να χάσει ποδοσφαιριστή από το 2’ λεπτό του 2ου ημιτελικού με τραυματισμό, να χάσει με σοβαρό τραυματισμό άλλον έναν ώστε να μείνει με δέκα ποδοσφαιριστές για – περίπου – έξι λεπτά, να δεχθεί γκολ στην τελευταία φάση της αναμέτρησης, ν’ αστοχήσουν τρεις ποδοσφαιριστές του σε πέναλτι που έδινε την πρόκριση στον τελικό κι άλλο ένα που θα έδινε παράταση στην αγωνία, ώστε να μείνει ο ΠΑΟΚ εκτός ενός εκ των τριών στόχων της φετινής σεζόν.
Τί κι αν όλος αυτός ο συνδυασμός γεγονότων φλερτάρει με τα όρια του… παραφυσικού, αν δεν τα ξεπερνάει κιόλας; Παρά το όποιο σοκ, δύσκολα θα βρεις φίλο της ομάδας, με γνώση βιωματική ή έστω μαθησιακή του παρελθόντος, που θα δηλώσει αιφνιδιασμένος, καθώς ανάλογες – στα όρια του παραφυσικού – εμπειρίες έχουν υπάρξει και στο παρελθόν, τόσο στο ποδόσφαιρο όσο και στο μπάσκετ. Η ουσία όμως είναι το παρόν…
Μετά από μια δύσκολη εβδομάδα με όλα όσα είχαν προηγηθεί στα ντέρμπι με ΑΕΚ, Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, ο «Δικέφαλος» ταξίδεψε στη Λεωφόρο για τον 2ο ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας betsson αποζητώντας τον καλό του εαυτό, με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που τον συνόδευαν μέχρι και πρότινος. Κι αν λίγοι του έδιναν ελπίδες για να το καταφέρει, στηριζόμενοι σε όσα είχε παρουσιάσει στα τρία ματς που προηγήθηκαν, φρόντισε να τους διαψεύσει πανηγυρικά.
Με μία κραταιή εμφάνιση σ’ ένα κατάμεστο γήπεδο, αρχικά ισοφάρισε το σκορ του πρώτου αγώνα με τον Όττο να σερβίρει και τον Ζίβκοβιτς να εκτελεί, καθήλωσε τον αντίπαλό του μην επιτρέποντας να του κάνει ευκαιρία, ενώ έχασε και σημαντικές ευκαιρίες για να «καθαρίσει» την υπόθεση πρόκριση από την κανονική διάρκεια του αγώνα είτε με τον Σβαμπ (δις), τον Κωνσταντέλια, τον Μεϊτέ και τον Οζντόεφ.
Ακόμη κι έτσι όμως πήγε στη διαδικασία της παράτασης, όπου στο πλέον κατάλληλο σημείο βρήκε και το δεύτερο γκολ που έψαχνε με τον Κεντζιόρα στην τελευταία φάση του πρώτου μέρους της παράτασης. Με σκορ πρόκρισης μπήκε στο δεύτερο αυτής, έχασε μέτρα στο γήπεδο, δέχθηκε πίεση για να έρθει εκείνη η τρομακτική στιγμή με τον τραυματισμό του Μπάμπα, που – δόξα Τω Θεώ – είναι καλά, αφήνοντας την ομάδα με δέκα ποδοσφαιριστές και πληγώνοντας την ψυχολογία της ομάδας σε μια πολύ κρίσιμη, χρονική στιγμή.
Δεν υπάρχουν λόγια αρκετά να ειπωθούν για την αντίδραση του Γερεμέγεφ στη συγκεκριμένη στιγμή, καθώς αντιλαμβάνεται άμεσα τη σοβαρότητα της κατάστασης και τραβάει από το μπουφάν τον γιατρό του Παναθηναϊκού για ν’ αφήσει τον Βαγιαννίδη και να πάει στον Μπάμπα.
Με τον Οζντόεφ να πηγαίνει να καλύψει το κενό του Γκανέζου, η πίεση αυξήθηκε και ο Κουλιεράκης αποσόβησε βέβαιη παραβίαση της εστίας του Κοτάρσκι σε κεφαλιά του Μαντσίνι. Ακόμη κι έτσι όμως, στην τελευταία φάση του αγώνα, σε γέμισμα του Μπακασέτα, ο Γερεμέγεφ πήρε την πρώτη κεφαλιά ο προωθημένος στα τελευταία λεπτά Αράο σήκωσε την μπάλα για τον Λημνιό, που με πλασέ μείωσε σε 1-2, ισοφαρίζοντας το συνολικό σκορ σε 2-2, στην τελευταία φάση του αγώνα για να στείλει την αναμέτρηση στη διαδικασία των πέναλτι.
Ακόμη κι εκεί, με την απόκρουση του Κοτάρσκι στο 1ο πέναλτι του Παναθηναϊκού, μ’ εκτελεστή τον Σπόραρ, σε συνάρτηση με την εύστοχη εκτέλεση των τεσσάρων συμπαικτών του που ακολούθησαν, Κουλιεράκης, Μουργκ, Κεντζιόρα, Μεϊτέ, δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις πρόκρισης. Ωστόσο, τ’ άστοχα πέναλτι – κατά σειρά – των Ντεσπόντοφ, Οζντόεφ, Όττο του τη στέρησαν. Ακολούθησε το εύστοχο πέναλτι του Σχένκενφελντ και το άστοχο του Σαμάτα για να λάβει τέλος η σεμνή τελετή…
Ακολούθησαν στιγμές πικρίας, απογοήτευσης, εκνευρισμού, οργής, προσπάθειας να βρεθεί ο… «υπεύθυνος», για το τί έφταιξε, ένα… κοκτέιλ εκρηκτικών συναισθημάτων που σε οδηγεί στα άκρα μεν αλλά δίχως τίποτα ουσιαστικά ν’ αλλάζει. Ο διαιτητής, ο προπονητής, ο ποδοσφαιριστής, ο αντίπαλος και πάει λέγοντας…
Η ζωή, ο χρόνος δε σταματάει για κανέναν και για τίποτα. Ό,τι κι αν βιώνει κάποιος, όσο δύσκολο κι αν είναι, η ζωή συνεχίζεται. Την ίδια στιγμή για πολλούς άλλους είναι μία από τις καλύτερες στιγμές της ζωής τους με τους ρόλους να αντιστρέφονται διαρκώς, σε μια αλυσίδα εναλλαγών γεγονότων και συναισθημάτων που διαρκώς εναλλάσσει πρωταγωνιστές. Φιλοσοφία; Όχι, πραγματικότητα…
Ο ΠΑΟΚ είναι υποχρεωμένος να κρατήσει την απτή απόδειξη που παρέθεσε το βράδυ της Πέμπτης για το τί είναι ικανός να κάνει πλέον σε Πρωτάθλημα και UECL, να μάθει από τα όποια λάθη του, να «χτίσει» πάνω στη συνολική – εξαιρετική – εικόνα που είχε κι έτσι να πορευτεί μέχρι τέλους. Με το ίδιο πάθος, την ίδια συγκέντρωση, την ίδια αποφασιστικότητα, πασχίζοντας να κάνει το πολύ καλό, πολύ καλύτερο…
Καλή δύναμη, καλή συνέχεια…
