Δεν έχει τα λεφτά της Σίτι, ούτε τη γοητεία της Γιουβέντους. Δεν έχει τον προϋπολογισμό της Παρί, ούτε τη βαριά φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης. Είναι η Αταλάντα από το Μπέργκαμο και έχει προπονητή τον εξαιρετικό κύριο Τζιαν Πιέρο Γκασπερίνι. Επταετία θαυμάτων με επούλωση τραυμάτων και πώληση πρωτοκλασάτων. Η Αταλάντα είναι εκεί και κόουτς δεν το κουνάει από τη θέση του…
Το καλοκαίρι του 2016 ο Γκασπερίνι αναλαμβάνει την Αταλάντα από τον Ρέγια στη 13η θέση και οδηγεί με ασφάλεια την ομάδα του μετά από 26 ολόκληρα χρόνια στην Ευρώπη, ως 4η στο πρωτάθλημα. Ίντερ, Μίλαν και Λάτσιο ακολουθούν στη βαθμολογία. Είναι η πρώτη σεζόν που αντιλαμβάνονται την ενοχλητική παρουσία στο ιταλικό σαλόνι ενός απρόσμενου επισκέπτη. Είναι καλοκαίρι του 2017.
Ένα χρόνο αργότερα η Αταλάντα είναι στα ημιτελικά του κυπέλλου Ιταλίας και στους 32 του Γιουρόπα Λιγκ. Μετράει 12 βαθμούς λιγότερους και είναι στην 7η θέση στο φινάλε της σεζόν. Σταθερότητα.
Το 2019 η Αταλάντα τερματίζει στην 3η θέση στη SerieA και εξασφαλίζει εισιτήριο για πρώτη φορά στην ιστορία της στο Τσάμπιονς Λιγκ. Είναι παράλληλα και στον τελικό του κυπέλλου Ιταλίας. Εξέλιξη και πρόοδος. Και αξιοποίηση παικτών.
Το 2020 η ομάδα του Γκασπερίνι συγκεντρώνει 78 βαθμούς, ρεκόρ στην ιστορία του συλλόγου, όπως 78 βαθμούς έχει και το 2021 και παίζει πάλι τελικό κυπέλλου στην Ιταλία. Σταθερή εξέλιξη. Σαφής αγωνιστική πρόοδος με τρίτη σερί σεζόν στην τριάδα της βαθμολογίας.
Το 2022 η Αταλάντα μένει εκτός Ευρώπης με την 8η θέση στη Λίγκα και το 2023 επιστρέφει στα ευρωσαλόνια με την κατάληψη της 5ης θέσης.
Κι αν ξαποστάσει για λίγο πάλι προς τη δόξα τραβά. Όχι λόγω οικονομικής άνεσης, αλλά λόγω της ικανότητας του προπονητή. Να δουλεύει για να παράγει ένα, ανεξαρτήτως αλλαγής ποδοσφαιριστών από σεζόν σε σεζόν, ελκυστικό προϊόν…
