Όποιος πιστεύει το αντίθετο ας δει το πρώτο ημίχρονο του Παναθηναϊκού με την Ζαλγκίρις ας κάνει ένα διάλειμμα πέντε λεπτών και μετά ας παρακολουθήσει απνευστί το δεύτερο εικοσάλεπτο. Δεν είναι άλλη ομάδα, δεν μπήκαν άλλοι παίκτες, δεν άλλαξε ο προπονητής, δεν άλλαξε το γήπεδο ούτε η ατμόσφαιρα.
Η διαφορά του πρώτου ημιχρόνου με το δεύτερο ήταν μια παρέμβαση του Βασίλη Παρθενόπουλου για τέσσερα λεπτά στα αποδυτήρια. Ένας πράος και ήρεμος άνθρωπος που μπήκε έξαλλος στα αποδυτήρια όχι για να τραμπουκίσει και να τρομάξει παίκτες και προπονητή, αλλά για να τους υπενθυμίσει (έστω και με έντονο ύφος) που βρίσκονται, τι κουβαλάνε και πόσο μακριά είναι η λογική κι η εικόνα τους σε σχέση με την ιστορία της ομάδας που εκπροσωπούν.
Όλα αυτά διανθισμένα με μπινελίκια αποδυτηριακών ορίων και να το θαύμα έγινε.
Ο Λι μιλώντας στους “playmakers” το είπε ξεκάθαρα: “Όταν βλέπω έναν γενικά πολύ ήρεμο και πράο άνθρωπο να βγαίνει από τα ρούχα του και η αιτία ήμασταν εμείς. Αμέσως σκέφτομαι ότι πρέπει να βγω διαφορετικός, πρέπει να προσπαθήσω περισσότερο”. Αν κάτι λείπει από τον Παναθηναϊκό των τελευταίων ετών αυτό είναι το όραμα. Πριν από κάθε παιχνίδι πρέπει να λείπει το “Ωχ τι θα γίνει σήμερα” και να υπερισχύει το “Πάμε να τελειώσουμε την δουλειά”.
Η μία από την άλλη λογική απέχει έτη φωτός, όμως η μία από την άλλη λογική είναι κι η ειδοποιός διαφορά που κάνει ίδιες ποιοτικά ομάδες να μοιάζουν υπερδυνάμεις η μία απέναντι στην άλλη. Το μπάσκετ θέλει πολύ μυαλό και σύνθετη σκέψη για να πλησιάσει κάποιος ένα καλό αποτέλεσμα. Μικρός χώρος, με μεγάλες ταχύτητες και αθλητικές δυνάμεις σε συνδυασμό με αποφάσεις που μερικές φορές ακόμα και τα υψηλότερα iq δεν θα έπαιρναν σωστά αν έπρεπε να δράσουν σε τέτοια πίεση χρόνου και δύναμης.
Ταλέντο στον Παναθηναϊκό υπάρχει. Φέτος η ομάδα δεν είναι για πέταμα, επίσης έχει και πολύ καλό προπονητή που επίσης δεν είναι για πέταμα. Πίστη, στόχο και καθαρό μυαλό μακριά από κακές σκέψεις θέλουν οι “πράσινοι”. Κι όχι μόνο οι “πράσινοι” αλλά οποιαδήποτε ομάδα προσπαθεί να διακριθεί κοπανόντας σε ξύλινο παρκέ, πορτοκαλί σπυριάρα μπάλα!
