Ο τελευταίος μήνας είναι βγαλμένος από… παραμύθι για τους φίλους της ΑΕΚ. Επιστροφή της ομάδας στην ιστορική της έδρα στη Νέα Φιλαδέλφεια, εγκαίνια, έξι συνεχόμενες νίκες στο πρωτάθλημα, παθητικό μόλις ένα γκολ (κι αυτό στα χασομέρια) στα τελευταία 590 λεπτά στη Super League (680 με το Κύπελλο), μπαλάρα και εκπληκτική ατμόσφαιρα στην “Αγιά Σοφιά” αλλά και εκτός έδρας όπου επιτρέπεται.
Οι παίκτες της ΑΕΚ αρχίζουν πλέον και βγάζουν μέσα στο γήπεδο όλες τις ποδοσφαιρικές τους αρετές, το πλάνο Αλμέιδα κάθε αγωνιστική πλησιάζει ακόμα περισσότερο στην τελειοποίησή του και ο εκάστοτε αντίπαλος “πνίγεται” από την πίεση που ασκούν οι “κιτρινόμαυροι”. Με τέτοια πίεση που ασκεί η ΑΕΚ που ταυτόχρονα έχει την ικανότητα να κυκλοφορεί τη μπάλα και σωστά και με άνεση, ξέρεις πως το γκολ αργά ή γρήγορα θα έρθει.
Αν εξαιρέσουμε τον αγώνα με τον Ατρόμητο στην “Αγιά Σοφιά“, όπου η ομάδα του Περιστερίου ήταν η μοναδική που σε κανονική ροή παιχνιδιού έκανε επικίνδυνες ευκαιρίες και πλησίασε στο γκολ, δεν έχει υπάρξει καμία άλλη μετά το ματς με τον Παναθηναϊκό που να έχει μπορέσει να απειλήσει τόσο έντονα.
Δείτε τα στιγμιότυπα της αναμέτρησης ΑΕΚ-ΠΑΟΚ 2-0
Κόντρα στον ΠΑΟΚ, μια ομάδα που τα τελευταία χρόνια είχε γίνει εφιάλτης για την ΑΕΚ, οι παίκτες του Αλμέιδα δεν άφησαν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης. Υπήρξε η ευκαιρία του Ολιβέιρα στο ξεκίνημα της αναμέτρησης για τους “ασπρόμαυρους” και… τέλος. Αυτό ήταν ότι επέτρεψε η ΑΕΚ στους “ασπρόμαυρους” να καταφέρει μέσα στην περιοχή του Αθανασιάδη.
Με το γνωστό ασφυκτικό πρέσινγκ και την εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας η ΑΕΚ κυριάρχησε στο γήπεδο, πέτυχε ένα γκολ σε κάθε ημίχρονο, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να πετύχει περισσότερα με τις ευκαιρίες που δημιούργησε. Το σημαντικότερο όμως είναι πως τα ματς εξαρτώνται αποκλειστικά από την ΑΕΚ, αυτή είναι που επιβάλλει τους κανόνες της μέσα στο γήπεδο, δεν τρέχει αυτή πίσω από τη μπάλα για να βρει γκολ, αλλά αναγκάζει τους αντιπάλους της να βρει τρόπους να ανταπεξέλθουν στο πλάνο της που για την ώρα είναι ανυπέρβλητο.
Η ΑΕΚ με τη νίκη επί του ΠΑΟΚ, μετά και από αυτήν κόντρα στον Άρη, πέταξε από πάνω της κάθε νοοτροπία ηττοπάθειας που μπορεί να κουβαλούσε τα τελευταία χρόνια. Πλέον, είναι μια ομάδα που μπορεί να διεκδικήσει τίτλους. Το πρωτάθλημα και ας είναι στο -6 από τον Παναθηναϊκό είναι ανοικτό όσο η Ένωση παίζει σε αυτούς τους ρυθμούς, το κύπελλο Ελλάδας επίσης είναι διοργάνωση που μπορεί να διεκδικήσει. Μπορεί να είμαστε τέλος Οκτωβρίου, αλλά δεν μπορεί ο ΑΕΚτζης να μην είναι αισιόδοξος για τη φετινή χρονιά με βάση τα όσα είδε από την ομάδα του τις τελευταίες 30 ημέρες.
ΥΓ: Ο πανηγυρισμός του Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς και η “επίθεση” αγκαλιάς προς τον γιο του με τη βουτιά στις εξέδρες που βρισκόταν και απλοί φίλοι της ΑΕΚ είναι ότι πιο ωραίο, ότι πιο ποδοσφαιρικό έχουμε δει τα τελευταία χρόνια από παίκτη προς τον κόσμο της ομάδας του. Αγγλία γίναμε…
ΥΓ 2: Τα τρεξίματα και οι δουλειές που κάνει ο Αραούχο μέσα στο γήπεδο είναι πολύ πιο σημαντικά από τα γκολ του Αργεντινού αυτή την περίοδο. Άλλωστε, αν δεν υπήρχε το κλέψιμο του “Τσίνο” στο πρώτο γκολ δεν θα έφτανε η μπάλα στον Λιβάι Γκαρσία για να σκοράρει.
