O Χαράλαμπος Σαραντινάκης γράφει για τους πρωταθλητές Ευρώπης που θύμισαν στους παλιότερους και έμαθαν στους νέους τι θα πει προσωπικότητα αλλά και μπασκετικός εγωισμός.

Πλέον μετά από αρκετές μέρες και την σκόνη να έχει πέσει εντελώς μετά από την δεύτερη συνεχόμενη κατάκτηση της Euroleague από την Έφες μπορούμε να κοιτάξουμε με πιο…καθαρή ματιά και να διαπιστώσουμε πράγματα τα οποία ναι μεν αναφέρθηκαν σε ολόκληρη την διάρκεια της σεζόν αλλά στο Βελιγράδι (και λίγο πριν) έγιναν πράξη.

Ο ομάδα του Εργκίν Αταμάν ήταν απογοητευτική σε όλη την διάρκεια της χρονιάς και αν οι ρώσικες ομάδες δεν έμεναν εκτός υπήρχαν και αρκετές πιθανότητες να έμενε εκείνη εκτός… playoffs, κάτι που όχι μόνο δεν έγινε αλλά υπήρξε τελικά το ακριβώς…αντίθετο σενάριο.

Ergin Ataman
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ/ΜΠΕ

Ας πάμε όμως ακριβώς στο θέμα της σημερινής βόλτας το οποίο έχει να κάνει με την προσωπικότητα, το ειδικό βάρος και όλα αυτά που δεν…φαίνονται αλλά συνοδεύουν τις μεγάλες ομάδες. Όταν η regular season έφτανε στο τέλος και άρχιζαν τα ζευγάρια της οκτάδας να προκύπτουν πολλοί έλεγαν (και σωστά εκ του αποτελέσματος) ότι ήθελαν να μείνουν μακριά από τους πρωταθλητές Ευρώπης όπως βέβαια και από την Ρεάλ Μαδρίτης, με την “βασίλισσα” βέβαια να είναι μια ακόμα πιο διαφορετική και…βαριά υπόθεση.

Sergio Llull

Η Έφες έδειξε περίτρανα και θύμισε στον μπασκετικό πλανήτη τι σημαίνει να διαθέτεις παίκτες με αυτές τις εικόνες – παραστάσεις που παρότι δεν έδειξαν τίποτα σε μια ολόκληρη περίοδο την ώρα που όλα κρίνονταν έβγαλαν μπροστά τα συγκεκριμένα στοιχεία και πήραν τελικά αυτό που πήραν και μάλιστα με εμφατικό τρόπο.

Σε πρώτο χρόνο την…πλήρωσε η Αρμάνι Μιλάνο που με πλεονέκτημα έδρας έμεινε εκτός συνέχειας, βέβαια οι Λομβαρδοί είχαν και πολλά προβλήματα τραυματισμών με αυτό το γεγονός όμως να μην μειώνει την αξία της πρόκρισης των πρωταθλητών Ευρώπης. Η συνέχεια γνωστή με το τεράστιο σουτ του Μίτσιτς στον ημιτελικό απέναντι στον Ολυμπιακό και την πολύ δύσκολη επικράτηση επί της Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό της διοργάνωσης.

Shane Larkin
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ/ΜΠΕ

Το τέλος της φετινής ιστορίας στην Euroleague μας έδειξε για μια ακόμα φορά τι σημαίνει ειδικό βάρος, προσωπικότητα και γενικά μπασκετικός εγωισμός που στα κρίσιμα και σημαντικά δεν επιτρέπει τίποτε άλλο εκτός από την κορυφή. Κάτι ανάλογο έκανε και η ομάδα του Πάμπλο Λάσο που επί τη ευκαιρία να του ευχηθούμε ολόψυχα περαστικά και ταχεία ανάρρωση από την περιπέτεια που περνάει με την υγεία του. Ανάλογα πράγματα και ανατροπές έκαναν και οι “μερένγκες” με την κορυφή όμως δυστυχώς να χωράει μόνο έναν.

Vasilije Micic
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ/ΜΠΕ