Το είπε ξεκάθαρα, κυνικά μπορώ να πω ο Γιαννίκης στις πρώτες του δηλώσεις μετά την ήττα στον Γιώργο Βασιλείου:”όλοι μας κρινόμαστε από το αποτέλεσμα, χωρίς να έχει σημασία πως ήρθε αυτό”. Όντως η ΑΕΚ κάθε άλλο παρά χειρότερη ήταν από τον Ολυμπιακό, αλλά το σκορ έγραψε 1-0, που σήμαινε την 9η νίκη των ερυθρόλευκων στα 12 τελευταία παιχνίδια κόντρα στην ΑΕΚ, με τα άλλα 3 να είναι ισόπαλα.
Αν εξαιρέσουμε το πρώτο 20λεπτο, όταν ο Ολυμπιακός μπήκε δυνατά, με τον Μαντί Καμαρά να πιέζει τους αντίπαλους αμυντικούς παρέα με τον Τικίνιο και τη δεξιά πλευρά να είναι μόνιμη πηγή κινδύνων με Μασούρα και Λαλά, στο υπόλοιπο κομμάτι η ΑΕΚ διάβασε μια χαρά την αναμέτρηση. Και στις μονομαχίες πήγαιναν με δύναμη οι παίκτες της και ανοιχτούς χώρους έβρισκε για να χτυπήσει στην κόντρα και ο Άμραμπατ θύμιζε ήρωα κινουμένων σχεδίων, με τους αντιπάλους του να τρακάρουν επάνω του και να πέφτουν κάτω.
Αυτό που δεν είχε ήταν η ουσία στην τελική προσπάθεια. Αν και πάτησε την περιοχή του Ολυμπιακού πολλές φορές, ιδίως στο δεύτερο ημίχρονο, δεν έκανε τις τελικές που θα προσδοκούσε ο προπονητής της, με τους Μανωλά και Παπασταθόπουλο να αφήνουν την Ένωση στο “παρά κάτι”. Ακόμα και σε αυτές που έκανε όμως, με Ανσαριφάρντ και Σιμόες, ο Βατσλίκ είχε εξαιρετική θέση και τις “έσβησε” δίχως πρόβλημα.
Από τη στιγμή που ο Βαλμπουενά πέρασε στο παιχνίδι, καταλάβαινες ότι ο Ολυμπιακός θα φτιάξει κάτι με στημένη μπάλα. Μπορεί να μην ήταν γκολ όπως στην περίπτωση του Εμβιλά, αλλά σίγουρα θα ήταν φάση. Ο Γάλλος ακόμη και σε αυτή την ηλικία μπορεί να κάνει τη διαφορά, ιδίως όταν έρχεται από τον πάγκο και το απέδειξε για μία ακόμη φορά χθες.
Ο Ολυμπιακός έχει πλέον την τεχνογνωσία, τον αέρα που του δίνει η επιτυχία των τελευταίων ετών. Ακόμη κι αν δεν παίζει εντυπωσιακά, βρίσκει τον τρόπο να πάρει αυτό που θέλει. Η ΑΕΚ είχε 10 κόρνερ και κάποια φάουλ κοντά στην περιοχή και δεν απείλησε ουσιαστικά τον Βατσλίκ, παρά το γεγονός ότι γέμιζε την περιοχή του.
Οι ερυθρόλευκοι στρέφουν το βλέμμα τους στην Αταλάντα, έχοντας την ασφάλεια των 9 βαθμών διαφοράς από τον ΠΑΟΚ, ενώ στην ΑΕΚ φάρμακο αποτελούν οι νίκες και όχι οι καλές εμφανίσεις. Ίσα ίσα όταν με καλές εμφανίσεις η συγκομιδή είναι ζερό, ψυχολογικά γίνονται ακόμα πιο άσχημα τα πράγματα.
ΥΓ. Τι σου είναι η μπάλα, ο Μαρτίνς με την εσωτερική αλλαγή Μασούρα και Μαντί Καμαρά στο 20λεπτο, βγάζει και τους 2 εκτός παιχνιδιού και επιτρέπει στην ΑΕΚ να διαβάσει καλύτερα το παιχνίδι, ενώ ο Γιαννίκης με την τοποθέτηση του Άμραμπατ σε θέση φορ, χάνει το σημαντικότερο παίκτη του από τα χαφ και μαζί τον τρόπο να φέρνει την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή. Ο ένας πλήρωσε το λάθος, ο άλλος πανηγύρισε.
ΥΓ1. Όσοι καταλογίζουν ευθύνη στον Τσιντώτα στο γκολ του Εμβιλά, πρέπει να μην έχουν παίξει ποδόσφαιρο ούτε σε 5Χ5. Η άμυνα της ΑΕΚ που ήταν στη φάση;
ΥΓ2. Είναι δυνατόν σε επαγγελματική ομάδα να γίνεται θέμα πάνω από μία φορά στο ματς για το ποιος θα κάνει το φάουλ-σέντρα; δε μιλάμε καν για απ’ ευθείας εκτέλεση που υπάρχει η φιλοδοξία του γκολ. Για τη σέντρα;
