Ενός λεπτού σιγή. Επρεπε να είναι μία μέρα λάμψης, αλλά η πρώτη μέρα του 70ού Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου στιγματίστηκε από την πολύνεκρη τρομοκρατική ναζιστική επίθεση στην πόλη Χανάου της Φρανκφούρτης. Για αυτό και στην πρεμιέρα ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ, Κάρλο Τσιατράν, ζήτησε να κρατηθεί ενός λεπτού σιγή για τα θύματα. Κάπως έτσι, η τραγική πραγματικότητα εισβάλει και σε ξυπνάει από τη μαγεία που είναι το σινεμά. Δυστυχώς όμως, σε αυτούς τους καιρούς ζούμε. Τα δρακόντεια αστυνομικά μέτρα γύρω από την Ποτσντάμερ Πλατς δεν μάς αφήνουν να το ξεχάσουμε, επίσης.
Ο Τζέρεμι Αϊρονς απαντά στις κατηγορίες για σεξισμό και ομοφοβία. Ο Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής της Berlinale 2020 δέχθηκε κριτική για παλιότερες ομοφοβικές («η νομιμοποίηση του γάμου ομοφύλων θα οδηγήσει τους πατεράδες να παντρεύονται τους γιους τους για να αποφύγουν το φόρο κληρονομίας») και σεξιστικές δηλώσεις του («Αν ένας άντρας βάλει το χέρι του στα οπίσθια μιας γυναίκας, μία άξια γυναίκα μπορεί να το αντιμετωπίσει. Είναι θέμα επικοινωνίας. Δεν μπορούμε να είμαστε φιλικοί μεταξύ μας;»). Στη συνέντευξη Τύπου της Κριτικής Επιτροπής χθες το πρωί προσπάθησε να ξεκαθαρίσει τα πράγματα. «Αφήστε με να ξεκαθαρίσω τις απόψεις μου σε αυτά τα συγκεκριμένα θέματα μια για πάντα. Πρώτον, υποστηρίζω με όλη μου την καρδιά το παγκόσμιο κίνημα της ευαισθητοποίησης για την ανισότητα των γυναικείων δικαιωμάτων και την προστασία τους από βίαιη, καταστροφική, ασεβή κακοποίηση, τόσο στο σπίτι όσο και στο χώρο εργασίας. Δεύτερον, στηρίζω το νόμο για τους ομόφυλους γάμους, και ελπίζω αυτή η προοδευτική νομοθεσία να συνεχίσει να επεκτείνεται σε όλο και περισσότερες κοινωνίες. Και τρίτον, υποστηρίζω ολόθερμα το δικαίωμα των γυναικών στην έκτρωση, αν αυτή είναι η απόφασή τους. Αυτά τα τρία ανθρώπινα δικαιώματα είναι, κατά τη γνώμη μου, απαραίτητα βήματα προς μια πολιτισμένη και ανθρώπινη κοινωνία, για την οποία όλοι πρέπει να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε. Υπάρχουν μέρη στον κόσμο που αυτά τα δικαιώματα δεν υπάρχουν καν και που άνθρωποι φυλακίζονται ή οδηγούνται στο θάνατο για τις επιλογές τους. Ελπίζω κάποιες από τις ταινίες που θα δούμε στο Φεστιβάλ να μιλήσουν για αυτά τα προβλήματα και θα μας προκαλέσουν να αναρωτηθούμε για συμπεριφορές, προκαταλήψεις, και βλέμματα πάνω στον κόσμο οπως τον ξέρουμε. Ελπίζω να βάλουμε τα παλιά μου σχόλια για ύπνο.»
Πρεμιέρα με αληθινή ιστορία #FemalePower. To «My Salinger Year» του Φιλίπ Φαλαρντό ήταν η μεγάλη πρεμιέρα της Berlinale 2020 χθες βράδυ. Η (πραγματική) ιστορία μάς συστήνει την 23χρονη Τζοάνα Ράκοφ (βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο της) μία 23χρονη φιλόδοξη νεαρή συγγραφέα που φτάνει γεμάτη όνειρα στην 90ς Νέα Υόρκη και καταλήγει να σηκώνει τα τηλέφωνα ως γραμματέας μίας διάσημης ατζέντισας λογοτεχνικών ταλέντων (για να ανακαλύψει ότι ένας πελάτης δεν είναι άλλος από τον θρυλικό Τζέρι Σάλιντζερ του «Φύλακας στη Σίκαλη»). Πρωταγωνίστριες οι Σιγκούρνι Γουίβερ (στο ρόλο της ατζέντισας Φίλις Γουέστμπεργκ) και Μάργκαρετ Κουόλι («Leftovers», «Κάποτε… στο Χόλιγουντ», «Seberg») στο ρόλο της Τζοάνα. Τρυφερή, νεανική δραμεντί για τις δυσκολίες αλλά και την αποφασιστικότητα μίας γυναίκας να ξεκινήσει στο χώρο της λογοτεχνίας.
Μάργκαρετ Κουόλι: το νέο It Girl του Χόλιγουντ! H κόρη της Αντι ΜακΝτάουελ είναι ένα πιο σκοτεινό, τολμηρό και ταλαντούχο πλάσμα από τη διάσημη μαμά της. Την πρωτοείδαμε στα κανάλια Novacinema ως τη θυμωμένη κόρη του Τζάστιν Θερού στο «Leftovers», τη χαζέψαμε ξυπόλητη στο αμάξι του Μπραντ Πιτ στο «Κάποτε… στο Χόλιγουντ» του Κουέντιν Ταραντίνο και χθες ήταν πρωταγωνίστρια στην πρεμιέρα της Berlinale – τόσο στην ταινία, όσο και στο κόκκινο χαλί. Να μπει στο ραντάρ σας. Αξίζει τον κόπο.
#Female Power: η Σιγκούρνι Γουίβερ πιστεύει ότι πήγαμε ένα βήμα μπροστά. Μιλάμε εδώ και δύο χρόνια για το #metoo κίνημα, αλλά έχει γίνει μία ουσιαστική αλλαγή στις γυναίκες στον εργασιακό χώρο του κινηματογράφου; Η Σιγκούρνι Γουίβερ, παίρνει ως παράδειγμα το «My Salinger Year» και επαινεί την παραγωγή για το πώς έδωσε δουλειά σε γυναίκες, μπροστά και πίσω από τις κάμερες. «Η ταινία αποδεικνύει ότι κάτι λειτούργησε τα τελευταία χρόνια, οι γυναίκες έχουμε πάει ένα βήμα μπροστά στην κινηματογραφική βιομηχανία. Οι παραγωγοί μας (Κιμ ΜακΚρό και Λου Ντέρι) έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να προσλάβουν γυναίκες σε όλες τις θέσεις. Γυναίκες που ποτέ δεν βρέθηκαν θέσεις ισχύος στην παραγωγή και τα κινηματογραφικά συνεργεία, ενώ εμείς τις γνωρίζαμε ότι έβγαζαν σιωπηλά τη δουλειά για πάρα πολλά χρόνια. Εκείνοι τις προώθησαν και τους έδωσαν την ευκαιρία να υπογράψουν το αποτέλεσμα. Και, φίλε μου, τι υπέροχο αποτέλεσμα υπέγραψαν…»
Red Carpet. Το πρώτο κόκκινο χαλί του Berlinale Palast εγκαινιάστηκε χθες με την λαμπερή πρεμιέρα. Οι Μάργκαρετ Κουόλι και Σιγκούρνι Γουίβερ ήταν οι μεγάλες πρωταγωνίστριες, αλλά τους προβολείς επίσης διεκδίκησαν και τα μέλη της κριτικής επιτροπής, με τον Τζέρεμι Αϊρονς να κλέβει τα φλας ως ο φετινός Πρόεδρος, αλλά και οι Γερμανοί celebrities (από τους σκηνοθέτες Φατίχ Ακίν, Τομ Τίκβερ και Κρίστιαν Πέτσολντ μέχρι τους πρωταγωνιστές Σεμπάστιαν Κοχ, Ντάνιελ Μπρουλ και Νίνα Χος).
H Πόλυ Λυκούργου, κριτικός κινηματογράφου της Nova βρίσκεται στο Βερολίνο και θα μάς μεταφέρει την ατμόσφαιρα της 70ης Berlinale μέσα κι έξω από τις κινηματογραφικές αίθουσες με καθημερινές ανταποκρίσεις!
