«Εγώ ξέρεις πως γύριζα τις ταινίες πάντα; Έλεγα τι χώρους έχουμε δωρεάν, τι λεφτά μπορούμε να μαζέψουμε, ποιοι φίλοι είναι ακόμα δίπλα μου…Πάμε να φτιάξουμε μια ταινία…» έλεγε ο Νίκος Νικολαϊδης σε συνέντευξή του το 2002 στον Κώστα Καρδερίνη. Κι έτσι, έφτιαξε οκτώ ταινίες που επηρέασαν καθοριστικά την επόμενη γενιά των Ελλήνων σκηνοθετών αλλά και των νέων γενικότερα.
Σκηνοθέτης, σεναριογράφος, συγγραφέας, διαφημιστής. Ρομαντικός, κυνικός, «εσωτερικός», τολμηρός, αντιεξουσιαστής, γνήσιο τέκνο της δεκαετίας του ’60, της νουβέλ βαγκ και του οράματος για έναν αλλιώτικο, καλύτερο κόσμο.
Γεννήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 1939 στην Αθήνα και μεγάλωσε στα Εξάρχεια. Σπούδασε σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου και σκηνογραφία στη Σχολή Βακαλό. Στο χώρο του κινηματογράφου μπήκε το 1960 ως βοηθός του σκηνοθέτη Βασίλη Γεωργιάδη και δύο χρόνια αργότερα υπέγραψε την πρώτη του ταινία, τη μικρού μήκους «Lacrimae Rerum», εμπνευσμένη από ένα ποίημα του Λάμπρου Πορφύρα.
Το 1975 σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους με τίτλο «Ευρυδίκη ΒΑ 2037», δίχασε κοινό και κριτικούς στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αλλά ανέδειξε έναν νέο, ιδιαίτερο, διαφορετικό δημιουργό. Η ταινία, που ανήκε στο χώρο του φανταστικού, απέσπασε δύο βραβεία (πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη και σκηνογραφίας).
