Η προκάτοχος του τίτλου ΤΣΣΚΑ, θα βρεθεί απόψε αντιμέτωπη με το «απόλυτο φαβορί» τόσο της φετινής τελικής φάσης όσο και της περσινής χρονιάς που δεν ολοκληρώθηκε. Η ομάδα των MVP Μίσιτς και ταλαντούχου κυρίου Λάρκιν που έφτασε σε αυτή την τελική φάση παίζοντας ωραίο και ποιοτικό μπάσκετ χάρη στη χημεία του συνόλου που όπως δήλωσε και ο κόουτς Αταμάν, είναι και το πιο δυνατό τους όπλο σε αυτό το final four.
Από την άλλη η ομάδα του έχει κάνει «ετήσια συνήθεια» το final four, η ΤΣΣΚΑ του Έλληνα τεχνικού, έρχεται σε αυτή την τελική φάση έχοντας περάσει πολλά τόσο εντός όσο και εκτός αγωνιστικού χώρου. Οι τραυματισμοί, η πανδημία αλλά και να «ενδοοικογενειακά» προβλήματα που κλίθηκε να αντιμετωπίσει μέσα στη χρονιά μπορεί να έφεραν αρκετές… αναταράξεις δεν ήταν όμως αρκετά για να χαλάσουν τη νοοτροπία του συνόλου και να αποπροσανατολίσουν τον έμπειρο κόουτς και την ομάδα του.
Απόψε βρίσκονται αντιμέτωπες οι δυο κορυφαίες ομάδες στο σκοράρισμα με πρώτους τους Ρώσους, που είναι και η πιο παραγωγική ομάδα της περασμένης δεκαετίας έχοντας πάνω από 20,000 πόντους.
Η διαφορά τους όμως είναι η πηγή των πόντων και ο τρόπος παραγωγής.
Ας ξεκινήσουμε από την πιο παλιά και έμπειρη ΤΣΣΚΑ, που φέτος σκοράρει παίρνοντας σχεδόν 37% των πόντων της από τις δεύτερες επιθέσεις κάτι που μπορεί να έχει διττή προσέγγιση. Αφενός μπορούν να αυξήσουν τις κατοχές και να ελέγξουν τον ρυθμό μέσα από τα επιθετικά ριμπάουντ, αφετέρου όμως τα πολλά επιθετικά ριμπάουντ χωρίς σκορ μπορεί να είναι και απόρροια των άστοχων σουτ. Το κλειδί για τους Ρώσους είναι να εκμεταλλεύονται έστω το 60% των επιθετικών τους ριμπάουντ τόσο για το σκορ όσο και για τον έλεγχο του ρυθμού. Ιδίως απέναντι σε μια ομάδα σαν την Εφές, που ο uptempo ρυθμός είναι ο στόχος της ώστε να μπορέσει να εκμεταλλευτεί την πληθωρικότητα της στην περιφέρεια.
Απόψε θα δούμε δύο ομάδες που μπορεί να έχουν διαφορετική φιλοσοφία στο παρκέ όσον αφορά τόσο την άμυνα και την επίθεση με το εξής παράδοξο: έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Δηλαδή είναι ομάδες που σκοράρουν πολύ απλά με διαφορετικό τρόπο. Οι Ρώσοι με ένα πιο «συντηρητικό» στυλ, δίνουν έμφαση στα ριμπάουντ, τις βολές (επαφές), την πίεση στην μπάλα, και το στοχευμένο επιθετικό παιχνίδι με καλή κυκλοφορία, ενώ οι Τούρκοι στο πιο «Αλέγκρο» uptempo, με καλές άμυνες αλλά με περισσότερη έμφαση στο επιθετικό κομμάτι με αρκετά σουτ και πιο «προσωπικές επιθέσεις».
Το παιχνίδι θα το κερδίσει ή αυτός που θα καταφέρει να μην υποταχτεί στον ρυθμό του αντιπάλου ή αυτός που θα μπορέσει να προσαρμοστεί αποσπασματικά στο να παίξει ότι διαφορετικό ώστε να αιφνιδιάσει τον αντίπαλο.
Οποίο και αν είναι το αποτέλεσμα θα δούμε ένα παιχνίδι ανάμεσα σε δυο υπέρ ταλαντούχες ομάδες με έφεση στο σκοράρισμα που μπορούν να χαριστούν πολύ θεαματικές φάσεις.
Ας κερδίσει ο καλύτερος λοιπόν!
