Ο αρχηγός της ελληνικής ομάδας, ο άνθρωπος που εμπιστεύτηκε απόλυτα ο Ότο Ρεχάγκελ, το πολυεργαλείο που έκανε όλες τις δουλειές όχι μόνο στον αγωνιστικό χώρο, αλλά και στα αποδυτήρια, κρατώντας τα γκέμια εκεί που έπρεπε, προσγειώνοντας τους συμπαίκτες του.
Παρών σε όλα τα παιχνίδια του Γιούρο, χωρίς να χάσει δευτερόλεπτο, έτοιμος να αποτελέσει κυματοθραύστη στις επιθέσεις των αντιπάλων μας. Και όλα αυτά έχοντας να αντιμετωπίσει ποδοσφαιριστές είδωλα, όπως ο Ζιντάν, ο Νέντβεντ, ο Φίγκο και οι υπόλοιποι.
Ολοκλήρωσε το τουρνουά με 2 κίτρινες κάρτες, μία κόντρα στην Ισπανία στον όμιλο και μία απέναντι στην Γαλλία στον προημιτελικό.
Μάλιστα σε αυτόν τον αγώνα άφησε το στίγμα του και στη δημιουργία, όχι μόνο στην άμυνα. Αφού απέφυγε τον Λιζαραζού με φοβερή ντρίμπλα σομπρέρο, έστειλε συστημένη την μπάλα στο κεφάλι του Χαριστέα για το 1-0 που μας έστειλε για πρώτη φορά στην ιστορία μας στην ημιτελική φάση ενός ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.
Ο αρχηγός της εθνικής μας όχι μόνο ήταν μέλος της κορυφαίας ομάδας του Γιούρο 2004, αλλά ψηφίστηκε και πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης. Εκτός από το κύπελλο πήρε μαζί του και τον κορυφαίο ατομικό τίτλο της ποδοσφαιρικής του καριέρας.
