Ένα σοβαρό τραυματισμό πρέπει να αντιμετωπίσει ο άσος του Παναιτωλικού, με τον ίδιο να υπογραμμίζει ότι είναι η τελευταία φορά που τον βλέπουμε με κάτω το κεφάλι.
Αναλυτικά η δημοσίευση του:
«Δεν ξέρω από που να αρχίσω να μιλάω για αυτό το νέο κεφάλαιο της ζωής που πρόκειται να ξεκινήσει, ένα κεφάλαιο που δεν ήθελα ποτέ να έχω ξεκινήσει, αλλά δυστυχώς ήρθε σαν μια αστραπή σε γαλήνιο ουρανό…
Είχα τόσα βάσανα στη ζωή, βάσανα σχετικά με το ποδόσφαιρο και βάσανα που σχετίζονται με την προσωπική σφαίρα, ποτέ δεν πίστευα ότι θα παραιτηθώ, ακόμα και όταν αυτό που έβλεπα μπροστά στα μάτια μου ήταν απόλυτο σκοτάδι, και θα το κάνω για άλλη μια φορά.
Παρά το γεγονός ότι ήρθα πρόσφατα στην Ελλάδα, προσπάθησα από την πρώτη στιγμή να γίνω γνωστός για το ποιος είμαι, προσπάθησα να κάνω την πείνα μου να φτάσει, ακόμα και πριν την αποφασιστικότητα και το πάθος μου για το ποδόσφαιρο, αυτή η πείνα που δεν με άφησε ποτέ.
Ακριβώς όπως οι οπαδοί άρχισαν να με γνωρίζουν και να με “εκτιμούν” για αυτό που έκανα στο γήπεδο, θα πρέπει να σταματήσω και να σταματήσω να κάνω για ένα χρονικό διάστημα αυτό για το οποίο ζω.
Περιττό να παραδεχτώ ότι αυτό που νιώθω τώρα είναι απλά συναισθήματα που συνήθως δεν μου ανήκουν, αλλά επιτρέψτε μου να πω ότι αυτή είναι η πρώτη και τελευταία φορά που με βλέπετε με το κεφάλι κάτω.
Έμαθα με τα χρόνια ότι μπορείς να πέσεις, αλλά ότι πάντα χρειάζεται να βρίσκεις τη δύναμη να ξανασηκωθείς και να συνεχίσεις, πάντα πρέπει να βρίσκεις κάτι για το οποίο αξίζει να παλέψεις, αλλιώς τι θα είχε η ζωή του καθενός μας…
Ποτέ δεν μου έκαναν δώρο τίποτα, πάντα ήμουν αυτός που έβαζε στόχους και τους πετυχαίνει με μικρά βήματα, παρά τα πολλά εμπόδια που συχνά μου έφραζαν τον δρόμο…
Αυτούς τους στόχους για ένα διάστημα που ελπίζω να είναι όσο πιο σύντομος γίνεται, θα πρέπει να τους παραμερίσω, αλλά θα με ωθήσει και πάλι να πραγματοποιήσω αυτό που πάντα έβαζα στον εαυτό μου στη ζωή και πάνω από όλα αυτό που σου υποσχέθηκα, άγγελε μου.
Ευχαριστώ όλους τους οπαδούς του Παναιτωλικού, θα είμαι εκπτωτικός και προβλέψιμος, αλλά τα μηνύματά σας, οι εκατοντάδες λέξεις παρηγοριάς σας, γέμισαν την καρδιά μου και ελαφρύνθηκαν αυτό το τεράστιο βάρος και ενοχή, που έπρεπε να σας εγκαταλείψω.
… Αλλά θα επιστρέψω• θα επιστρέψουμε να τσακωθούμε και να συγκινηθούμε μαζί. Τώρα το μόνο που μου μένει είναι να υποστηρίζω τους φίλους μου και να τους υποστηρίζω, ακόμα και αν όχι σωματικά.
Καλή αντάμωση! Το “Puma”.
