Είναι πραγματικά όμορφο και έχει την δική του ξεχωριστή γοητεία αλλά και ουσία βέβαια να βλέπεις παίκτες που γίνονται “ασπίδες” για τους συμπαίκτες και την ομάδα τους, μια τέτοια περίπτωση και ίσως η πιο ενδεικτική είναι αυτή του Τζέι Κράουντερ.
Ο συγκεκριμένος παίκτης δεν υπολογίζει τίποτα μπροστά στο καλό της ομάδας του, μπαίνει σε κάθε μάχη, βάζει μπροστά το κορμί του και είναι έτοιμος να θυσιαστεί κάθε στιγμή ώστε να βοηθήσει στην επίτευξη του τελικού στόχου. Τέτοιου είδους παίκτες είναι σπάνιοι και αποτελούν μια από τις μεγαλύτερες “αδυναμίες” των προπονητών διότι γνωρίζουν καλά ότι θα πάρουν από αυτούς τα πάντα μέσα στο παρκέ χωρίς να υπολογίσουν κανένα κόστος.
Ο Κράουντερ στον πρώτο τελικό απέναντι στο Μιλγουόκι είχε μόλις 1 πόντο αλλά πιστέψτε με δεν τον ένοιαξε καθόλου, η συνεισφορά του ήταν τεράστια για μια ακόμα φορά και δεν μπορεί να καταγραφεί σε καμία στατιστική κατηγορία. Όσοι τον παρατηρούν μέσα στο παρκέ βλέπουν ότι από τον τρόπο που κινείτε και μόνο μέσα σε αυτό προσφέρει και αποτελεί σίγουρα έναν σιωπηλό ηγέτη. Ο παίκτης από το Μαρκέτ όπου βλέπει ότι κάποιος συμπαίκτης του χρειάζεται βοήθεια πηγαίνει πρώτος να τον καλύψει ενώ συνήθως έχει αναλάβει εξ αρχής τον καλύτερο παίκτη της αντίπαλης ομάδας και αυτό έχει τον μεγάλο κίνδυνο να εκτεθεί με ευκολία ο ίδιος στην άμυνα του, γεγονός που διόλου τον απασχολεί.
Ο ηγέτης της ομάδας είναι σίγουρα ο Κρις Πολ αλλά αν ρωτούσαμε και τον ίδιο για τον Κράουντερ σίγουρα θα μας έλεγε ότι νιώθει πολύ πιο σίγουρος αλλά και δυνατός όταν τον έχει μαζί του, δίπλα του μέσα στο παρκέ διότι ξέρει ότι ο παίκτης – “ασπίδα” θα εμφανιστεί και για αυτόν σε κάποια δύσκολή στιγμή στην διάρκεια του παιχνιδιού.
Κάτι αντίστοιχο θα ένιωθε και ο ηγέτης των Μπακς, η απόδοση του Γιάννη και τα διαστήματα στα οποία δεν θα έπρεπε να δίνει συνεχώς μάχες στο παρκέ θα μεγάλωναν με παίκτες με τα χαρακτηριστικά του Κράουντερ στο πλευρό τους. Όταν δεν είσαι υποχρεωμένος στο κάθε δευτερόλεπτο που βρίσκεσαι στον αγωνιστικό χώρο να δίνεις δυνατές μάχες τότε το σώμα αλλά και το μυαλό σου μένει πιο “καθαρό” και μπορείς να έχεις και μεγαλύτερη διάρκεια αλλά και πιο σωστές επιλογές στα κρίσιμα σημεία του αγώνα. Τρανό παράδειγμα ο Πι Τζέι Τάκερ και το πόσο έχει βοηθήσει τον Γιάννη και τα “ελάφια” από την ώρα που έφτασε στο Μιγουόκι και μετά και η αναφορά γίνεται διότι τα χαρακτηριστικά του μοιάζουν με αυτά του Κράουντερ με τον παίκτη από το Τέξας όμως να είναι πλέον 36 ετών.
Ο Τζέι Κράουντερ είναι συγκλονιστικός και του αξίζουν συγχαρητήρια για την εικόνα του και για όσα κάνει μέσα στο παρκέ. Συνήθως τα φώτα πηγαίνουν περισσότερο στον Πολ, τον Μπούκερ ή τον Έϊτον αλλά οι “ήλιοι” δεν θα ήταν αυτοί που είναι αν δεν υπήρχε ο Κράουντερ κάτι που το έχει επισημάνει άλλωστε και πολλές φορές ο τεχνικός της ομάδας Μόντι Ουίλιαμς.
