Οι φετινοί Κλίπερς έχουν σίγουρα κρατήσει τον…αθόρυβο χαρακτήρα που προωθούν από το ξεκίνημα της regular season αλλά ταυτόχρονα έχουν πρωταγωνιστήσει σε δυο επικές σειρές playoffs που αμφότερες είχαν την δική τους ξεχωριστή ομορφιά και πλέον έχοντας μπροστά τους την πρόκληση των τελικών της Δύσης απέναντι στους “ήλιους” μένει να φανεί μέχρι που μπορούν να φτάσουν φέτος.
Στην άλλη πλευρά και αναφέρομαι στην τελευταία σειρά αγώνων, η Γιούτα ήταν κατώτερη των περιστάσεων έχοντας βέβαια τα ελαφρυντικά των τραυματισμών αλλά δυστυχώς για αυτούς ο τρόπος που αντιμετώπισε ο αντίπαλος τον πολύ σημαντικό τραυματισμό που του προέκυψε έκανε ακόμα πιο θορυβώδη της αποτυχία, ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά.
Η ομάδα του Τάιρον Λου μετά από τους απίθανους αγώνες και την πρόκριση απέναντι στο Ντάλας στον 7ο αγώνα της σειράς βρήκαν μπροστά τους στα ημιτελικά την κορυφαία ομάδα βάση αριθμών στο ΝΒΑ.Το ξεκίνημα τους και πάλι δεν ήταν καλό με προβλήματα ξανά στην αμυντική τους λειτουργία και έναν Ντόνοβαν Μίτσελ…ανεξέλεγκτο που έκανε ότι ήθελε μέσα στο παρκέ δημιουργώντας τεράστια προβλήματα ατομικά, αλλά και παρέα με τους άλλους “Μορμόνους” ένα προβάδισμα δυο νικών για λογαριασμό της ομάδας του. Το Λος Άντζελες αντέδρασε, με την ποιότητα και τον μπασκετικό εγωισμό του Λέοναρντ να είναι γνωστά και πάντα να τα περιμένεις να “βγούνε” μέσα στο παρκέ αλλά η συμπαράσταση που υπήρξε και οι παίκτες που έκαναν το βήμα μπροστά και μάλιστα σε πολύ δύσκολα σημεία ήταν πραγματικά κάτι το ξεχωριστό.
Η σειρά έφτασε στο 2-2 όταν έγινε γνωστό ότι ο ηγέτης των “Κλιπς” αντιμετωπίζει πρόβλημα τραυματισμού τέτοιας έκτασης μάλιστα που θα του στερούσε το δικαίωμα συμμετοχής στα ματς της σειράς που απέμεναν και μάλλον και στο υπόλοιπο της σεζόν χωρίς να έχει διευκρινιστεί το χρονικό της επιστροφής του. Εκεί πολλοί πίστεψαν ότι οι Τζαζ θα έχουν ένα αρκετά πιο απλό έργο και με τους κατάλληλους χειρισμούς θα κατάφερναν να πάρουν την πρόκριση απέναντι σε μια ομάδα λαβωμένη σημαντικά, όχι απλά αγωνιστικά αλλά και στο ψυχολογικό κομμάτι διότι η απώλεια του συγκεκριμένου παίκτη δεν είναι μια απλή υπόθεση.
Εκεί ήρθε η αντίδραση που έφερε μαζί της την περηφάνια αλλά και στην άλλη πλευρά ο αποκλεισμός που συνοδεύτηκε με απογοήτευση και έντονο προβληματισμό. Ο Πολ τζόρτζ βγήκε μπροστά ο Ρέτζι Τζάκσον το ίδιο με την πολύ όμορφη και καθοριστική έκπληξη του Τέρανς Μαν να μας μοιράζει και πάλι αξέχαστες εικόνες και να μας ανοίγει ακόμα περισσότερα μπασκετικά μονοπάτια για να βαδίσουμε σε αυτά και να περάσουμε ωραίες στιγμές ανάλυσης. Όπως και να έχει οι προκρίσεις των Κλίπερς και στις δύο σειρές μέχρι τώρα ήταν επικές για διαφορετικού λόγους, επίσης το ότι βρίσκονται στους τελικούς της Δύσης τους δίνει ένα ακόμα κίνητρο διότι αυτό είχε συμβεί τελευταία φορά πριν 50 χρόνια! Ο Τάιρον Λου είδε αρκετούς διαθέσιμους και δυνατούς “πολεμιστές” να κάνουν το βήμα μπροστά την κρίσιμη στιγμή, την ώρα που Ο Κουίν Σνάιντερ απογοητεύτηκε έχοντας σίγουρα και αυτός το δικό του μερίδιο ευθύνης.Τώρα το ραντεβού είναι απέναντι στους Σανς και ελπίζουμε όλοι αυτές οι δύο ομάδες να μας προσφέρουν μαι ακόμα συγκλονιστική σειρά αλλά και “τροφή” για μπασκετική σκέψη και ανάλυση.
