Και βέβαια ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι το χθεσινό ματς ήταν το καλύτερο της Εθνικής σε αυτή την προκριματική φάση. Ειδικά στο διάστημα 45-65, όπου η υπεροχή μας ήταν εμφανής και αν υπήρχε μια πιο σωστή τελική πάσα, ενδεχομένως να ερχόταν και το πολυπόθητο γκολ της νίκης.
Το καλύτερο, αλλά και πάλι χωρίς γκολ στην επίθεση. Μετά από 5 αγώνες η Ελλάδα έχει σκοράρει μόλις ένα τέρμα, γεγονός που φανερώνει ότι το πρόβλημα στην επίθεση παραμένει άλυτο. Κι εκεί θα πρέπει να δουλέψει ο Μαρκαριάν.
Χθες δοκίμασε τον Γιαννιώτα, χωρίς επιτυχία. Αύριο μπορεί να δοκιμάσει τον Γιάννου ή τον Καπετάνο ή να επαναφέρει τον Γκέκα, όπως έκανε με τον Κατσουράνη.
Κάτι πάντως πρέπει να κάνει παραπάνω, αφού ο φιλότιμος Αθανασιάδης πήρε δύο κρίσιμες κεφαλιές στην ελληνική άμυνα, βοηθώντας την αποφυγή δύσκολων καταστάσεων, αλλά σε δύο σπουδαίες σέντρες του Τοροςιδη δεν κατάφερε να έρθει καν σε επαφή με τη μπάλα στην εστία του Κίραλι.
Οι επιτυχίες της Ελλάδας την τελευταία δεκαετία ήρθαν με το μηδέν στην άμυνα και το ένα γκολ στην επίθεση. Με την άνεση του Μήτρογλου στο σκοράρισμα. Με τα κρίσιμα γκολ του Σαλπιγγιδη, με την ποιοττητα του Σαμαρά και το πάθος του Καραγκούνη.
Τέτοιους επιθετικούς δεν διαθέτει σήμερα η Εθνική. Άρα ο Μαρκαριάν πρέπει να αναζητήσει ένα σκόρερ και ένα δημιουργικό χαφ για να περιορίσει τις σέντρες και απο τα πλάγια και απο το κέντρο του γηπέδου προς το κέτρο της αντίπαλης άμυνας. Καθόλου εύκολο, αλλά επειδή δεν θα του αποδοθούν ευθύνες για την αποτυχία, οφείλει να τους αναζητήσει.
Το γκολ λοιπόν, δεν ήρθε και η διαφορά των 6 βαθμών από την 3η του ομίλου Ουγγαρία παρέμεινε. Η νίκη θα μας έβαζε και πάλι στο παιχνίδι. Η ήττα θα μας απέκλειε οριστικά και η ισοπαλία που τελικά πήραμε απλά συντηρεί το ενδιαφέρον για το υπόλοιπο.
Απλά όταν έρθει η ώρα για το 5ο και τελευταίο ματς των προκριματικών με την Ουγγαρία στο Καραϊσκάκη, στις 11 Οκτωβρίου, θα θέλαμε η διαφορά να είναι στους 3 βαθμούς για να υπάρχει και κίνητρο και νόημα.
Ο Μαρκαριάν διάβασε σωστά το παιχνίδι των Ούγγρων, αλλά έκανε… έγκλημα με τις αλλαγές των Φετφατζίδη και Χριστοδουλόπουλου, που ήταν οι μόνες πηγες κινδύνων για την αντίπαλη άμυνα.
Προσωπικά θα βοηθούσα τον Κλάους βάζοντας δίπλα του για 20 λεπτά τον Γιάννου. Κι αν είχα αντί του Γιάννου ή του Γιαννιώτα τον Καπετάνο, θα έβαζα αυτόν. Δεν είμαι όμως, ο Μαρκαριάν, αλλά ένας απλός παρατηρητής του πρωταθλήματος που δίνει πόντους στον πιο φορμαρισμένο Έλληνα φορ. Τον Παντελή Καπετάνο.
