Είναι που νομίζεις πως έχεις βρει τον τίτλο που θα κάνει σχετικό γκελ το πρωί της Τρίτης και αξίζει τα κλικ της περιέργειας. “Το ντέρμπι των διδύμων” σιγοψιθυρίζεις βλέποντας τον Ατρόμητο και τον Αστέρα να παλεύουν σαν δύο ισουψείς γίγαντες, πασαλειμμένους με λάδι και να αλληλοεξουδετερώνονται με εκνευριστική ακρίβεια και μανιώδη επιμονή.
Στη Σουηδία το “ντέρμπι των διδύμων” αναφερεται στην αιώνια κόντρα της Τζουργκάρντεν με την ΑΙΚ Στοκχόλμης, καθώς οι δύο ομάδες έχουν ιδρυθεί το μακρινό 1891, με διαφορά λίγων εβδομάδων, στην ίδια πόλη.
Ατρόμητος και Αστέρας Τρίπολης έδωσαν το δικό τους “ντέρμπι των διδύμων” για άλλους λόγους, καθώς τα δύο αστέρια έμοιαζαν απόλυτα λόγω της αγωνιστικής προσέγγισης, της διάθεσης, του πλάνου, του συστήματος, των προσώπων. Η αναμέτρηση τους ήταν χωρισμένη έτσι, ώστε η μία ομάδα να διαδέχεται την άλλη σε υπεροχή ανά δεκάλεπτο.
Οι Αρκάδες στο πρώτο μέρος είχαν συνολικά το πάνω χέρι αλλά αρκέστηκαν να φλυαρούν για ένα μισάωρο, χάνοντας την πρώτη πραγματική τους ευκαιρία με τον Τόνσο στο 45′, αφού ήδη είχε προγηθεί ο Ατρόμητος με τον Κουλούρη.
Μέχρι τότε είχαν ξεχωρίσει η εξωπραγματική απόκρουση του Αθανασιάδη στο σουτ του Βασιλακάκη στο 20ο λεπτό (αλήθεια πόσες φορές την έχει δει από χθες βράδυ ο 25χρονος τερματοφύλακας στο youtube;), το αίσθημα της απουσίας της αυτοπεποίθησης και της πληθωρικότητας του Ιγκλέσιας από τη μεσαία γραμμή και οι κακές επιλογές στα τελειώματα των αντεπιθέσεων (όπως ακριβώς στο ματς με τον Παναθηναϊκό).
Το ματς στο δεύτερο ημίχρονο νομίζω πως ξέφυγε από το τακτικό πλαίσιο. Θα το έπαιρνε ο πιο ικανός, ο πιο παθιασμένος, ο πιο τυχερός! Ναι, το έχουμε καταλάβει πως τουλάχιστον για φέτος δεν θα ζητήσουμε από τους Μανιά, Τόνσο, Τσιλιανίδη και τους υπόλοιπους της παρέας, τα νούμερα του Τζόκερ.
Καθαρό μυαλό δεν υπήρξε στην τελική προσπάθεια, ούτε αποτελεσματικότητα και απλότητα στο ποδοσφαιρικό τετριμμένο. Ο Αστέρας πέτυχε τα γκολ που… έπρεπε να χάσει και έχασε -ως συνήθως- εκείνα που έπρεπε να βάλει! Οι παίκτες του Παντελίδη είχαν ορκιστεί να μην χάσουν χθες το απόγευμα και θα έφταναν στον στόχο τους, αν έδειχναν συγκέντρωση στη φάση του 3-2, που θύμισε λίγο από… αγώνα βόλει στη μικρή περιοχή του Αθανασιάδη.
Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι λαθών και η αλήθεια είναι πως στα λιγότερα υπέπεσε η ομάδα του Κάναντι. Οι Αρκάδες είχαν περισσότερη ώρα την μπάλα στα δικά τους πόδια, περισσότερες τελικές προσπάθειες και έξι από αυτές στην εστία. “So what?” που λένε και στο χωριό μου (τυχαίνει να είναι στην Αρκαδία). Η επιμονή των παικτών του Παντελίδη να επιστρέφουν στο ματς με κάθε τρόπο, δεν άφησε ούτε… πουρμπουάρ στο πηλίκο, οπότε η ανάγκη για ομαδικό ξεμάτιασμα είναι επιτακτική!
Ο Σάββας Παντελίδης μίλησε για επικείμενες εξελίξεις, έτοιμος να δώσει κλωτσιά στην καρδάρα με το αρκαδικό γάλα, κοιτάζοντας προφανώς από τη μία τη βαθμολογική θέση της ομάδας του μετά από επτά αγωνιστικές (14η, 4π.) και αναλογιζόμενος από την άλλη τη χαμένη ποδοσφαιρική υπεραξία της, με βάση το καλό ποδόσφαιρο που έχει παρουσιάσει.
Έχει περάσει και χειρότερα ο έμπειρος κόουτς για να τα παρατήσει τώρα.
