Αν πιστεύετε πως γίνονται θαύματα στο ποδόσφαιρο, τότε αν παρακολουθήσατε το συναρπαστικό Αθηναϊκό ντέρμπι γίνατε μάρτυρες σε ένα ιδιαίτερο γεγονός. Αν πάλι είστε περισσότερο ρεαλιστές και είδατε όσα έγιναν το βράδυ της Κυριακής στο Ολυμπιακό Στάδιο, τότε θα αντιληφθήκατε πως ισχύει αυτός ο… άγραφος νόμος του ποδοσφαίρου που αναφέρει ότι: “τίποτα δεν τελειώνει, προτού σφυρίξει ο διαιτητής για τελευταία φορά”.
Ο Παναθηναϊκός βρέθηκε στο φινάλε του πρώτου ημιχρόνου με την πλάτη στον τοίχο. Η ατμόσφαιρα ήταν “ηλεκτρισμένη”, η δυσαρέσκεια έντονη για την εξέλιξη του αγώνα, η ψυχολογία διαλυμένη και μέσα σε όλα, οι Πράσινοι δεν είχαν κοντά τους και τον – τιμωρημένο – Γιώργο Δώνη.
Το παιχνίδι έμοιαζε… τελειωμένο, η υπόθεση νίκη ξεγραμμένη και λίγοι πίστεψαν πως μπορεί να γίνει αυτή η απίθανη ανατροπή στο ντέρμπι. Αυτοί οι λίγοι που ήταν στον πάγκο του Παναθηναϊκού και στον αγωνιστικό χώρο. Αυτοί που πήγαν κόντρα στα προγνωστικά και τον κακό τους εαυτό και με “όπλο” τους τη “μαχητική ψυχή”, έκαναν την ύστατη προσπάθεια και στο τέλος γεύτηκαν το νέκταρ της επιτυχίας τους.
Η ανατροπή στο ντέρμπι δεν έγινε… τυχαία. Απλά τούτη τη φορά έγιναν όσα δεν είχαν γίνει στα προηγούμενα παιχνίδια του Παναθηναϊκού. Το Τριφύλλι είχε λίγη ρέντα, όση δηλαδή χρειαζόταν για να κάνει την ανατροπή κόντρα στην ΑΕΚ, έναν ικανό προπονητή που έκανε τις κατάλληλες κινήσεις για να φέρει τα πάνω… κάτω και παίκτες που έδωσαν ότι καλύτερο μπορούσαν για να φύγουν νικητές από το γήπεδο.
Αν και έλειψε από την άκρη του πάγκου του Παναθηναϊκού, ο Γιώργος Δώνης έκανε κινήσεις… ματς και σχεδίασε ένα υποδειγματικό πλάνο ανατροπής στο ημίχρονο. Η είσοδος του Περέα έδωσε ενέργεια και ταχύτητα στην επίθεση του Τριφυλλιού, η επιλογή του Χατζηθεοδωρίδη στη θέση του κάκιστου Ινσούα “θωράκισε” την αριστερή πλευρά και έλυσε το πρόβλημα του πρώτου μέρους, ενώ σημαντικό ρόλο στη… σκακιέρα του αγώνα έπαιξε η μετακίνηση του Μακέντα στο αριστερό άκρο, η τοποθέτηση του Περέα στην κορυφή και η αλλαγή πλευράς στον Χατζηγιοβάνη, ο οποίος ήταν στα… νερά του στο δεξί “φτερό”. Για το τέλος, ο Δώνης κράτησε το… καλύτερο και έβγαλε τον άσο από το μανίκι του με την έμπνευση της χρησιμοποίησης του σκόρερ Κολοβέτσιου, ο οποίος σημείωσε το νικητήριο γκολ, αλλά βοήθησε στη συνέχεια και την άμυνα του Παναθηναϊκού να διαχειριστεί σωστά τη φυσιολογική πίεση που θα δεχόταν στα τελευταία λεπτά.
Λίγοι “διασώθηκαν” από το… ναυάγιο του πρώτου μέρους, πολλοί κολύμπησαν καλά και βγήκαν στην ακτή στο δεύτερο. Ο εξαιρετικός Διούδης είναι ένας από τους λόγους που έμεινε ο Παναθηναϊκός “ζωντανός” στη διεκδίκηση της ανατροπής, ο Περέα έκανε τη διαφορά στην επίθεση των Πράσινων, ο Χατζηγιοβάνης ήταν ένας μόνιμος… “μπελάς” για την αντίπαλη άμυνα, ο Μακέντα πάλεψε με την εμπειρία του, οι Κουρμπέλης, Γιόχανσον και Ζαχίντ… απογειώθηκαν στο δεύτερο ημίχρονο, ενώ μαχητική ήταν η παρουσία των Σχένκεφελντ και Πούγγουρα. Παράλληλα ο Χατζηθεοδωρίδης έκανε καλή δουλειά στην πτέρυγα του και ο Κολοβέτσιος έδωσε βοήθειες σε ένα κρίσιμο σημείο του αγώνα, ενώ… μπάλα έπαιξε και ο κόσμος, ο οποίος στήριξε τους Πράσινους και τους έδωσε την ώθηση για να πετύχουν κάτι που έμοιαζε… απίθανο.
Υ.Γ. Τα δάκρυα του σπουδαίου Γρηγόρη Παπαβασιλείου ήταν αναμφίβολα η στιγμή του ντέρμπι… Δάκρυα αγνά από έναν άνθρωπο που είναι ένα σημαντικό κομμάτι της οικογένειας του Παναθηναϊκού… Δάκρυα χαράς για τα “παιδιά” του…
